He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 57

Pov Paige:

"Nee mam, ze laten niemand nog door rijden. Ik ben verplicht hier te blijven tot dinsdag, dan is de storm gaan liggen."

"Ik neem aan dat je een logeerkamer krijgt? Jullie hebben nog ruzie en zijn geen koppel, en je bent zo veel jonger en nog maar 17, ik wil niet dat je bij hém slaapt!" zegt mijn moeder boos.

We bellen nu al een kwartier en ze blijft door zeuren. Het grappige is dat ze het goed vond als ik bij Iwan ging slapen of hij bij mij toen we nog een relatie hadden, en we hebben allebei geen logeerkamers thuis.

"Natuurlijk krijg ik een logeerkamer, Caiden wilt niet eens dat ik bij hem slaap." lieg ik. "Maar wel grappig dat Iwan en ik vorig jaar gewoon samen mochten slapen."

Ik hoor in de keuken, waar Caiden nu is, het geluid van glas dat kapot gaat.

Iwan is een dingetje dat nogal gevoelig ligt. En al helemaal aangezien hij nu nog een van mijn beste vrienden is.

"Omdat Iwan te vertrouwen is. Je vader heeft Caiden nagetrokken, en er staat een dorpje midden in het bos op zijn naam als beheer! Plus, hij gaat met heel vage types om en heeft dure auto's dus hij dealt drugs." zegt ze vastberaden.

Dat is een heel slechte conclusie en een heel gemene beschuldiging. Maar ik vind het alleen maar heel grappig.

Ik proest het uit van het lachen terwijl ik in de keuken nog meer kapot hoor gaan.

"Serieus mama? Hij dealt echt geen drugs, geloof me. Maar mijn beltegoed is op dus we Whatsappen nog wel. Nu ga ik eten. Dahaag." zeg ik lachend.

Ze zegt ook gedag en ik hang op. Caiden komt de keuken uit met een glas ijsthee voor mij, zijn hand trilt van de inspanning om die niet te breken.

Snel sta ik op en pak het glas aan. Voorzichtig glimlach ik naar hem en probeer te doen alsof zijn ogen niet rood zijn.

"Dankjewel. Hoe veel glazen heb je gebroken al voordat je de keuken uit was?" vraag ik.

Hij snuift geïrriteerd. "7. Je moeder heeft een voorkeur voor Iwan en ik had hem al lang geleden moeten vermoorden!"

Geschokt kijk ik hem aan en schud mijn hoofd.

"Nee Caiden nee! O mijn god, denk je daar echt over na?!"

"Ik heb het geprobeerd maar er kwam iets tussen." gromt hij.

Zijn ogen flitsen heen en weer tussen rood en zwart. Angstig kijk ik hem aan.

Ik zet mijn glas weg en loop langzaam achteruit, naar de deur.

Luid gromt hij en staat zo weer voor me. Hij pakt me stevig vast en trekt me tegen zich aan.

"Je bent van mij en van mij alleen! Iwan moet dood als straf omdat hij heeft aangeraakt wat van mij is!" gromt hij.

"Dat deed hij vóór jij me vond. En het was al uit toen. Gebeurd is gebeurd, en ik deed niets tegen mijn zin dus ben net zo schuldig." zeg ik rustig.

Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem.

Zijn gegrom neemt af.

"Alsnog geef ik hem op een dag perfecte wraak. Ik accepteer geen mensen op mijn territorium, ze mogen je niet aanraken en niet met je praten tenzij het niet anders kan. Je bent van mij. Het idee dat je ze aardig gaat vinden maakt me zo jaloers dat het pijn doet." mompelt hij met zijn lippen in mijn haar.

Ik verstijf en mijn hartslag versnelt. Dat moet hij kunnen horen.

Hij is veel te jaloers, nog meer dan anders. Straks krijgt hij nog hetzelfde als Damon.