Part 4

18.7K 770 6
                                    

Zawgyi

လြန္ခဲ့ေသာ 15 ႏွစ္တုန္းက....
ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး ျပည္ၿမိဳ႕ ေ႐ႊဟသၤာရပ္ကြက္ ႐ွိ
အဘြားေနအိမ္သို႔ဘုန္း႐ွိန္ဝါ တို႔မိသားစုအလယ္သြားခဲ့သည္
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ႐ွိလြန္းလွတဲ့ရပ္ကြက္ေလးမွာ
အပ္က်သံပင္မၾကားရ...

"ေျမး ဘုန္း႐ွိန္ဝါ "

"ဗ်ာ ဘြားဘြား"

"ဆရာေတာ္ဘုရားကိုဆြမ္းခ်ိဳင့္သြားပို႔မလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
လိုက္ဦးမလား ေျမး.."

"လိုက္မွာေပါ့ ဘြားဘြားရဲ႕"

"ေအးေအး...ပုဆိုးေလးလဲလိုက္ဦးေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ ဘြားဘြား"

တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလး အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့...
ေသ်ွာင္ေနာက္ဆံထံုးပါဆိုေသာဆို႐ိုးစကားကဲ့သို႔
သူ႔ခင္ပြန္းႏွင့္ရန္ကုန္ကိုလိုက္သြားခဲ့သည္....
အသက္အရြယ္ရလာၿပီေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာေနရန္ခဏခဏ
နားပူလာလာတိုက္ေန႐ွာေသာ သမီးႏွင့္သမက္အား
အားနာေသာ္လည္း သူမ မလိုက္ႏိုင္...ခင္ပြန္းသည္ေခါင္းခ်ခဲ့ေသာ
ဒီအိမ္ေလးကသူမအတြက္ တစ္ခုထဲေသာေနစရာပင္....

"ဆရာေတာ္ဘုရားတပည့္ေတာ္မ ေန့ဆြမ္းလာကပ္တာပါဘုရား"
"သာဓု....သာဓု...သာဓု
ဒကာမႀကီးမွာ ခုလိုေန႔တိုင္းဆြမ္းကပ္ရတဲ့အာစိဏၰကံကုသိုလ္
အက်ိဳးဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ကုသိုလ္ထူးကုသိုလ္ျမတ္ထဲမွာပါေပတယ္"

"တင္ပါ့ဘုရား"

"ဒါ ကမႀကီးရဲ႕ေျမးေလးပါလားတာလား"

"တင္ပါ့ဘုရား...ေျမးေလးက ဘုရားဖူးခ်င္တယ္ဆိုလို႔
အျပင္မွာထားခဲ့တယ္ ဘုရား"

"ဘယ္ႏွႏွစ္ရာက္ၿပီလည္း...ဒကာမႀကီး"

"11 ႏွစ္ပါဘုရား"

"ဆရာေတာ့္ဆီမွာလည္း 4 ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္
ေရာက္ေနတယ္....ၾကည့္ရတာအေဆာ့လြန္ၿပီးလမ္းေပ်ာက္
သြားတာထင္တယ္...ကပၸိယ ႀကီးတံျမတ္ဆီးလွည္းရင္းနဲ႔ေတြ႔
လို႔ေခၚလာတာ...တစ္ပတ္ျပည့္ေတာ့မယ္..ခုထိသူ႔မိဘေတြက
လိုက္မ႐ွာေသးဘူး...ရပ္ကြက္ရံုးသြားၿပီးအကူအညီေတာင္း
ၾကည့္တာလည္းအခုထိကေလးမိဘေတြကို႐ွာမေတြ႔ေသးဘူး..."

Butterfly StoryWhere stories live. Discover now