THE JILTED BRIDE (ALEX AND BRIAN'S STORY)

Chapter Thirty-Nine - Friendly Match

For a digital copy of the book, check the following:

https://play.google.com/store/books/details?id=ALnyCAAAQBAJ

https://www.smashwords.com/books/view/509824

********************************

Paggising ko kinaumagahan, may nakapa akong matigas. Nang idilat ko ang aking mga mata, ganun na lamang ang pagkabigla ko nang mapagtanto kong hindi ako nag-iisa sa kama. Nakaunan ako sa braso ni Brian! At nakapatong ang isang kamay ko sa matipuno niyang dibdib!

Sinilip ko ang mga katawan namin sa ilalim ng kumot. Kaagad akong pinamulahan. Kapwa pa rin kami hubo't hubad. Maingat akong bumaba para magbihis pero gumalaw siya. Akala ko, galaw ng isang tulog lang. Kaya na-shocked ako nang bigla na lang niya akong hilahin pataas at daganan. Nakangisi pa siya. 

"Hey, what are you doing?" protesta ko habang tinatakpan ang bunganga. 

"What do you think?" sagot nito sa akin. Nakangiti. Kumikislap sa kapilyuhan ang mga mata. Nag-init ang mukha ko. Lalo na nang maramdaman ko ang mga kamay niya sa aking dibdib. Inalis ko iyon doon. Nang bumaba ang kanyang mukha para bigyan ako ng halik sa labi, umiwas ako kaya sa pisngi niya ako nahalikan. 

"What's the problem?" tanong nito. Nag-aalala. 

Nakatakip pa rin ang kamay ko sa aking bibig. 

"I didn't brush my teeth, yet," sabi ko. 

Tumawa siya. Akala daw niya kung ano na. Inalis niya ang nakatakip kong kamay sa bunganga at hinalikan ako sa labi. Di na ako nakapagprotesta. In fairness, hindi naman siya bad breath. Sana ako'y ganun din. 

Napaliyad ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa kaibuturan ng aking pagkababae. At lalo akong napaungol nang maramdaman kong may matigas na tumutusuk-tusok sa aking hita. Bago ko pa namalayan, pinaghiwalay niya ang mga tuhod ko at pumagitna. Wala na akong lakas pang tumanggi. Kaya may nangyari na naman sa amin. 

Hinalikan niya ako sa noo, mga mata, at tungki ng ilong pagkatapos. Niyakap pa niya ako nang mahigpit. Wala ni isa sa amin ang nagsalita. Marami akong gustong itanong pero nagdadalawang isip ako dahil baka masira ko lang ang moment. 

Mayamaya, naramdaman kong kinuha niya ang isa kong palad at hinawakan. Naka-entertwined ang mga kamay namin. Itinaas niya pa ito. Napatingin tuloy ako sa mga kamay namin at napasulyap sa kanya. Nakatitig siya doon. Mukhang ang lalim ng iniisip niya. Napahilig na lang ako sa kanyang dibdib at napangiti nang maramdaman ang lakas ng kabog ng kanyang puso. Parang sa akin din. 

"Do you see yourself living in a foreign country besides Japan?" 

For a while, nalito ako sa tanong niya. Naisip ko pa nga, ano ang relevance nun sa mga issues namin? Nakita ko pa siyang tumingin sa akin na parang kinakabahan. Saka ko lang naintindihan ang implikasyon ng tanong niya. Sabay ng realisasyon, dumagundong sa excitement ang aking dibdib. Sasagot na sana ako nang magsalita ito muli. 

"I forgot about your dad. You're an only child, too. And he needs you. I don't think he would approve of you living in a much farther place, right?" ang sabi sa mahinang boses. Medyo malungkot. 

Teka. Pinapangunahan mo naman ako. Hinarap ko siya. 

"Papa is not selfish. He has always been supportive of me. I don't think he would mind though for as long as I'm happy," sagot ko. 

Nakita kong dahan-dahang umaliwalas ang kanyang mukha at sumilay ang ngiti sa mga labi. May kislap na ngayon sa kanyang mga mata. Ako nama'y lalong na-excite at nakaramdam ng kakaibang init. Hindi yong init ng pagnanasa. Yong init na nararamdaman kapag excited ka't masaya. Kahit para na rin niyang sinabi na kasama ako sa isinaalang-alang sa kanyang future plans, gusto ko pa ring makasiguro. Kaya with all my guts tinanong ko siya kung bakit natanong niya yon.