"Mommy!"-Kumunot ang noo ko ng makitang umiiyak ang anak ko.
"Bakit baby? Is there something wrong?"-Nag aalalang tanong ko.
"Wala lang po. Trip ko lang pong umiyak eh."-Napa tawa nalang ako sa anak ko. My baby girl is already a kindergarten. My baby boy is an actor and a model. Child star siya ngayon.
Me? CEO of Kurt's company. Prince? CEO of another company. Krista? CEO ng isang kilalang companya ng mga damit. Barkada ni Kurt? May sarili na silang family, company, yung iba naging model na and yung iba may trabaho na sa ibang bansa. Ken? Doctor na siya, intern. Wayne? Model sa companya ni Krista.
We are all successful and happy. We are having a get together dito sa isang sikat n 5 star hotel, inimbita na din namin ang mga kilalang business tycoon sa mundo. Andito kami lahat. Umuwi ang nasa ibang bansa dito sa Pilipinas. Masaya na ako ngayon. May kids already know what happened to their father. Halos hindi nila ako pinansin. Umiiyak sila minsan at sinasabi nilan miss nila ang daddy nila. Ang pag-dalaw at pagtulog sa kwarto namin ni Kurt ang tanging nagpapatahan sakanila.
Umakyat ako at kinuha ang isang mic.
"Hmm. Excuse me?"-Pagtawag ko sa atensyon ng lahat.
Tumigil sila sa pag kwentuhan at hinarap ako.
"I am so happy na magkakasama tayong lahat ulit ngayon. Kahit na my husband is not here. I am so happy having a family and friends like you."-I said smiling.
Nakangiti din silang nakikinig sa akin.
"Thank you for loving Kurt and me. Thank you because you were there while our story is on going."-Napatawa ang barkada niya sa sinabi ko.
"For those who don't know my husband, ito lang po ang masasabi ko. My husband is a pervert, he's a Casanova but when he met me, everything changes. I love him more than everything or anything. For me I will not call this a sad ending. Nawala siya oo pero I know he's smiling cause he know that I already accept the truth and because I am already smiling. Kapag nawala ang isang tao huwag mong sasabihin na sad ending ang kwento niyo, kailangan mong ipagpatuloy ang buhay mo kasi ang taong nawala na naging parte ng buhay mo ay hindi papayag na malungkot ka gusto niyang maging masaya ka kahit wala siya kasi sobra ka niyang mahal na masasaktan siya kapag nakita ka niyang malungkot. Tao tayo at itong ginagalawan natin ay ang mundo natin. May masasaktan, magmamahal, iiyak at mawawala. Mahal ko siya at mahal niya ako, nasa mabuting place na siya. Alam ko yun. Alam kong kasama niya ang panganay namin."-Napaluha ako at bigla tumakbo ang dalawa at niyakap ako. Malakas pa naman ako kaya binuhat ko silang dalawa.
"I will love and love and love and love my kids becauseue some day at the right time. Makakasama ko siya, makakasama ko na ang asawa ko. And that what really life is."-Nakangiting sabi ko. Nagpalakpakan ang mga tao. Bumaba ang mga anak ko at kumapit sa laylayan ng dress ko.
"I would like to make a toast for Kurt Winchester *raise my wine glass* for loving me, for fighting for me and for giving me those wonderful kids. I love you Kurt and when the right time has come for the two of us to see each other again I will tell you how much I love you and how much our kids love you when I see you again."
Nakangiti akong tumingin sa itaas tska inangat ang aking inumin.
"Ang Pagtatapos"
BINABASA MO ANG
Will Kurt Winchester Stay? ✓ (EDITING)
RomanceWARNING Jejemon alert! I wrote this way back 2015; many typos. Ang mapaglarong tadhana ay pina-tagpo ang dalawang taong magkaiba. Pero sila'y pinag-hiwalay, parehas silang nasktan pero muli silang pinag-tagpo ng tadhana sa kakaiba at hindi mo inaasa...
