DANGER *Düzenleniyor*

Danger - Bölüm 45

"Nick lütfen son balonları da verir misin?" Ellie Dorian ile şişirdikleri balonlarla oyun oynayan Nick'e bağırdığı sırada ben Mathilda ile birlikte masada renkli kartonlardan figürler yapıyordum. İkimizinde elleri yapıştırıcı yüzünden mahvolmuştu ama eğlencemiz bunu gölgeliyordu. Zayn ve Ted içeride gelecek konuklar listesini düzenlerken, Elinor ve Edward ise bahçede ki hazırlıklar için son aşamaları gözden geçiriyordu.

Yapılan tüm tüm hazırlıkların ne için olduğunu merak ettiğinizi biliyorum ve bende bu sabaha kadar tam olarak konuyu öğrenenemiştim.  Eve gelip Elinor bana tüm konuyu açana kadar tabii. 

Hasta ve kimsesiz çocuklara bağış yapılması için bir organizasyon düzenleniyordu ve öncüsü Elinor'du. Malik'lerin evinde gerçekleşecek olan bir hayır işi için son bir haftadır hazırlıklar yapılıyordu ve bugün ise son kısımlar tamamlanacaktı. Bir kaç kısımda arıza olduğu için Elinor bizden yardım istemiş ve Zayn annesini kırmayarak bizi buraya getirmişti. Sabahtan beri herkes son gücü ile çalışıyordu. 

Mathilda ile son kartonlardan figürleri bitirdiğimiz zaman sıkıntııyla dolu bir nefes verdim. Omuzlarım  ve sırtım ağrımış, bacaklarım uyuşmuştu. "Teşekkür ederim güzel Wendy." Mathilda elindeki yapıştırıcının kapağını kapattıktan sonra büyük kahve gözleri ile bana baktı. Ona gülümseyerek "Rica ederim tatlım." dedikten sonra ikimizde ayağa kalktık ve içeri girdik. Mathilda hemen babasının yanına koşarak giderken ben onun aksine gayet yavaş yürüyordum. Küçük kızın peşinden içeri girdikten sonra gözlerim hemen Zayn'i buldu. Sıkıldığı asık suratından belli oluyordu ve sert bakışları Ted'i izliyordu. Benden kaçmak için onunla vakit geçirdiği zamanlarda abisini boğmamak için kendini zor tuttuğundan bahsetmişti. Gülerek Ted'in, Zayn'i nasıl gıcık ettiğini hatırladığımda yanlarından geçiyordum. Benim onlara yaklaştığımı farkeden Zayn anında dikkatini bana vererek dik oturdu. 

Koyu kahve gözleri beni baştan aşağı süzerken nefesim ciğerlerimde sıkışmıştı. Adımlarıma dikkat edip düşmemek için çabalıyordum tabii bir yandan da Zayn'in gözlerinin içine bakmakla meşguldüm. Eğer bir yere takılıp düşersem ya da birine çarparsam utanmak kesinlikle hakkım değildi çünkü yürürken yolunuzun üzerinde olmayan birisinin gözünün içine göz kırpmadan bakılmazdı.

Ruhumun derinliklerine ulaşan bakışları orada ki saklı hislerimi teker teker gün yüzüne çıkartırken, kalp ritmimin bozulmasına neden oluyordu. Gözlerimi kaçırmak ve kendimi onun etkisinden kurtarmak istiyordum, aklım bana bunu söylüyordu ama beynim belki de ilk defa kalbim ile iş birliği yaparak inatla düşündüğüm şeyi yapmama engel oluyordu. Bir süre sonra ise dikkatimi dağıtan onun güzel yüzünde beliren mükemmel ve kalbimin erimesine neden olan gülümsemesiydi. Nasıl nefes alınacağını hatırladıktan sonra, kendime gelip hemen gözlerimi kaçırdım ve karşıma çıkan ilk odaya girdim. 

Kapıyı arkamdan kapatmak istemiştim ama kulpu kavrayan eli farkettiğimde başımı kaldırdım ve büyük kahve gözleri ile beni izleyen Zayn ile karşılaştım. Ne ara arkamdan geldiğini fark etmemiştim. Bir kedi gibi sessiz adımlar ile yaklaşıp, birden karşımda belirivermişti. "Sen ne ara-" Konuşmamı engelleyen bir anda benimkilere kapanan dudakları olmuştu. Beklemediğim zamanda böyle bir atağa kalkması hem vücudumu hemde duygularımı uyuşturmuş, düşüncelerim etrafa saçılmıştı. Bedenimi sıkıca kavrayan ve kendisine yaslayan elleri ile tuz biber misali üzerimde ki etkisine daha fazla şey ekliyordu. Boş durmayıp tek elim omuzunu, diğeri ise ensesinde ki saçları kavradığında sırtımın yumuşak bir şeye yaslandığını fark ettim. Sanırım beni koltuğa sürüklemişti ama şu an nasıl bir hızla odanın en köşesinde duran bu eşyaya geldiğimizi düşünemeyecek kadar kendimi kaybetmiştim. Onun dokunuşlarında, öpüşünde ve elimi omuzundan aşağı kaydırıp sol tarafında hissettiğim kalp atışında bilinmezliğe doğru çekiliyor gibi hissediyor ama bundan belki de ilk defa korkmuyordum. Çünkü Zayn'in beni güvende tutacağını biliyordum.