We Are Married?! (PUBLISHED under Pop Fiction)

Chapter Six

Grabe, hindi ako makapaniwala wala lang. Salamat sa lahat ng nagbabasa nitong story ko! Hindi nyo  alam kung gaano nyo ako napapasaya. Lalo na ang mga nakakatuwa nyong comment. Hahahaha, natatawa ako kay ate sana daw may mangyari. lol hahaha kaya dinededicate ko sayo ang chapter na ito. Nakakabaliw yung comment mo, paano bang mangyayari? HAHAHAHAHAHAHAHAHA *grins*

---

"Noneen?" Kumatok si Lawrence sa pintuan ng kwarto ni Noneen. Wala, hindi nya mapigilan ang sariling puntahan ito at kausapin. Nakokonsensya sya pero depensa naman niya ang ingay kasi ni Noneen kaya ayan tuloy.

"Noneen?" Nee, open the door please?" Sabi ni Lawrence habang kumakatok sa pinto. Wala pa ring sumasagot. Hala, talagang nagtampo na si Noneen sa kanya.

"Noneen..open the door!" Pilit noya kasing binubuksan ang pinto kaso nakalock. Bwisit naman oh, Isip nya. Ilang minuto na kasi siyang nakatayo doon at katok ng katok,

"Nee buksan mo ang pinto! Please!" Kumatok siya ulit kaso wala pa rin sagot mula kay Noneen. Naubusan na sya ng pasensya. Kinuha nya ang spare key ng kwarto ni Noneen tsaka ito binuksan. At pagkabukas na pagkabukas naman niya ng pinto nakita niya si Noneen na tahimik na nakahiga sa kama nito, natutulog...

Yakap yakap ang teddybear na binigay niya nung 15th birthday niya.

Ayan tuloy mas lalo syang nakonsensya.

Sinara niya ang pinto tsaka niya ito nilapitan. Tumabi siya dito. Pinagmasdan niya ang dalagang mahimbing na natutulog sa harap niya. Bakas sa pisngi nito ang mga tuyong luha. 

He sighed.

"Ang ingay mo naman kasi eh." Sabi ni Lawrence habang nakatingin sa asawa.

"Ayan tuloy...nasigawan kita. Pasensya na, wala lang talaga ako sa mood eh." Lumapit pa siya rito at hinaplos ang kanyang buhok.

"Bata ka pa talaga. Sorry."

Minulat ni Noneen ang kanyang mga mata. Naalimpungatan siya dahil sa sinag ng araw na dumampi sa mata niya. Dahan dahan niya itong binuksan. Niyakap niya ang teddybear sa tabi niya.