Innocently Mischievous (Finished)

[17] - Can love just disappear?

[17] - Can love just disappear?

"Ate..."

"Sydney?" Naguguluhang sabi ni Ate nang dumating na ako sa 'min. Mas lalo naman akong napaiyak at kaagad na niyakap siya. I cried in her shoulders so hard. Ang sakit. Ang sobrang sakit.

Iyong akala mong may pag-asang mamahalin ka rin niya pabalik. Iyong akala mong magiging okay din ang lahat para sa inyong dalawa. Iyong umasa kang sasaluhin ka niya.

Iyong umasa ka... kahit konti lang ay mahalaga ka sa buhay niya.

Iyong mundo mo ay umiikot na sa kanya.

Pero iyon pala, puro akala lang ang lahat.

When you fell so hard and deeply but then you crashed. You bleed until it ruined you.

"Sydney? Bakit? Anong nangyari?" Pag-aalalang tanong sa akin ni Ate. Mas lalo lang akong napaiyak sa mga bisig niya. Bakit ang sakit? Bakit parang akong pinapatay?

"Ate, ang sakit... Ang sobrang sakit." I sobbed as I hugged her more tightly. Naramdaman ko naman ang paghaplos ni Ate sa buhok ko.

"Sshh," Somehow, I felt my older sister understood what I felt. I feel like she's with me, "Tahan, nandito lang kami para sayo, Sydney." She said as she patted my head softly.

Bakit ang sakit mong mahalin, Attorney?

●●●

"Ilang buwan na lang talaga, Syd, excited na ako." Lumapit naman kaagad sa 'kin si Amy matapos ang klase namin. I giggled a little.

"Huwag ka ngang ganyan, baka hindi pa matuloy, " I joked. Lumabas na kaming dalawa mula sa room, "Apat na buwan na lang, gragraduate na tayo." I added and smiled.

After few months, gragraduate na rin kami. Our dreams will finally be fulfilled. Ang pangarap kong makapagtapos ng kolehiyo ay matutupad na pati na rin ang mga pangarap ni Ate sa akin, ng pamilya ko. Sa wakas ay masusuklian ko na ri sila sa mga sakripisyong ibinigay nila sa para sa akin. I'm really excited looking forward to it.

"Tatanggapin mo ba 'yung nag-offer sayo na magtuturo doon sa Amerika?"

Napahinto naman ako sa mga yapak ko nang bigla iyong itinatanong ni Amy sa akin. Somehow, I stopped because... I almost forgot about it.

It's already two months later since everything that has happened. Within those two months, I picked up the pieces that I ruined from myself and tried so hard to fix it. Ginawa ko ang lahat para bumangon mula sa pagkakalugmok ko. My family, especially my older sister were there with me. Tinulungan nila ako at hindi nila ako iniwan. Sila ang naging sandalan ko. And somehow, even though it was really hard... I'm trying my very best to move on and go forward.

I erased everything that will make me think about him again. Ayoko na siyang isipin at masaktan na naman ng paulit-ulit. I tried my best to divert the pain he caused me.