Dovetail

Heiress

I accidentally published this earlier kahit na hindi pa tapos kaya pasensya na hehe.

Christmas is near, spend time with your loved ones but please, prioritize your safety. Kapag hindi naman kailangang lumabas, please don't. I pray for your safety, happiness and success.

Dedicated to mikamikamikamik, enjoy reading!!

Don't forget to play the multimedia above :)

**

"I'll see you in your room, Amara." Hinaplos ni Ophiluous ang pisngi ng anak bago siya tinalikuran.

Luna was left dumbfounded. Even though she still doesn't know what they're going to talk about, she can already feel it.

It's impossible for her father to invite all the students of their academy just to roam around. Well, some may believe it dahil iilan pa lang naman ang nakakapunta rito but isn't it suspicious? 

Matagal mang nahiwalay sa ama, she's sure as hell that her father's planning something.

Bagay na matagal na ipinagkait sa hari.

"Luna." She snapped back to reality when Damien called her.

"Ah- I should go."

Nakangiti niyang kinawayan ang binata bago patakbong bumaba. As much as possible, iniiwasan niyang may makakita sa kanyang pagpunta sa main tower.

But her luck's probably already used up dahil kailangan niya pang dumaan sa kumpol ng mga estudyanteng nagsasaya sa courtyard para lang makatawid. Though she can choose to use the other way pero kakailanganin pa niyang umikot sa palasyo.

"Fuck." Malutong niyang mura matapos sumubsob sa lapag dahil sa taas ng sapatos niya.

Nakatingin naman siya sa dinadaanan niya and she's more than sure na patag lang din ang tinatapakan niya. So, how come she tripped?!

"Luna, anong ginagawa mo?" She grinned at Enfys who's now crouching down to help her.

Pinagpagan nito ang kanyang tuhod na kanyang ikinangiwi. Mukhang nagasgasan pa ata ang tuhod niya dahil sa kanyang katangahan.

"Luna naman." Iling ni Enfys sa kanya at tinulungan siyang makatayo.

"You should be careful. Palagi ka na lang nadadapa." Sunod sunod naman siyang tumango. Hindi na siya sumagot para hindi na humaba pa ang kanilang usapan sa kagustuhang makaalis na rito.

"Can you still walk? Or do you want to change shoes with me?" Nag-aalala nitong sabi sa kanya.

"I'm fine, En. Pupunta rin naman ako sa main tower, huhubarin ko na lang muna 'to tapos doon na ako magpapalit." Ngisi niya sa kaibigan habang tinatanggal ang tali ng kanyang boots.

"Samahan na kita." Enfys offered in which she immediately rejected.

"Go and continue playing with them, En." Luminga linga siya at nang masiguradong walang taong malapit sa kanila, lumapit siya sa dalaga para bulungan ito.

"Kakausapin ako ni papa."

Tinaasan siya ng kilay ni Enfys na 'di kalaunan ay tumango na rin kahit halatang hindi ito kumbinsido.

"Are you sure?" She looked at her suspiciously.

Ilang beses siyang tumango bago pinagtulakan ang kaibigan pabalik sa loob ng maze. Mukhang nagpahuli ito sa laban nila para lang puntahan at tulungan siya.