Lecquares Academy

Real: Twenty Three

        J U S T I N E

Lahat kami nakaupo sa isang mahabang upuan na kahoy. Nakituloy muna kami dito sa dating bahay ni Ryuu. Buti may naabutan kami'ng tao.

"Oh. Uminom muna kayo ng tsaa. Para bumalik ang mga lakas nyo. Mukhang matagal kayo'ng naglakad. Tamang tama ang dating nyo Ryuu. Kakagaling 'ko lang sa bilihan ng mga halamang gamot." Sabi ni Miss Shiela. Sya yung matanda na naabutan namin dito. I wonder kung ano sya ni Ryuu.

Thou hindi sila magkamukha. Kaya hindi 'ko masabi kung mag ina ba sila. Pero ang ganda nya. Wala sa itsura nya na matanda na sya. Nakausap na namin sya kanina bago pa sya mag gawa ng tea para samin.

Nagulat pa nga sya nung makita kami at agad na pinapasok sa bahay. Nakipag kwentuhan sya samin sandali. Medjo natulala pa sya sandali tska naghahadaling pumasok sa isa sa mga kwarto tapos eto na nga, dala na nya yung nga tea para samin. Si Ryuu naman tahimik lang habang pinapanood si Miss shiela na pinaghahanda kami ng kakainin.

"Xander. Nakikita mo ba ang nakikita 'ko?" Napatingin ako kay Ali na halos dumikit na ang ilong sa pisngi 'ko. Kaya agad na napa atras ako.

"A-alin?" sabi 'ko at iniwas ang tingin 'ko sakanya. Ano ba 'to? Bakit ang lakas ng kabog ng dibdib 'ko?

"Look at Ryuu's eyes." Napasunond nalang ako sa sinabi nya. At halos mapatanga din ako sa nakita 'ko. Sa lahat ng pagkakataon na nakasama namin sya academy, ngayon 'ko lang nakita na ganyan ang mata nya.

Full of mixed emotions.

Hindi 'ko din maintindihan kung bakit ganon.

Di kaya, nanay nya talaga to'ng si Miss Shiela? Eh bakit hindi sya nagsasalita?

Mukhang may malalim na hugot si Pareng Ryuu.

R Y U U

I can't help but to gaze her every move. It's been, i think 9 years since i last saw her.

Mom.

When i saw our-- i mean her house, i badly want to run and hug her. I miss her so damn much.

I have to moved out in this house when i was 9 years old. I can't afford to see her face everyday after of what i've done.

Flashback

"Ryuu. Anak paki tawag na nga ang papa mo. Sabihin mo kakain na." i nod and stood up.

I walk through the forest. I used to it, since i was born here, i'm used to this environment. I don't know why Mom and Dad chose to continue living here. But then, i don't care. As long as i'm with them.

I've been walking for i think 10 minutes, i suddenly stop when i saw two figures. I don't know what came up into my mind. I hid myself in one of the old trees.

"Ayos na ba ang lahat?"

"Oo. Mamayang gabi pumunta kayo. Aalis ako bago mag hatinggabi. Gagawa nalang ako ng paraan para makalabas at hindi sila maghinala."

My forehead crease on what Dad has said to the man he's with. He's kinda creepy with his black cape. I can't see his face.

"Sige. Magpapadala nalang ako ng tao para samahan ka sa lagusan pabalik sa kaharian."