THE JILTED BRIDE (ALEX AND BRIAN'S STORY)

Chapter Six - Grapevine

A/N: This book is available for purchase on LAZADA and SHOPEE. Makapal ito, nasa 334 pages at 5 X 8 ang size ng libro. Just check my store named: Gretisbored.

For those who prefer e-Book, available ito sa Smashwords at Google Play.

******************

Narinig kong may kumatok sa pinto at kung ilang boses ang nagtatanong kung okay lang ako. Hindi ako sumagot. Wala akong lakas. Mayamaya pa narinig kong bumukas ang pinto. Hindi ko alam kung sino ang pumasok dahil hindi ko na maidilat ang mga mata at hindi ko na rin kayang tumayo mula sa pagkakasalampak sa sahig. Ang sakit pa ng ulo ko. Tila kay bigat.

Naramdaman ko na lang na may bumuhat sa akin at maingat akong nilabas sa ladies' room. Hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari.

Nang magising ako kinabukasan, napansin ko agad na naka-panties na lang ako. Nang igala ko ang paningin sa paligid, tumambad sa akin ang pamilyar na silid. Nasa bahay na ako! Paano nangyari yon? 

Pilit kong inalala ang nagdaang gabi. Ang tanging natatandaan ko ay ang pagpasok sa ladies' room at pagsuka. Sino kaya ang nagdala sa akin sa bahay? Si Gary ang huli kong nakausap bago ako pumuntang CR. Si Gary ang naghubad ng pantalon ko?!Shit! Wala na akong mukhang ihaharap sa kalbong yon. 

Tumawag ako sa school namin. Imposible akong makapasok. Sobrang masakit ang ulo ko. Kahit Sabado ngayon at wala namang klase, obligado sana akong pumunta dahil mayroon kaming meeting with the parents. At gusto sana nila akong ipakilala sa mga magulang dahil bago lang ako sa school. Hindi ko naman kasi naisip na malalasing ako kagabi. Hay, ang nagagawa nga naman ng desperasyon ko kay Brian. Bwisit! 

"Aa, shinpai shinai de, Arekusu-san. (Aa, hwag kang mag-alala, Alex)," sagot ng principal namin nang tawagan kong di ako makakapasok. "Yukkuri yasunde ne. (Magpahinga ka na lang.)," sabi pa nito. 

Hindi ako makapaniwalang hindi man lang nagalit ang principal. Tinext ko si Ricardo kung kelangan ko pa bang sabihan ang Shidouka (Board of Discipline) na siyang in charge sa aming mga International English Teachers (IET). 

"No need, darling. I'm pretty sure your Kōchō-sensei (principal) already informed them. You know how they are. They would say, shinpai shinai de but they will report you to Shidouka," natatawang sagot nito sa akin. 

"Should I be concerned about this?" Nag-umpisa na akong mag-alala. 

"Just rest, okay? Worry about it when they ask you for an explanation." 

Tumayo ako at dumeretso na sa shower room. Kailangan ko mapreskuhan para kahit papano'y bumuti-buti ang aking pakiramdam. 

Katatapos ko lang magshower nang mag-ring ang telepono. Sino naman kaya ito? Ang aga-aga e. Hala, baka Shidouka na yon! Dali-dali ko itong dinampot at kinakabahang bumati ng "hello". 

"I heard you are absent today?" patanong na wika ng malamig na boses sa kabilang linya. 

Si Brian! Pano nito nalaman? 

"How did you know that?" napapantastikuhan kong tanong. Wala naman akong ibang sinabihan liban sa principal namin at si Ricardo, a.

"Shidouka called me up this morning. They wanted to know why. They thought I may have some idea because we're neighbors." 

Tama nga si Ricardo! Bwisit na Kōchō-sensei yon! Grabe. Akala ko pa naman, okay lang. Nanggigil kaagad ako. 

"Although I know what happened, I told them that you may be having a painful period," patuloy pa niya.