Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Thirty-four

Acacia POV

Mijn verdriet is algauw omgeslagen in woede en pure haat. Die klootzak had beloofd dat hij het niet meer zou doen, en ik (idioot dat ik ben) geloofde hem ook nog eens. 's Avonds moest ik natuurlijk ook iets eten, net als Luke, en dat was op zijn minst gezegd erg awkward.

Ik kon zijn blik gewoon op me voelen, en uiteindelijk ben ik dan ook erover uitgevlogen. Iedereen keek me verbaasd aan, behalve Ashton en Luke. Ashton keek alsof hij me groot gelijk gaf en Luke keek als een gewonde puppy. Maar ik laat me niet meer inpakken door hem. Integendeel.

Ik zal er alles aan doen om hem dezelfde pijn te laten voelen.

"Maybe you should go talk to him." Zegt Ashton zacht. Ik kijk op en schud mijn hoofd.

"No way." Lach ik. "I'm never talking to him again."

"C'mon Acacia. I know how much you love him, and he loves you."

"Sure, that's why he cheated on me, huh?"

"You know that I totally agree with you, but everybody is involved in this. Everybody is in some sort of, I don't know, down mood." Ashton kijkt me aan. "Just hear him out, listen to what he has to say. Talk it out, punch him, I don't care, just go to him."

Ik bijt op mijn onderlip en kijk naar mijn handen.

"I'll think about it, okay?"

"Thanks. I'm going to talk to Vesna now, okay? She's waiting for me." Glimlacht Ashton.

"Yeah, sure! Go ahead!" Glimlach ik. "I'll go to Solange and Janny. Tay is out with Michael."

"Have fun!" Glimlacht Ashton.

"I'll try." Lach ik. Ashton glimlacht nog een keer en loopt dan de kamer uit. Ik neem mijn spullen bij elkaar en de reservesleutel van de kamer, waarna ik ook de kamer uitloop. Solange en Janny zitten in de lobby, dat hebben ze me eventjes geleden laten weten in een berichtje.

Maar natuurlijk kan ik niet zomaar mijn kamer uitlopen, zonder hem tegen te komen. Voor een kort moment ontmoeten zijn ogen de mijne, en het lijkt weer op die eerste keer dat ik hem daar aan de keukentafel zag zitten. Ik schud de gedachte uit mijn hoofd en kijk weg.

"Acacia!" Roept hij, maar ik loop in een stugge pas door, naar de lift toe. Ik druk enkele keren op het knopje, hopend dat de lift zo sneller komt, maar helaas, Luke staat al naast me. "Please, can we talk? I miss you." Zegt hij zacht. Ik kijk hem aan, en hij ziet er echt vreselijk uit. Hij heeft wallen onder zijn ogen, en rode vlekken op zijn wangen alsof hij al dagenlang aan het huilen is. Zijn haar heeft geen vorm en ligt plat op zijn hoofd.

"I don't think so." Ik draai me weer naar voor en zie dat de lift er dan is. Snel stap ik erin, en natuurlijk gaat die idioot er nog bij in ook.

"Acacia, Love,-"

"Don't call me that." Zeg ik kwaad.

"Sorry." Zegt hij snel. "Just, please, can we talk? I really want to talk to you. I miss you and I love you and I -"

"Luke, please." Zucht ik. "I don't want to talk to you. You fucked up. End of story."

"Just, please li-"

"You know, I've been listening to this song lately, and it really reminds me of you." Zeg ik dan. Luke kijkt me vragend aan.

"What, I don't -"

"Let me sing you the lyrics." Zeg ik met een kleine glimlach. "I know I can't sing, but hey." Ik kijk Luke aan, en begin het refrein zachtjes te zingen.
 
"Ok you're pretty, your face is a work of art
Your smile could light up New York City after dark,
Ok you're cover boy pretty stamped with a beauty mark."

Luke zijn gezicht licht op en hij kijkt me met twinkelende ogen aan, maar dan zing ik het refrein verder.

"But it's such a pity, a boy so pretty
With an ugly heart." En net op dat moment gaat de lift weer open. "You should listen to the whole song." Mompel ik en loop de lift uit, terwijl de tranen weer in mijn ogen branden.

Zal hij dan nooit snappen hoeveel pijn hij me heeft aan gedaan? Ik denk het niet.