THE JILTED BRIDE (ALEX AND BRIAN'S STORY)

Chapter Fifty-Seven - York's Dark Chocolates

For a digital copy of the book, check the following:

https://play.google.com/store/books/details?id=ALnyCAAAQBAJ

https://www.smashwords.com/books/view/509824

**********

Habang kalung-kalong ni Dad si Elise, umiyak ito. Nakita kong gumalaw-galaw ang ulo nito na parang may hinahanap. Nang lumapit ako pumalahaw ito ng iyak habang nakatingin sa akin na parang nagpapasaklolo. Nataranta naman ang lolo niya, di malaman ang gagawin. Kinuha ko sa kanya ang bata. Kaagad naman itong tumahan.

"Oh, you missed Mommy already?" tanong pa ni Dad sa baby habang hinahawakan ang maliit nitong kamay. Tumingin lang si Elise sa kanya tapos yumapos sa akin. Natawa si Brian. Baka nanibago daw. Si Nathan naman walang reklamo nang kandungin ng lolo niya. Tumingin lang ito sa matanda at ngumiti. Tapos nagka-klap-klap ng maliliit nitong kamay. Tuwang-tuwa naman ang lolo. Tila nakilala daw agad siya ni Nathan.

Binigay ko muna kay Brian si Elise at kinuha ko ng maiinom si Dad. Buti na lang may stock kami ng Asahi Super Dry. Umiinom din kasi nun si Brian. Naalala ko kasi, ito ang hinanap niya sa akin nung una siyang tumuntong sa apartment ko noong nakaraang taon. Parang kelan lang...Binigyan ko ang mag-ama ng tig-isang beer para may iniinom sila habang nagkukuwentuhan.

"Is yakiniku okay for dinner?" tanong ko, mas kay Brian kaysa kay Dad. Ewan ko ba, di pa rin ako komportable sa matanda kahit na ngumingiti-ngiti na rin ito sa akin paminsan-minsan. Pakiramdam ko may barrier pa rin sa pagitan naming dalawa.

"Yeah. Anything will do, babe," sagot naman agad ni Brian habang nakahawak sa isa kong kamay. "D'you need help?"

"No. I'll be okay," sagot ko naman agad. "Excuse me," sabi ko naman sa ama niya. Tumango lang ito at tumingin uli kay Nathan. Inaaliw-aliw niya ang bata. Tuwang-tuwa naman sa pangingiliti ng lolo niya ang baby boy. Kaya nga nasabi ng matanda na parang daddy daw niya talaga ang temperament ng little boy.

Dahil hindi naman malayo ang kusina sa living room, napapakinggan ko pa rin ang usapan ng mag-ama habang naghahanda ako ng iihawin naming karne at mga gulay. Kaya daw pala nagalit si Brian sa matanda kahapon ay dahil sinabi daw nito sa telepono na hinding-hindi na raw siya pupuntang Japan habang kasal ang anak niya to that Filipina. Hindi naman daw siya seryoso dun. Nasa Heathrow Airport na raw siya nung sinabi niya yon kay Brian. At sinabi lang daw niya yon in jest para hindi magkaideya ang anak na sosorpresahin nga niya ito. Kaya nga daw si Uncle Tony ang pinag-Skype sa amin para magtanong ng address nang sa gayon hindi kami magsuspetsa. Nun nga daw niya nalaman na baka dinamdam daw ng anak ang sinabi niya ng pa-joke patungkol sa akin dahil sinabi daw ni Uncle sa kanya na ako nga lang daw ang nakausap dahil umalis daw si Brian.

"You don't joke about things like that, Dad," mahinahon na sabi ni Brian sa ama. Parang pinagsasabihan ito. "You know how I feel about Alex," narinig ko pang sabi ng asawa ko. Pumalakpak tuloy ang tenga ko. Ang sarap naman pakinggan.

"I know son and I'm sorry."

Napailing-iling ako sa mag-ama. Para silang mga bata. Ganunpaman, bilib ako sa bond nilang dalawa. Minsan nga nakakainggit na. Close din kami ni Papa, pero hindi katulad ng relationship nila Iba talaga silang dalawa. Iyon siguro ang nagagawa ng pagkakaroon ng mutual pain. Matindi pala ang impact ni Mommy sa kanila.

Nawala din ang mama ko at pinagtibay nun ang relasyon namin ni Papa pero iba naman ang level ng closeness namin. I've never thought of Papa as a friend. Pero siguro si Brian, hindi lang tatay ang role ng daddy niya sa kanya kundi friend and mommy na rin all rolled into one. Kaya madali silang magkatampuhan. Ang kagandahan nga lang, hindi naman sila nagtatanim ng sama ng loob sa isa't isa. Nagbabati naman agad. Kaso nga lang minsan, may added drama lang si Dad. Tulad nung sinabi ni Brian na pakakasalan niya ako. Hindi niya kinibo ang anak nang matagal-tagal na panahon. Kinailangan pa ni Brian na suyuin ito. Binigyan din kami ng blessing later on pero alam kong hindi pa niya ako lubos na natatanggap, kahit ngayong may kambal na kami ng anak niya.