Prince's POV
What the hell was that!?
"Robert!"-Lumapit ang isang babae at hinawakan siya sa braso.
"Let's go!"-She added.
"Krista."-He whispered looking at her.
Nagulat ako when she hold his wrist at naglakad sila palayo.
And it make my heart broke.. Siya ba ang sinasabi niya noon bago ang insidente? Is he the guy she married because of business? Why is he here?
Krista's POV
Dinala ko siya dito sa isang cottage na walang tao.
"How come you're alive?"-He asked.
"And who is that guy?"-He added.
Nakatingin lang ako sa beach. Hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko.
"At nasaan yung mga anak ko?"
And that caught my attention kaya naman napalingon ako sakanya.
Anong isasagot ko? 'Hindi mo sila anak. Sorry.' Ganun? Ganun lang? I crossed my hands on my chest.
"My mother faked my death."-Pag-uumpisa ko.
"Why?"-He asked.
"Because I told her to. And I just want to disapper."-I simply said. Sobra akong nasira that time and I was stupid nack then dahil nagtago ako para lang matakasan ang problema ko at ngayon ang laki ng consequence dahil sa nagawa ko.
"I don't understand."-He said na naka kunot ang noo.
"I'm sorry, I'm sorry. I made mistakes and that's the worst mistake I've ever made."-I said and I cried. I don't know what to say, hindi ko alam kung paano mag explain. Na block ako, yun lang ang alam ko. Napa upo siya and he look at me.
"You shouldn't have faked your death, pinag mukha mong tanga ang mga tao even me!"
I put my hand on my mouth, nagulat ako sa pag sigaw niya.
"Me! Krista! Your husband! The father of your child!"
"At pati ang mga bata, dinala mo sa kagagahan mo! Inisip mo man lang ba kung ano ang mararamdaman ko!? Sana oo, para hindi nagkanda-letse leste ang buhay ko! You made my life fucking miserable!"-Bigla niyang sigaw at the top of his lungs.
"I'm sorry."-I whispered.
"STOP SAYING SORRY KRISTA!"-He shouted.
Napahagulgol na ako sa iyak. I know this day would come, but I didn't thought about how he will act in front of me. I have to tell him the truth. Lumapit ako sakanya. At lumuhod.
Alam kong nagulat siya sa ginawa ko dahil, umiwas ito ng tingin sa akin.
Hindi ko alam kung anung gagawin niya or sasabihin niya kapag sinabi ko ang totoo, tatanggapin ko kung ano ang sasabihin niya o kung ano ang gagawin niya, alam ko, kasalanan ko lahat ito. Pinag mukha ko siyang tanga, niloko ko siya, natutunan ko siyang mahalin, pero mas nangingibabaw parin ang pagmamahal ko kay Prince. I touch his hand, akala ko hihilain niya pabalik ang kamay niya, pero hinayaan niya lang ako.
"I'm sorry Robert, this is all my fault."-Huminga ako ng malalim, pinikit ang mga mata at hinawakan ng sobrang higpit ang kamay niya.
"They, t-they are not your child. I-Im sorry."
As I say those words, yumuko ako, ayaw kong ipakita ang mukha ko sa harap niya. Naramdaman ko ang kamay niya sa mukha ko.
At doon ko inangat ang mukha ko. And I see darkness around his aura, a tears in his face, a coldness in his face.
BINABASA MO ANG
Will Kurt Winchester Stay? ✓ (EDITING)
RomanceWARNING Jejemon alert! I wrote this way back 2015; many typos. Ang mapaglarong tadhana ay pina-tagpo ang dalawang taong magkaiba. Pero sila'y pinag-hiwalay, parehas silang nasktan pero muli silang pinag-tagpo ng tadhana sa kakaiba at hindi mo inaasa...
