Demokan Korkut... Karaları kuşanmış, zehir zemberek dili ve sert bakışları ile insanı intihara sürükleyen bir adam.
Ermen Korkut... Nazik, tatlı sert konuşmaları ve insanın kalbinde parendeler attıracak gülümsemesi ile dünyaya aydın bakan bir adam.
...
Hepinize mutlu, huzurlu ve sağlıklı bir yıl dilerim. 2014 yılı sizin gibi 'Muhteşem' okuyucular kattı!
BU NOTU YAZMIŞIM VE YIL 2022. HEP VAR OLUN, SİZİ SEVİYORUM!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Demokan! Peşimde beş araba var... Atlatamıyorum!"
"Kapatma telefonu sakın! Neredesin? Nereye gidiyorsun?" diye sorarken çoktan mekândan çıkmış, atik adımlar ile arabasına doğru ilerliyordu.
"Otele! Fakat atlatmaya çalışırken bilmediğim yerlere girdim..." diyen Duygu'nun sesi ağlamaklı çıkıyordu. Korkuyordu en çok da.
"Ne görüyorsun anlat..."
"Villalar... Halı saha... Cami, market..."
"Tabela yok mu yavrum! Oraları oku bana!" diyerek gaza asıldı Demokan.
"Yenişehir!"
"Tamam! Tamam, şimdi hiç sapmadan dümdüz git güzelim... Otele kadar git ve otelin yanındaki alışveriş merkezinin otoparkına gir!" derken Yenişehir yoluna girmişti, Demokan. Sessiz bir dua fısıldadı, yakındaydı Duygu'ya.
"Beş araba! Atlatmam imkânsız orada!"
"Güzelim, dinle! Arabayı otoparka park edip, üst kattaki mağazalara girip üzerini değiştir! Bir şeyler ayarla işte. Ön kapıdan çıkıp karşıya geç ve ilaç fabrikasının arkasına doğru yürü. Ben yoldayım!"
"Demokan! Ters şeride girdim!"
"Lanet olsun! Sür, güzelim! Bas kornaya sür!" derken daha fazla asıldı gaza. Kornaya basıyor, yolun açılması için elinden geleni yapıyordu. Şimdi arabadan inse trafik lambasını söküp atsa yeriydi ona göre.
"Ama..."
"Sür şunu, Duygu! Uraz'a haber veriyorum hemen..." diye kükredi Demokan. Diğer telefonu aldı ve kulağına dayadı.
"Duygu'nun numarasını veriyorum. Hemen yerini tespit et! Ekip falan yolla! Sen de git istersen bizim adamlar yolda!"
"Tamam!" diyen Uraz da hemen devreye girmişti.
"Güzelim geliyoruz! Sakin ol ve sana vereceğim adresteki evi bulmaya çalış! Çok basit bak... İlaç fabrikasının hemen yan sokağında... Pembe bir villa!"
"Bir sürü pembe var... Sitenin adı yok mu?"
"Girişinde adı falan yazmayan bir site işte Duygu!"
"Daha oraya gelemedim bile..."
"Tamam tamam... Sen devam et. Sakın sapma düz sür... Oteli görene kadar devam et!"
"Tamam..." diyen Duygu rahat bir nefes aldı. Oteli görmüştü. Hızla otelin yanındaki alışverişinin açık otoparkına sürdü ve hızlı bir şekilde en kalabalık ve merdivenlere en yakın yere park etti. Telefonu kapatmıyor, hızla koşuyordu. Koca kubbeyi andıran büyük bir mağazaya girdi ve önüne ne geçiyorsa alıp, deneme kabinine kendini attı.
