Codename: Princess Trigger (COMPLETED)

Trigger 08 - Catching-up

[Edited Ver.]

Catching-up

Belle's PoV :

I got emotional and at the same time surprised to see him. Ang kuya Pete ko na matagal ko rin hindi nakita... hindi ko nakita ng personal. Sa apat na taong bumukod ako sa kanila and during my hell training days, kapag nalulungkot ako at nahihirapan na gusto ko nang sumuko ay pumupunta ako sa bahay ng pa-sikreto at doon masaya na akong nakikita sila ni Mama. Naiiyak rin ako noon kasi pakiramdam ko ang selfish ng ginawa kong pang-iiwan sa kanila na kung tutuusin ay pare-pareho naman kaming nawalan, si Papa, pero ako iyong parang pinakaapektado na kinailangan ko pang umalis. 

Pero last year ay tinigilan ko nang magpunta sa bahay namin kasi baka madamay na sila sa delikadong trabahong pinasok ko. Ayokong mawalan ng isa pa sa pamilya ko kaya tiniis kong hindi magpakita at makita sila. 

But now, I can see my brother up-close and personal. 

Belle: "K-kuya.." (Crying)

Pete: "Oh my god, I thought I'd never see you again, princess.."

Naluluha na ang kuya ko pati na rin ako. I remember when I was a kid, si kuya Pete ang sumusundo sa akin sa kindergarten hanggang elementary kapag may work sina Mama at Papa or whenever they're busy. We always play and he was so diligent to me and he has long patience to me, lalo na kapag nagt-tantrums na ako at sobrang iniiyakan ko talaga siya kapag may hindi ako nakukuhang gusto ko. Kung ang parents ko ay pinapagalitan ako kapag may ginawa akong masama, si kuya ang gentle niya kapag pinagsasabihan niya ako. He spoiled me so much but even if he did that, he still scold me when I did something wrong. 

Niyakap niya ako ng sobrang higpit at kahit medyo nasasakal ako ay hindi ko na alintana. I also encircled my arms to his waist and hugged him. I miss him so much at pati na rin si Mama.

Si kuya Pete na rin ang unang kumalas sa pagyakap namin at tinitigan niya ako at natawa ako sa hitsura niya. Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa mata niya.

Pete: "I still can't believe you're here. I can see you up close but I still think that you'll gonna slip out of my grasp."

Belle: "I will never leave again, kuya. Promise."

And I hug him again. Hindi na ako naiiyak at unti-unting napapangiti. I feel so happy and I suddenly remembered when we were together.. ako, sina Mama at Papa na sobrang makikita mong mahal na mahal nila ang isa't-isa, at ang kuya ko na nangingiwi ang hitsura dahil sa paglalambingan ng parents namin. 

I wish I can turn back to that time. 

But I know it's impossible now.

Pete: "Let's catch up sis. Ang dami mong kailangan sabihin sa akin. Ang dami nating pag-uusapan. C'mon, let's go!"

Pinilit kong ngumiti. Alam kong masasaktan si Kuya pero hindi ko pwedeng sabihin sa kanya ang mga bagay tungkol sa akin sa ngayon. Tama nang nagkita kami at alam kong hindi na ako makakaiwas pa ngayon sa kanila. Tama nga siguro si Therbie sa sinabi niya. That I shouldn't avoid them anymore.

I don't think I can do that anymore.

***

Dinala ako ni kuya Pete sa isang may kalakihang two-storey house na may weird color ng pinto. It's red. Bloody red. Hindi ko alam na may bahay pala sa loob ng SU. Bakit kaya ngayon ko lang ito nalaman? To think na pinlano kong mag-aral dito noon pa lang ah.