Elves, de verloren dochter

Elves deel 20

Ik zit al aan Elves deel 20!! Ik hoop dat het verhaal nog een beetje leuk is?! Veel plezier <3

Edana

 Mijn oom wenkt me naar hem en ik ga zeer traag naar hem. Ik heb mijn oom al jaren niet meer gezien en ik mocht ook nooit van mijn ouders eens een bezoekje brengen. Zou hij iets hebben gedaan waardoor ik niet meer naar hem mag?  Ik slof naar hem toe en na zo’n drie minuten ben ik er. ‘Wel, dat kan sneller!’ zegt hij als ik er eindelijk ben. ‘Sorry’, ‘Agh, laat maar, we gaan beginnen.’ Hij haalt een bakje uit en drukt op een rode knop. Er verschijnen in de verte verschillende rozen. Zo’n cirkels waar je in moet schieten. Ik kijk raar naar mijn oom. ‘Dit zijn jou doelwitten, probeer er zoveel mogelijk te raken in het midden. Maar je mag er maar één per doelwit afvuren.’ Ok, opdracht begrepen en nu nog uitvoeren. Maak me klaar en begin één voor één vuurbollen naar de doelwitten te vuren. Ik vuur er één per doelwit af, als ik aan het laatste doelwit ben, ben ik al bijna helemaal uitgeput. Ik vuur hem af en kijk niet eens meer waar ik het doel heb geraakt. Ik veeg het zweet van mijn hoofd, draai me om en zie de verbaasde blikken  van Aine en Edmund. Ik gebaar van “Wat?” Dan wijst Aine met open mond naar de doelen. Ik draai me om en tot mijn verbazing zie ik dat in elk doel, juist in het midden een vuurtje is. ‘Heb ik dat gedaan?’ vraag ik aan mijn oom die duidelijk ook onder de indruk is. ‘Ja, wie anders?’ Hij pakt me vast en zwiert me in het rond. ‘Daarom ben jij familie!’ Ik kijk hem even vragend aan, maar ik begin te lachen door het plezier van het raken van alle doelen in het midden. ‘Ok, Edmund, Aine komen jullie er even bij?’ Zegt hij als hij me weer op de grond zet. ‘Ok, Edmund, Aine komen jullie er even bij?’ Zegt hij als hij me weer op de grond zet. ‘Deze eerste training is goed verlopen, vooral voor mijn nichtje.’ Ik lach schuw en luister verder. ‘Morgen zal ik jullie jullie wapens geven. Het is veel te gevaarlijk om ten strijde te gaan zonder wapens. Daarom heb ik zelf al eens nagedacht over wie welk wapen krijgt. Iedereen krijgt een ander wapen, maak wel dat je zelf voor het onderhoudt zorgt, dat doe ik niet! Mijn vrouw zal jullie een slaap plek aan wijzen, maak dat het netjes blijft! Jullie mogen vertrekken.’

Dat moet hij geen twee keer zeggen. Een bed! Is het enigste waar ik nu nog kan aan denken zo’n training had ik iets minder intensief verwacht dan dat het was. Ik moest op twintig doelwitten mikken! Al mijn krachten zijn op. Aine en Edmund lopen samen hand in hand en ik loop naast hen. Ze zijn echt schattig samen. Aine het tere meisje en Edmund de gespierde die haar beschermt, echt zo cute!  We lopen naar een kamer en doen de deur open. Mijn tante zit in een van de grote stoelen in de kamer. ‘Ah, zijn jullie klaar. Wat zien jullie er bezweet uit! Kom maar mee dan zal ik jullie jullie kamers tonen en waar jullie jullie kunnen wassen.’ Ze passeert langs ons en loopt voor ons uit. We volgen haar tot ze stil blijft staan voor een deur. ‘Dit is de kamer van Edmund.’ Zegt ze en ze doet de kamer open. Een typische jongens kamer kan ik nog juist zien voor Aine mijn hand vast pakt en me meesleurt naar een andere deur waar mijn tante weer is stil gestaan. ‘Aine Dit is jou kamer.’ Zegt ze en ze opent de deur. Ik zie een hemelbed en een grote inloopkast en … ‘Edana kom je jou kamer is hier.’ hoor ik mijn tante in de verte zeggen. Ze is aan het einde van de gang en opent een deur. Ik loop bijna naar de kamer en kom tot stilstand juist als ik de kamer ben binnen gegaan. ‘Wow…’ is het enigste dat ik kan uitbrengen. ‘Over twee uur is het eten klaar, dus maak dat je gedoucht bent en nieuwe kleren aan hebt. Ik zal het ook nog aan de andere zeggen.’ Zegt ze nog met juist haar hoofd in de deur opening en dan sluit ze de deur. Ik kijk rond me, de drie wanden zijn vuurrood en een is pikzwart. Helemaal mijn smaak! Ik loop naar de inloop kast die openstaat. Wow er hangen allemaal verse kleren en ik loop verder en open nog een deur. Een eigen badkamer? Zalig! Ik pak een setje nieuwe kleren en loop naar de badkamer. Ik doe de kraan van het bad, ja BAD, open en kleed me uit. Ik kruip in het warme water en voor ik me helemaal ontspan zet ik een klok, over een uur zal hij afgaan, en dan ontspan ik me helemaal.

 Ik schrik wakker door een luide triiing. Oh nee, heb ik echt een uur in het bad gezeten? Ik had die klok eigenlijk gewoon maar voor de zekerheid gezet maar nu… nu komt hij echt goed van pas. Ik stap uit het bad en droog me vlug af. Ik kruip in mijn kleren en stap de badkamer uit. Ik loop de inloop kast door en kom terug in mijn kamer. Mijn tante had om zes uur gezegd dat we moesten eten dus twee uur later… Acht uur. Ik loop naar de klok op mijn slaapkastje en kijk hoe laat het is. Het is nog drie kwartier voor we gaan eten. Ik open mijn deur en ga naar Aine’s kamer. Ik klop en wacht tot ze opent. ‘Wacht even, ik ben nog kleren aan het uitzoeken!’ klinkt er vanachter de deur. ‘Ok, ik wacht wel even.’ Zeg ik terug en dan zet ik me tegen de deur. Na tien minuten gaat eindelijk de deur open. ‘Eindelijk…’ zeg ik en ik sta recht. ‘Gaan we naar Edmunds kamer gaan, we moeten nog eens bekijken hoe we de koning gaan vinden en ons vierde lid.’ Ik knik en volg Aine naar Edmunds kamer. We kloppen samen aan en hier gaat gelukkig, wel, snel de deur open. ‘Wow, twee meisjes die aan mijn deur staan. Moet ik nu vereerd zijn?’ zegt hij al plagerig en Aine duwt hem van de deur opening weg waardoor hij open komt te staan en vlug ga ik ook naar binnen. Ik zie dat Edmund Aine vasthoud en haar verliefd aankijkt, ze mogen verliefd zijn, maar ze moeten niet steeds zo klef doen als ik er ben. Ik kuch onopvallend en ze laten elkaar eindelijk los. ‘Gaan we dan nu eens kijken wat we gaan doen?’ vraag ik en ze knikken allebei. We gaan op het bed van Edmund zitten en Edmund vergroot het boek dat aan Aine’s nek hangt. ‘Ok, wat we dus weten is dat het binnen twee dagen winter is en dan zouden we de vierde persoon moeten hebben ontmoet. Maar als we de hele dag trainen dan gaan we hem/haar nooit ontmoeten.’ Begint Aine, ze zegt het wel redelijk onzeker en ik denk dat ze iets verzwijgd, maar ze heeft een punt en even is het stil. ‘Misschien kunnen we vragen of we steeds twee uur vrij krijgen na het middageten, want met een volle maag kunnen we toch niets doen.’ Zeg ik maar gewoon om iets in te brengen. ‘Ja, dat is slim gedacht.’ Zegt Edmund en ik lach even naar hem. ‘Ok, dus dan gaan we in die twee uur de stad verkennen en gewoon rond lopen?’ ‘Ja daar komt het op neer.’ Zeg ik terug tegen Aine. Het is vijf voor acht, ik lees het juist van de klok af en spring bijna van het bed. ‘We moeten gaan eten!’ ik doe de deur open en ga de gang uit, ik rammel echt. Wat zouden we eten?