[10] - Dark secrets

52.5K 1.2K 26
                                    


[10] - Dark secrets

"Doc!" Kaagad ko namang nilapitan ang doktor nang lumabas na ito sa room kung saan kasalukuyang nakaconfine si Attorney

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Doc!" Kaagad ko namang nilapitan ang doktor nang lumabas na ito sa room kung saan kasalukuyang nakaconfine si Attorney. Katatapos lang kasing maoperahan si Attorney para kunin ang bala sa may tiyan niya. Pagkatapos kasi ng operasyon ay tinransfer na siya kaagad sa isang private ward.

The doctor immediately checked Attorney's condition after the operation. Ako naman ay naghihintay lang sa labas ng room at nagdadasal na sana okay lang ang kalagayan niya.

After the incident that happened in my apartment, hindi ko talaga alam kung anong susunod kong gagawin. I was shocked. I was too shocked with all the blood all over my apartment. And then when I noticed that Attorney got shot too, I was so scared. I started panicking. Napaiyak na lang ako sa sobrang takot na baka mamatay siya.

I didn't even know how I manage to bring him in the hospital.

"Are you a relative to Mr. Edward Vinn Montalban?" Tanong kaagad sa akin ng doktor. Napatigil naman ako saglit sa tanong niya.

What am I going to say?

"Uhm, g-girlfriend po..."

Napabuntong-hininga na lang ito, "Okay, I'll just relay this to you. Mr. Montalban's state is now stable. Nakuha na namin ang bala sa tiyan niya. He's also awake now. But he has to stay here for three days for bedrest."

Parang naman nabunutan ng tinik ang puso ko nang marinig ko ang magandang balita mula sa doktor, "Thank you so much po talaga, Doc."

"I'll leave you now. Pwede mo na siyang bisitahin." The doctor gave me a tight smile and finally walked out. Huminga naman ako ng malalim ang binuksan na ang pinto ng room. Then there, I saw Edward Vinn lying on the hospital bed, wide awake. Nakasuot na rin ito ng hospital gown at nakadextrose.

"R-Rose..." He called me as I finally entered the room. Umayos naman siya ng upo at kaagad ko naman siyang dinaluhan. I assisted him cautiously as he sat. Napansin ko pa ang pagngiwi nito dahil sa kakatahing sugat nito sa may tiyan.

"Dahan-dahan," I told him softly as I also sat beside him. Ngumiti naman ito sa akin at hinawakan ang kaliwang kamay ko. He then kissed the top of it.

"I'm glad that you're fine." He said to me sincerely.

Napabuntong-hininga naman ako ulit, "Mas dapat nga ako magpasalamat kasi buhay ka pa. Akala ko, mawawala ka na sa 'kin..." I tried to supressed my tears. Ilang balde rin ang iniyak ko habang inooperahan siya para makuha ang bala mula sa tiyan niya.

And I wasn't looking at him while saying those words. Iiyak lang kasi ako ulit.

Naramdam ko naman ang pagpisil niya sa kamay ko. Because of it, I looked him, straight into his eyes.

"I won't die. I won't die early," He told me assuringly pero hindi pa rin kumakalma ang sarili ko. I really wanted to ask him about who were those men... kung may kaugnayan ba ang lahat ng iyon sa pagiging abogado niya.

Innocently Mischievous (Finished)Where stories live. Discover now