Lecquares Academy

Real: Thirty Three

ALISON

Natatawa kaming lima habang nanonood kay Zamira at Senri, nag aaway kasi sila, kung sino ang unang bumato ng snow, kaya para fair, gaganti yung hindi nauna, para silang mga bata. Grabe.

"I told you! It was you who first throw the snow balls!" Sigaw ni Zamira, hindi naman sya galit, naiinis lang, nakangisi naman si Senri na para ba'ng enjoy na enjoy.

"It was you Zam, i saw you." He said

"It was you! You big fat liar! Liar! Liarrr! Come heree!" Nagagalit na sya. Ayaw pa kasi umamin ni Senri na sya talaga ang unang bumato, ang cute naman kasi talaga ni Zam.

Tumakbo naman si Senri, pero tumatawa. "I'm not a big fat liar, my love and i never lied." Sagot nya, nagulat nalang kami ng bigla syang hilahin at mawala sila bigla. Hala, saan sila pumunta? Ang daya naman!

Dalawang araw simula ng matapos ang masaya namin ba christmas, ang saya pala pag sila ang kasama, sayang lang wala si-- ah! Nevermind! Dapat hindi na sya iniisip, masaya ang lahat, bumalik na kasi sa dati ang saya sa Magique ziel, though may mga structures pa na inaayos, dahil nasira ng maraming labanan na naganap sa pagitan namin at ng madaming kampo, pero napatigil ako ng may maramdaman ako na kakaibang ziel.

"Ali..." Humarap ako agad kay Alex ng tawagin nya ko.

"Why?" Nakangiti ko'ng sagot.

"You have some visitors."

Kinakabahan ako pero at the same time, lumalabas yung emosyon na matagal ko nang hindi nararamdaman.

"Sino?

"Ate..." Pamilyar na boses ang narinig ko mula sa likod ko, kaya humarap ako agad.

"Erin, Querra..."

ZAMIRA

"You can feel it Zam, i know." Sabi nya pa lang pag lipat namin sa isolated na lugar.

Bumuntong hininga ako. "Yes, may hindi ka sinasabi sakin Sen."

Lumapit sya sa pwesto ko, at hinagod ang buhok ko. "Stupid bond." Natatawa nyang sabi, kaya tinignan ko sya, nagulat naman ako ng makita ko na umiiyak sya.

"Hey! I'm the girl here, ako dapat ang unang umiyak, not you!" Natatawa ako pero at the same time, naiiyak narin.

"I'm sorry Zam." Alam ko naman, kahit gusto nyang sabihin, hindi pwede. Hindi pa kami totally one, kaya hanggang bond lang talaga ako. Kung ano ang nararamdaman ng ng isa, mararamdaman din ng isa, kaya it's a helpful thing.

"I understand Sen." Sabi ko, naramdaman ko naman na hinalikan nya ako sa noo, kaya ngumiti ako.

"Do you trust me?" Tanong nya, hindi ko na pinag isipan pa at agad ako na tumango.

"Yes, ofcourse, i trust you, big time."

"That's good. No matter what happend, i'll always love you." Sagot nya at niyakap ako ng mahigpit, kaya gumanti din ako, ang sarap sa pakiramdam ng ganito. "I love you, you're my everything." He said, kaya napangiti ako lalo. How overwelming to hear that from him.

"I love you too Sen."

Pero on the other hand, i can feel Aliyah too, she was hurt badly, but i won't do anything, i know there will be someone who's going to be her shoulder to cry on. She's a tought woman, malalampasan nya to. She knows what to do, she's just blindly and madly inlove with the man i used to love. I smiled with that thought, but i hope that he'll realized it soonest, Aliyah is surely in danger, in no time she would die.