He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 41

Pov Paige:

Lachend proberen Niels en ik alle donuts naar boven te dragen, maar de doosjes zijn zo hoog opgestapeld in mijn armen dat ik niet eens meer kan zien waar ik loop.

Niels wankelt van links naar rechts over de traptreden en probeert wanhopig de stapel met doosjes recht te houden, die boven zijn hoofd uittorent.

Ik ben ongeveer halfverwege de trap en Niels is bijna op de 2de verdieping, als Caiden naar beneden komt lopen met een gezichtsuitdrukking die weinig goeds voorspeld.

Zijn ogen zijn rood, dus hij is heel boos. Ah oh...

Niels schrikt zo erg dat de helft van de doosjes met donuts valt en langs me heen naar beneden stuitert.

"Wáárom de fuck duurde het zo lang?!" sist Caiden woedend naar Niels.

Hé, geef niet gelijk hem de schuld, het zou toch ook mijn schuld kunnen zijn?

In dit geval vroeg Niels of ik het erg vond om mee te gaan donuts kopen, en ik vond het niet erg dus ik dankzij mij zijn we ook later.

"We gingen uhh donuts kopen..." mompelt Niels.

"Dat zie ik. En waarom denk jij dat donuts kopen een goede reden is om mijn mate en dus mijn eigendom later terug te brengen?" zegt Caiden op kille toon.

Ahum! Halloooo? Betrek mij er ook eens in! Eigendom gaat wel heel ver he, en waar gaat het nou om, ietsje te laat komen!

"Hij vroeg of ik het erg vond om donuts te halen en ik vond het niet erg dus het is ook mijn schuld. Als ik die donuts niet wilde halen had Niels me gelijk naar jou huis gebracht." zeg ik snel.

Caidens blik verplaatst zich naar mij en zijn ogen worden gelijk minder rood.

Ik loop de laatste treden naar Niels en dump de doosjes met donuts die ik vast had in zijn armen. Dan loop ik naar Caiden en leg mijn handen op zijn borst.

"Sorry. Voortaan komen we eerder terug. We wilden je niet boos maken." zeg ik zachtjes. 

Hij zucht diep en tilt me op, zodat ik automatisch mijn benen om zijn middel sla.

Nu zijn we op dezelfde ooghoogte en kijken zijn weer bijna groene ogen diep in de mijne.

"Je hebt me niet boos gemaakt, alleen heel bezorgd. Híj heeft me wel boos gemaakt."

Woedend kijkt hij naar Niels en dan weer liefdevol naar mij. Hij drukt een kusje op mijn neus en klemt me wat steviger vast.

Eigenlijk wil ik nu met Niels alle donuts naar boven brengen en dan nog alle kip.

Hoewel er dan een kans is dat ik de situatie erger maak en Caiden met beschuldigingen begint over dat ik meer tijd met hem doorbreng.

"Niels. Jou spreek ik later. Zorg dat een van de dienstmeisjes die donuts naar jou kamer brengt, op mijn verdieping wil ik er niets van zien." snauwt Caiden opeens.

Hij begint naar boven te lopen en ik wil protesteren en zeggen dat ik Niels moet helpen met de donuts maar die heeft zo te zien geen hulp nodig.

Niels opent een doosje en begint rustig te eten, terwijl hij knipt met zijn vinger en zo een van de dienstmeisjes beveelt de doosjes donuts op te ruimen.

Zo oneerlijk! Ik wil ook donuts maar wordt ontvoerd door Caiden.

Caiden loopt zijn kamer in en zet me op de grond, na wel 100 keer gezegd te hebben dat ik hem nooit meer zo bezorgd mag maken.

Hij zucht en gebaart dan naar mijn inloopkast.

"Ga je omkleden, ik ga je trainen. En doe iets aan wat je helemaal bedekt, ik moet me kunnen concentreren." zegt hij.