Demokan Korkut... Karaları kuşanmış, zehir zemberek dili ve sert bakışları ile insanı intihara sürükleyen bir adam.
Ermen Korkut... Nazik, tatlı sert konuşmaları ve insanın kalbinde parendeler attıracak gülümsemesi ile dünyaya aydın bakan bir adam.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eyrem elindeki kahve fincanını masaya bıraktı ve Aykut'a baktı. Hala ilk gün ki kadar seviyordu adamı. Nasıl ki Aykut onu böylesine delice seviyorsa, o da adamın aşkına karşılık daha fazla seviyordu her geçen gün. Aykut şekere uzandığında Eyrem hemen şeker kâsesini aldı ve masanın diğer ucuna koydu.
"Tek şeker atıyorum zaten umudum ya... Onu da aldın tadı olmuyor işte çayın..." dediğinde Eyrem yine dayanamamış ve bir tane şeker alıp, Aykut'un çay bardağına bıraktı. Aykut gülerek kaşığı aldığında Eyrem konuya girdi.
"Hayatım kızını gözünden sakınıyorsun ama Erdener'de kalmasına bir şey demiyorsun..."
"Eee ne olmuş güzelim..."
"Diyorum ki... Sen kimsede kalmasına izin vermezsin ama Erdener'in evinde iki gündür. Neden bir şey demiyorsun. Hatta Umut'un adını dahi anmadın..."
"Erdener'in yanında güvende de o yüzden umudum. Biliyorsun onu, küçüklüğü, gençliği bizim evimizde geçti. Umut ile beraber bile uyudular. O onun abisi... Bu yüzden aklım takılmıyor. Kafam rahat..." dediğinde Eyrem başını salladı.
Gözlerini usulca araladı Umut. Başını yana çevirdiğinde Erdener'i uyurken görünce gülümsedi. Adamı izlerken sevmeye kıyamıyordu bile. Yıllardır içtikleri acılı şerbetin tatlı yanını görmüşlerdi sonunda. Bir insanın uyurken ki hali bile bu kadar çok güzel olabilir miydi? Yaşadığım en güzel duygu. O kadar güzel uyuyor ki, yeniden ve yeniden âşık oluyorum diye düşündü, Umut. Aslında Erdener gece boyu uyumamış ve Umut'u seyretmişti. Sonunda dayanamayıp sabaha karşı uyumuştu. Kolunu sevdiğin kadının başına yatırmış, ne kadar uyuşursa uyuşsun o kol... Dünyanın en masum halini almıştı sevgilisinin o gözlerini kırpıştırarak uyuması, kolun uyuşması. Ne önemi var o masum halini seyrettikten sonra zaman su gibi akıp gitmişti. Erdener'in gece mutluluğun zirvesine ulaştığı an aslında sevdiği kadının gece irkilip, onun adını sayıklayıp geri uyumasıydı. Böylesi bir anıya tanık olmak ise kalbinde olur olmadık taklalara yol açmıştı. Sanki... Umut'a baktıkça aşkın fiziksel olarak en güzel görüntüsü olduğunu düşünmüştü.
Erdener'in uyku mimiklerini fark edip tekrar âşık oluyordu, o hiç kimselerin bilmediği maskesiz masumiyetine. İlk defa bir ömür üstü düş kurmuştu Umut... Onun sonsuzluğuna erişmek için, onunla geçirilen her anın mucizesiyle dua etmişti Allah'a.
"Seyretmelere doyamadık..." diyen adamın sesi ile birden sıçradı ve kendi haline gülümseyerek Erdener'e baktı. Gözlerinin altı şiş, gözleri kızarıktı.
"Uyumadın mı kaptan?" dediğinde Erdener'in yüzü düştü ve yutkundu.
"Uyumadım Umut'um... Uyku zaman kaybıydı ömrümde ve seni izleyerek değerlendireyim dedim..." dediğinde Umut sıkıca sarıldı Erdener'e. Aslında ona bir sürü aşk sözcüğü, güzel sıfatlarla seslenmek istese de hala alışmamıştı bu duruma.
