Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

A look into the future || 1

5th July 2020

"Acacia!" Zeurt mijn moeder.

"What?" Bits ik terug.

"Just, relax." Lacht ze zacht. "It's going to be okay."

"But what if he isn't standing there? What if I fall? What if there is nobody? What if-"

"Acacia, it's going to be okay." Lacht Taylor zachtjes en knijpt in mijn schouder. Haar hand voelt warm en geruststellend aan op mijn huid. "Remember how stressed I was? And everything is okay now." Glimlacht Taylor en wrijft met haar vrije hand over haar beginnend buikje. Ik kijk glimlachend naar de toekomstige moeder en adem dan diep in en uit.

"That's how we like it." Grinnikt Vesna. "Now let Solange do your hair." Glimlachend ga ik zitten op het stoeltje en Solange begint meteen aan mijn haar.

"It's going to be beautiful." Glimlacht Janny naar me. "He's going to be swept of his feet." Grapt ze. Kleine blosjes vormen zich op mijn wangen en glimlachend richt ik mijn blik op mijn handen. Zo meteen heb ik een ring om mijn vinger. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik ga trouwen! En dan nog wel met hem ... Ik denk dat niemand dat had verwacht. En ik al helemaal niet.

"Done!" Zegt Solange dan trots. Ik kijk op in de spiegel en mijn ogen worden groot.

"Wauw, Solange, this is ... It's perfect." Fluister ik zacht. Ik hoor een zacht gesnik in de achtergrond en ik draai mijn hoofd om.

"My little girl is going to get married." Fluistert ze en houdt een zakdoek stevig tegen haar neus.

"Moo-om, please don't cry." Zeg ik beteuterd.

"I'm sorry, darling." Lacht ze zachtjes. "I'm just so proud."

"I'm just getting married." Glimlach ik.

"I know, I know." Zucht mijn moeder.

Dan komt mijn vader de kamer binnen.

"It's time to go." Zegt hij glimlachend en dan valt zijn blik op mij. Ook hij krijgt tranen in zijn ogen en kijkt me trots aan. "You look beautiful."

"Thanks dad." Fluister ik zachtjes terug. We lopen met z'n allen naar buiten. Taylor is mijn hoofdbruidsmeisje, en Vesna, Solange en Janny zijn ook mijn bruidsmeisjes. Ashton is mijn getuige, maar hij is er nog steeds niet. Of ik heb hem toch nog niet gezien. "Dad?" Vraag ik dan voor we de auto instappen. "Has Ashton already arrived?"

"Uhm, yes, but he's dealing with someone, uhm something." Glimlacht mijn vader nerveus. "No worries, he'll be there, Acacia."

"Okay." Mompel ik en stap dan maar in de limousine. We hebben besloten om te trouwen op het strand, iets dat ik veel beter bij ons vind passen dan in een kerk. Mijn jurk word bij in de limousine gepropt en dan vertrekken we. Ik adem diep in en uit en probeer me te concentreren op de gesprekken van de bruidsmeisjes.

En dan zijn we er. Ik adem enkele keren diep in en uit en kijk toe hoe de vier meisjes uitstappen. Daarna is het mijn beurt. Mijn vader staat naast de limousine te wachten op me, terwijl ik zo elegant mogelijk uit de auto stap. Ik kijk glimlachend op naar mijn vader en haak zijn arm in de mijne. Dan kijk ik vooruit en zie ik hem staan.

Zijn zwarte haren perfect gestyled, zijn bruine ogen die vol verwondering me aankijken en meteen komt er een brede glimlach op mijn gezicht. Ik kan niet snel genoeg naast hem staan, maar ik moet op de maat van de muziek lopen. En dan sta ik eindelijk naast hem. Mijn vader legt mijn hand in de zijne, en glimlachend kijk ik hem aan.

"Hey."

"Hi." Fluistert hij terug, met ook een glimlach op zijn gezicht. "You look beautiful, Babe."

"Thanks." Accepteer ik blozend het compliment. We nemen beide plaats op de voorziene stoelen en dan kijk ik opzij, om daar Ashton te zien zitten. Een bezorgde blik is terug te vinden op zijn gezicht, maar als hij doorheeft dat ik naar hem kijk, glimlacht hij. Vragend kijk ik hem aan, maar Ashton schud enkel zijn hoofd. Dan begint de pastoor te praten.

"Today, we are here to celebrate the love of these two young people, of Acacia and Brandon." Ik kijk de man aan en kijk dan opzij naar Brandon, waarna ik lichtjes in zijn hand knijp. De pastoor begint een heel verhaal te vertellen, en ik probeer echt mijn aandacht er bij te houden, maar toch blijft het in mijn hoofd rondspoken waarom Ashton net zo bezorgd keek. Is er misschien iets mis met de taart? Of met het buffet? Of met de muziek? Ik voel Brandon zijn duim zachtjes cirkeltjes over mijn hand trekken, in een poging me te doen ontspannen. Glimlachend kijk ik hem aan.

"And now it's time for the vows." Brandon en ik staan op zodra de pastoor deze woorden zegt. "Brandon -" Maar de pastoor kan zijn zin niet afmaken.

"Acacia!" Hoor ik iemand roepen. Fronsend kijk ik naar opzij en zie iemand op snel tempo naar me toelopen. "Don't do it!" Roept hij. Ashton staat ondertussen recht en loopt vloekend naar de figuur toe. Zodra hij dicht genoeg is, zie ik wie het is : Luke. Ashton loopt naar hem toe en houdt hem tegen, waarna hij in verhit tempo tegen Luke begint te praten.

Ik heb hem al zolang niet meer gezien. Het moet minstens zes jaar geleden zijn. De laatste keer dat ik hem zag was op de luchthaven. Ik ben toen zo kwaad op hem geworden, dat hij de eerste vlucht terug naar huis heeft genomen. Hij smeekte me om hem terug te nemen, om ons nog een kans te geven, maar ik kon het niet. Ik wou het niet.

En nu staat hij hier weer, op mijn trouwdag.

Ik zie dat Ashton het opgeeft en Luke doorlaat. Hijgend komt Luke voor me tot stilstand.

"Please, don't do it." Fluistert hij.

"Luke, we're in the middle of something." Zeg ik bot.

"Acacia, just, explain me one thing. Just one thing." Smeekt Luke. Ik bijt op mijn onderlip en kijk hem afwachtend aan. "Why can you forgive him for all what he has done, but not me? I don't understand it. Why him and not me?"

"I ... I ..." Ik kan gewoon geen antwoord geven hierop. Waarom wel Brandon en niet Luke? Ik heb geen idee. Brandon was er gewoon toen ik het nodig had, en Luke niet. Maar maakt dat alles goed wat er ooit is gebeurd, zoveel jaar geleden? Waar is het misgegaan? Ik heb geen idee.

"Just think about it." Fluistert Luke. "And than think again if he's the guy you really want to marry."

"Luke, that's enough." Zucht Ashton. "You're my best friend, you know that, but you can't just walk in here and ruin my sister's wedding. There's a reason why you weren't invited. I'm sorry." Luke kijkt me nog een laatste keer smekend aan, voor hij met Ashton weer wegwandelt.

"Okay, where were we." Zegt de pastoor lichtjes ongemakkelijk door de onderbreking. Ik knipper enkele keren met mijn ogen. Is dat net echt gebeurd? Is Luke net echt praktisch komen smeken hem terug te nemen? Ik weet het niet. "Acacia?" Ik schrik op uit mijn gedachten en iedereen kijkt me verwachtingsvol aan.

"I'm sorry." Mompel ik, voor ik mijn jurk oppak en er vandoor ren.