DANGER *Düzenleniyor*

Danger - Bölüm 14

Bu bölüm düzenlenmiştir.

Soğuk havayla esen rüzgar Zayn'in saçlarını savurdu. Gecenin karanlığı gün ışığını yutalı bir kaç saat olmuştu. Şimdi bu karanlığı aydınlatan tepelerinde duran hilal ay ve yıldızlardı. "Harika bir manzara." dedi kız. Cidden öyleydi. Çatısında durdukları bina öyle yüksekti ki sanki yıldızlara dokunabilirdi. Yakın ama yine de ondan kilometrelerce uzaktaydı ışık kümeleri. Tıpkı yanında duran kız gibi. Aşağıda ki şehrin capcanlı ışıltısı karşısında bile yıldızların, ayın yaydığı ışık hiç kaybolmamıştı.

Sahteydi.

Hiçbir yıldız bu kadar cafcaflı bir şekilde parıldayan şehrin üzerinde yükselmek istemezdi.

Sahteydi.

Bir kere daha bu kelime kalbini sızlattı. Tıpkı yanında duran kızın ona gülümsemesi gibi. Sahte.

Ne zaman ona öyle gülümsemişti ki? Aslında ne zaman ona gülümsemişti? Kızın yüzüne baktığı zaman gözlerinde kendisine olan nefreti ve soğukluğu görüyordu.

"Neden bana öyle bakıyorsun?" dedi kız. Zayn bir an kaşlarını çattı. "Nasıl bakıyorum?"

"Hayal kırıklığına uğramışsın gibi." Öyle miydi? Kalbinde hissettiği o sızı hayal kırıklığı yüzünden miydi?

"Çünkü bu gerçek değil." Mırıldanarak kızın saçlarına dokunmaya başladı. Soğuk parmakları kızın ılık teninde nazikçe hareket ederek yanağını kavradı. Kız yüzünü Zayn'in eline yasladı. Bu hareket ona mutluluk hissettirmeliydi ama neden dehşete düşmüş gibiydi? "O zaman bunu gerçek kıl." diye fısıldayarak yüzünü Zayn'e yaklaştırdı. Kızın dudakları onunkilere değdiği zaman kalbi sıkıştı. Ne kadar süre bu anın hayalini kurmuştu? Şimdi gerçekleşiyordu ama neden hayallerinde ki gibi heyecanlı hissedemiyordu? Korku bir kere daha yüreğini kapladı kız onu daha şehvetle öperken.

Soğuk rüzgar bir kere daha esti. Kız geri çekildi. "Vakit geldi." Ayağa kalktı ve elini Zayn'e uzattı. "Gel benimle."

"Nereye?" Kız ona yaramazca gülümsedi. "Atlamaya."

"Neden bahsediyorsun?" derken ayağa kalktı ve çatını kenarına iyice yaklaşan kızın yanında gitti. O her seferinde uca yaklaştığı zaman sanki düşecekmiş gibi kalbi tekliyordu. "Dur! Gitme daha fazla!" diye seslendi kıza. "Neden? Buraya bunun için gelmedik mi Zayn?"

"Hayır. Bunun için değil. Lütfen daha fazla uca yaklaşma." Ama kız çoktan kenarda duruyordu. Soğuk rüzgar şiddetlendi. Kızın uzun saçları rüzgarın etkisiyle dalgalanmaya başlamış ve yüzüne düşmüştü. "Beni şimdi mi durduruyorsun?"

"Daha önce yapmalıydım! Lütfen buraya gel." diye yalvardı Zayn. Yüreğinde eğer kızı durduramazsa kötü şeyler olacağını biliyordu.

"Bu yeni mi aklına geldi Zayn? Bunca olan şeyden sonra?" Bir adım daha geriye gitti. Eğer biraz geriye yaslansa düşecekti. Zayn'in başı döndü. "Lütfen, yanıma gel. Oradan uzaklaş." Temkinli adımlarla yaklaşıyordu. Kız bunu fark etti. "Sen neden gelmiyorsun?"

"İstediğim bu değildi." Kızın yüzünde şaşkınca bir ifade geçti. "Benimle gelmiyor musun Zayn?"

Rüzgar şiddetlendi. Kız başını yukarı kaldırıp yıldızlara baktı. Sahte yıldızlara. "Lütfen, oradan uzaklaş, benim yanıma gel." Zayn yalvarıyordu. Korku kalbini bütünüyle ele geçirmiş, nefesini kesiyordu. "Beni buraya sürükledikten sonra geri dönüş yolu var mı sanıyorsun? Bunu bana sen yaptın. Beni buraya sen sürükledin. Kendini. Bizi. Geri dönemezsin. Bende geri dönemem. Bizim için önümüzde ki tek yol burası." diyerek aşağı baktı kız. Zayn'in o güzel yüzde gördüğü kararlılık ifadesinin yanında çılgınca bir gülümseyiş vardı.