Taming The Beast (Ruthless Series #1)

Kabanata 43

"Let's go, Lev." Ani Lewis at inalalayan ako paakyat sa helicopter.

Yes, sa helicopter kami sasakay. Base sa narinig kong pakikipag usap nya sa telepono kanina'y sya ang may-ari nito.

Lewis called someone a while ago at sinabi nya na dito kami sasakay. Dahil kung babyahe pa kami gait ang saaskyan ni Lewis ay aabutin kami ng mahigit anim na oras.

Gusto ko sanang suriin ang helicopter na pagmamay-ri ni Lewis pero hindi ko magawa dahil okupado ang utak ko sa pag-iisip ng posibleng madatnan ko sa hospital.

Natulala na lamang ako habang binabaybay namin sa himpapawid ang papunta sa manila. What happened? Bakit ako pinapapunta ni Dad sa hospital kasama si Lewis?

Tulala ako hanggang makarating na kami sa hospital. Sa roof top kami ng hospital bumababa, marahil dahil sa impluwensya ni lewis ay pinayagan kami na dito ibaba ang ssasakyang pamhipapawid ni Lewis.

Mabilis akong tumakbo papasok sa hospital. Malakas ang tibok ng puso ko dahilsa kaban nararadaman.

"Leviathan!" rinig ko pang sabi ni Lewis pero hindi ko sya pinansin at dire-diretsong tumakbo papunta sa kwartong sinabi ni Daddy.

Nang makababa ako sa ikatlong palapag ng Hospital ay agad akong luminga linga. Mabilis na hinanap ko ang numero ng kwarto.

"Leviathan, love calm down." Sabi ng taong humawak sa balikat ko.

Nanunubig ang matang tiningnan ko si Lewis. Kinabig naman ako nito sa isang yakap. Nanlalamig na ang katawan ko sa takot.

Sana lang talaga okay lang si mommy. I don't know what I will do if something bad happen to her.

Narinig kong bumukas ang isang pinto, dalawang pinto ang pagitan nito sa kinarroroonan namin.

Tumingin sa akin si daddy pero nalipat din ito agad sa lalaking nakayakp sa akin. Natigilan ito  ng makilala ang kasama ko bago unti-unting dumilim ang ekspresyon nito. Nag tiim bagang ito at hindi pa rin inaalis ang tingin kay Lewis.

Hindi ko na pinansin pa ang naging reaksyon ng dalawa. Umalis ako sa yakap ni Lewis at pumasok sa pinto.

Agad nahagilap ng aking mata si mommy. May bata sa gilid nito na rinig ko ang paghikbi.
Hindi ko makita and mukha nito dahil nakatalikod ito sa akin.

Nakahinga ako ng maluwag nang makita ko na ayos lang ito. Nakaupo ito sa gilid ng kama. Tumayo ito niyakap ako habang hawak ang kamay ng bata.

She is Ylena's daughter...

Sumisinghot singhot ito at may bakes pa ng luha sa mukha. Namumulala din ang ilong at mata nito.

"Lev, how are you?" niyakap ko si mommy. Parang may malaking tinik na nabunot sa dibdib ko dahil ayos lang sya.

Pero kung hindi si mom ang naconfine sa kwartng ito, sino? At bakit nandito and anak ni Ylena?

Imbes na sagutin si mom ay pumunta ako sa gilid ng kama.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. The one who is lying on the hospital bed is , Ylena.

Alam ko na hindi ko gusto si ylena, pero kailan man hindi ko hiniling na makita syang nakaratay sa kama ng ospital. Sinuri ko si Ylena, natulala ko ng mapansin ang mga bendang nakalagay sa dalawang braso nya. Mula sa pulso paakyat ay may benda ito.

D-don't tell me she tried to end herlife?

W-why, Ylena?

"Are you happy now, Leviathan? Akala mo ba'y hindi ko alam ang paulit-ulit na pang-aaway mokay Ylena? I tried to understand you dahil alam kong nasaktan kita but you are way too much. Your sister doesn't deserve what you 've done to her. Kung may galit ka skin ay wag mo idamay ang kapatid mo." Matigas na wika ni dad sa likod ko.