Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Fifty

Acacia POV

De volgende weken gaan enorm snel voorbij. Tussen Luke en mij is het net als voor dat we een relatie kregen : we kunnen weer met elkaar lachen, kunnen alles aan elkaar kwijt maar verder gaat het niet. Er zijn geen kussen, enkel knuffels.

En daarin zijn we een uitzondering.

Janny en Calum zijn ondertussen al op enkele dates geweest, en zijn nu zo goed als samen. Het is enorm schattig om hun bezig te zien. Calum schenkt al zijn aandacht aan Janny zodra ze begint te praten, waardoor Janny lichtjes nerveus wordt en haar draad kwijt geraakt.

Aangezien Ashton een watje is en de eerste stap niet durfde te zetten, heeft Vesna besloten de touwtjes in handen te nemen. En dat heeft gewerkt. De volgende dag zijn de twee op date gegaan en dat is best wel goed afgelopen. Ze zijn nog niet samen, maar ze zijn wel goed op weg.

Solange heeft bekend dat ze een crush heeft op iemand, maar ze wil maar niet zeggen op wie. Taylor geeft dan ook niet op, en blijft het proberen. Taylor heeft wel een vermoeden wie het is : het gaat over een bruinharige jongen met krullen en veel tatoeages en hij is momenteel mee op tour. Nu probeert Taylor dus met een heel gedoe van alles op te zetten om de twee dichter bij elkaar te brengen, maar dat is blijkbaar niet zo gemakkelijk.

Taylor en Michael zijn nog steeds hun schattige zelf, hoewel ze een grote ruzie hebben gehad. Het ging over iets enorm stoms dat is uitgelopen op een hele ruzie. Gelukkig hebben ze het wel gauw weer bijgelegd, want het was echt vreselijk om ze zo te zien.

En nu staan we op de luchthaven. Taylor en ik vertrekken vandaag weer naar Australië, aangezien de maand voorbij is. Ik moet weer naar school en Taylor, tja die kan eigenlijk blijven, maar toch gaat ze met me mee.

Luke is er al een tijdje redelijk ongelukkig over dat ik niet blijf, maar gelukkig heb ik hem kunnen duidelijk maken waarom ik weer moet gaan. Ik kan echt niet zomaar de rest van het schooljaar skippen om met hem mee te gaan. Ik moet weer naar Australië toe. En daarbij komt ook nog eens dat mijn ouders me best wel missen. Natuurlijk missen ze ook Ashton, maar een heel leeg huis, kunnen ze blijkbaar niet zo goed aan.

"I'm going to miss you, sis." Zucht Ashton en geeft me een knuffel. "Say hi to mom and dad."

"I will. And I'll miss you to." Zucht ik ook zachtjes en knuffel hem stevig terug. "Love you." Fluister ik zacht.

"Love you too." Ashton laat me langzaam los en kijkt me glimlachend aan. Ik geef ook Vesna een knuffel.

"Take care of Ash." Zeg ik zachtjes grinnikend.

"Of course." Lacht ze terug en laat me ook los. Ashton trekt Vesna meteen in zijn armen, wat mij weer doet glimlachen. Daarna geef ik ook Calum, Janny, Solange en Michael een knuffel, voor zover die laatste gaat aangezien hij zowat vast geplakt zit aan Taylor.

En dan is er Luke. Zuchtend kijkt hij me aan.

"Why can't you just stay?" Mompelt hij droevig.

"Luke, I explained this." Zeg ik droevig terug.

"But, things were like almost right between us."

"I ... To be honest, I don't think it is." Fluister ik zachtjes.

"Wait what?" Vraagt Luke gechoqueerd. "I don't understand."

"Luke, I forgave you, but I will never forget it."

"But, - but, I love you." Fluistert Luke terwijl de tranen zich in zijn ogen vormen.

"I love you too." Fluister ik terug, bang om luider te spreken. "But this, we, it can't be. I'll never get the image out of my head."

"Than why did you stay? Why didn't you just leave the moment you decided that we're not going to work things out?" Zegt Luke, plots gefrustreerd.

"I stayed for Ashton." Zeg ik verdedigend terug. "Not everything is about you, Luke."

"I ... I'm sorry." Zegt hij snel. "I just don't understand. Why even try to be friends?"

"Because I love you, and I care about you, but I don't think that right now, - It's just not the time for us." Mompel ik. "I'm so so sorry."

"You're not sorry." Mompelt Luke terug.

"No, I am sorry. I can't help it that you cheated on me. That's not my fault and it's not my fault that I keep thinking about it, that it's eating me alive. That I keep on thinking that I'm not good enough for you, that I'm ...-" Ik stop met praten en schud licht mijn hoofd. "This isn't helping anything. I need to go."

"Don't leave like this. You can't leave like this, Acacia." Smeekt Luke me en grijpt mijn pols vast. "Please, don't leave me like this."

"What do you mean?" Vraag ik verward.

"Don't leave me broken hearted, please. Just tell me things will be all right, that we can be together again when I come back, tell me that you'll wait for me. Tell me that it's all going to be okay in the end. I need you to say it. I can't lose you, I love you."

"I'm sorry Luke." Fluister ik zacht en trek mijn pols los. "I can't lie to you." Ik slik moeizaam.

"I can't lose you." Mompelt hij weer.

"I'm sorry." Zeg ik weer, niet wetend wat ik anders moet zeggen.

"Don't leave like this." Zegt Luke met een gebroken stem.

"I have to leave. I can't stay."

"But I love you." Zegt hij weer, alsof dat alles verklaart. Alsof ik daarom moet blijven, moet vergeten wat hij heeft gedaan.

"Luke, don't do this." Mompel ik zacht. "We can be frie-"

"Don't dare to say that we can be 'just friends' Acacia. I love you, you love me, there's something going on between us. We can't deny it. We can't just ignore it! Please, we can try. I can show you that you can trust me. You can trust me."

"You keep on saying that." Mompel ik weer. "But I still can't get this image out of my head. I think it's for the best if we spend some time apart. I'm sorry." Zeg ik weer.

"If you're sorry, than don't go." Luke kijkt me smekend aan. Ik schud mijn hoofd en pak mijn rugzak van de grond.

"I can't stay. I have to go. I want to go." Ik doe de rugzak op mijn rug en kijk naar Luke.

"Can I get one last hug?" Vraagt Luke met een bang stemmetje. Ik glimlach klein en knik. Ik overbrug de afstand tussen ons met één stap en geef hem een knuffel, de laatste knuffel. Zijn armen spannen zich om mijn lichaam, alsof hij me nooit meer wilt laten gaan, en nu beginnen ook de tranen bij mij omhoog te komen. Ik wil dit niet, echt niet. Maar het is het beste voor ons beide. Toch?

Ik druk een kus op zijn wang en laat hem dan los.

"I'm sorry Luke." Fluister ik en slaag mijn blik neer. Maar Luke denkt daar anders over. Hij zet zijn wijsvinger onder mijn kin en heft zo mijn hoofd voorzichtig op.

"Don't ever forget me." Zegt hij en gaat met zijn vrije hand over de ketting die om mijn nek hangt, de ketting met zijn naam.

"How could I." Zeg ik met een waterig glimlachje.

"You never know." Zucht hij. "I will never forget you." Ik glimlach naar hem en zet dan een stap achteruit.

"I have to go. I'm sorry." Die woorden blijven maar uit mijn mond stromen, ik kan er niets aan doen. Luke knikt en stopt zijn handen in zijn broekzakken. Ik kijk nog een laatste keer naar hem en draai me dan om, zodat ik met Taylor door de douane kan lopen.

"Acacia!" Ik draai me om en voor ik het besef staat Luke vlak achter me. "You're probably going to be so mad, but I don't care." Mompelt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Mijn ogen worden eerst groot, voor ik ze daarna sluit, om te genieten van deze laatste kus. Het voelt zo goed, zo geweldig, alsof ik weer in die hemel gereserveerd voor Luke en mij ben beland. Onze eigen kleine bubbel, waarin we lachte, praatte, en onze geheimen in deelden. Wanneer Luke mijn lippen loslaat, lijkt de bubbel kapot te springen. Ik zet lichtjes geschrokken een stap achteruit en kijk Luke aan.

"Love you forever. I will always be your Giant." En dat zijn de laatste woorden die ik hoor van hem, voor ik in een waas van gebeurtenissen wordt meegetrokken, terug naar Australië, weg van Luke.