He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 50

Pov Paige:

Ik heb echt geen zin in dat feestje... maar ik sta al klaar. Het heen gaan is altijd vervelend, eenmaal daar is het meestal wel leuk. Maar Caiden blijft door mijn hoofd spoken.

Waarom voel ik me zo schuldig, zo alleen, zo verloren? Omdat ik niet bij hem ben of omdat hij zich niet zo wilt aanpassen dat hij stopt met mijn vrienden bedreigen, vermoorden of opsluiten? Door beide dingen voel ik me teleurgesteld.

Een auto rijd het pad naast ons huis op en toetert 2 keer. Dat is Julia, zeker weten.

Zo snel als het enige paar pumps dat ik bezit en nu draag toelaten loop ik naar beneden en zwaai gedag naar mijn ouders.

Mijn zilveren ketting met het Yin en Yang teken heb ik trouwens gewoon om gehouden. Het geeft me een veilig gevoel eigenlijk.

Ik open de voordeur en stap met mijn jas en telefoon naar buiten, waar het zo koud is dat ik snak naar een warme pyjama inplaats van dit jurkje. De jas en mijn telefoon laat ik straks trouwens wel gewoon in Julias auto liggen, anders loop ik er zo mee te slepen.

Buiten toetert de auto weer en een lachende Julia zit voorin. Ik rol lachend met mijn ogen en zwaai terug.

Snel open ik de deur aan de bijrijderskant voorin en plof op de stoel neer. Julia heeft een dure auto zeg, chique binnenkant stoere buitenkant.

"Haaaaiiii, dit is mn nieuwe auto, hoe vind je?! Ik kreeg deze van Thom als sorry omdat hij 2 dagen lang op werkreis moet en ik niet mee mocht." roept ze voor ik goed en wel zit.

Ik moet weer lachen om haar enthousiasme en ben nu al blij dat ik gewoon mee ga, misschien vergeet ik Caiden zo wel even.

"Heel vet. En dat krijg jij serieus als cadeau omdat hij maar twéé dagen weg is?!" vraag ik ongelovig.

Grinnikt knikt ze en begint achteruit van het pad te rijden. Dan draait ze in 1 keer de weg op en geeft plankgas.

Door de plotselinge snelheid wordt ik als het ware in de stoel gedrukt en geschrokken slaak ik een kreetje.

"Uhm rijd je altijd zo absurd hard? Of is dat een weerwolven dingetje?" vraag ik op benauwde toon.

"Jep." zegt ze, enthousiast knikkend. "Als je eenmaal heel hard kunt rennen wil je ook hard kunnen rijden met je auto. Maar als je vind dat ik te hard rijd moet je het zeggen hoor, dan gaan we wat langzamer."

Hm en dan een mietje lijken. Liever niet.

Ik moet niet overal zo moeilijk over denken. Ik ga naar een feest, ik ben single, maar ik moet me zorgen maken over een hoop dus dát ga ik voor vanavond allemaal vergeten.

"Nee hoor. Dit is prima." zeg ik en fake een glimlach.

Julia, die eerst naar de weg keek, fronst een beetje en richt haar blik nu op mij.

Ze laat de auto wat vaart minderen en blijft zo door rijden.

"Voel je je wel goed Paige? Met dat hele gedoe rond Caiden ook enzo? Ik snap het best als dat je dwars zit, het zou mij ook dwars zitten." zegt ze lief.

Snel geeft ze me een kneepje in mijn hand die ik zonder het zelf te merken tot een vuist had gebald.

Ik ontspan mijn hand en glimlach naar haar. Zorgvuldig ontwijk ik haar vraag over Caiden. Deze avond ga ik eens een keer niet aan hem denken. Voor 1 avond doe ik alsof hij er niet is.

Om te doen alsof hij er niet is zal ik goed toneel moeten gaan spelen. Niemand mag mijn gezicht zien vertrekken als zijn naam genoemd wordt.

"Ik voel me super! Ik heb er echt zin in. Komen er veel mensen?" vraag ik opgewekt.