Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Three

Luke POV

"God, I'm going to miss you." Zucht ik en kijk naar Acacia die zich helemaal tegen me heeft aan genesteld.

"I'm going to miss you too, giant." Mompelt ze slaperig. "But I'm really tired and -" Haar zin wordt onderbroken door dat ze uitgebreid begint te geeuwen. "I don't want to sleep." Zucht ze.

"Why not?"

"Because I'm afraid you'll be gone when I wake up." Haar ogen vallen bijna dicht, maar toch heeft ze nog de kracht me aan te kijken.

"I promise you I will be here when you wake up." Glimlach ik en druk een kus op haar slaap. "Now go to sleep, darling."

"Okay." Mompelt ze zacht, en niet veel later valt ze in een diepe slaap. Met een glimlach kijk ik hoe haar gezicht ontsnapt en alle zorgen van haar af lijken te glijden.

Ik ben natuurlijk erg blij dat onze band eindelijk lijkt door te breken, maar het doet me zoveel pijn om haar achter te laten. Wat als ze iemand anders vindt? Iemand beter? Of belangrijker nog, iemand die er wél voor haar is? Die gedachten krijg ik maar niet uit mijn hoofd. Ik vertrouw Acacia voor 100 procent, maar toch blijft die angst er. Wat als ze me vergeet? Ik weet wel hoe het gaat. Eerst spreek je elkaar enkele dagen niet, en al gauw worden het enkele weken. Voor je het beseft ben je elkaar uit het oog verloren en als ik dan thuis kom, is ze er niet. Dan is ze me vergeten, en blijf ik alleen achter met een gebroken hart.

Ik heb zo hard voor haar gevochten, en ik wil haar door deze afstand niet kwijt geraken.

Het zal vast al wel helpen dat Ashton mee is. Haar broer kan ze niet vergeten, toch?

Eigenlijk zou ik me nergens zorgen om hoeven maken, want ik vertrouw Acacia.
En ik hoef haar geen volledig jaar te missen. Ze kan sommige stukjes mee op tour gaan, als ze vakantie heeft.

Dus zo erg zal het vast niet worden. Daarbij, we gaan op tour met One Direction! Ik zou net erg opgewonden erover moeten zijn. Maar het zeurende gevoel dat ik niet mag vertrekken blijft toch.

"Luke?" Hoor ik Acacia slaperig mompelen. Ik kijk van mijn telefoon opzij en zie dat Acacia langzaam wakker wordt. In haar slaap is ze van me afgegleden en naar de andere kant van haar bed gerold.

"Hi there, darling. Are you awake?" Vraag ik glimlachend en stop mijn telefoon weg. Ze wrijft nog steeds wat slaperig in haar ogen en een korte geeuw ontsnapt haar mond.

"Barely." Lacht ze en gaat langzaam rechtop zitten. "You're still here."

"Of course. I promised you I would be here." Ik ga ook wat rechter zitten zodat we op ongeveer dezelfde hoogte zijn.

"I know." Zeg glimlacht en bloost lichtjes. "I just thought you would have gone to Ashton." Ze haalt haar schouders op en kijkt me aan.

"Nah, I'd rather be here with you."

"But I was asleep."

"And?"

"Did you really watched me sleep?" Haar wenkbrauwen kruipen langzaam bij elkaar in een frons. "That's creepy."

"I'm not Edward Cullen." Grap ik.

"You're so lame." Lacht ze en geeft me een speelse duw. Ik grinnik en pak haar beide polsen vast. Ik verschuif wat zodat ik zo goed als over haar hang en kijkt haar met een speelse glimlach aan, haar polsen nog steeds losjes in mijn handen.

"Now, what did you say?"

"That you're lame." Herhaalt ze langzaam, de speelse blik nu ook in haar ogen. Ik haal een wenkbrauw op en laat haar polsen langzaam los.

"You're going to regret saying that." Grijns ik.

"What are you going to do?" Vraagt ze lachend.

"This." Grinnik ik en begin haar te kietelen in haar zij. Acacia begint luid te lachen en tegen te spartelen, maar ik weet haar onder me te houden en blijf met een brede grijns verder kietelen.

"Lu - Luke st ... Stop!" Lacht ze, de tranen in haar ogen van het lachen.

"If you say that I'm not lame." Glimlach ik breed.

"Okay! Okay!" Geeft ze lachend in. Ik stop met kietelen en kijk haar afwachtend aan. "You're lame." Grijnst ze.

"You're unbelievable!" Lach ik en begin haar weer te kietelen.

"STOP!" Roept ze dan lachend. "You're not lame!" Roept ze, zwaar ademend van het lachen.

"That's more like it." Glimlach ik.

"You're so mean." Ze kijkt me zielig aan en ik grinnik zacht.