I am Your Lady Butler [Revised 1-25]

Chapter 29 (DRAY)

Dray's POV

"Wake up before everything ends. Wake up for being a dumb

.. WAKE UP FROM YOUR PAST"

Naiwan akong gulong-gulo sa nangyari. Did I hurt Yumi that much? Sinabi ko lang naman ang nararamdaman ko. Lumabas ako ng kwarto,

Nilibot ko ang tingin sa mansion, ang tahimik sobra. Walang maingay. Walang magulo.

Tiningnan ko ang kwarto niya at para bang sinasabi ng mga paa ko na pumasok

Ang linis ng kama, hindi gulo ang bed sheet. Umupo ako at hinawakan ang picture na, naka-display sa tabi ng lampshade niya. Yun ang picture namin nung pageant. Pero hindi lang yun ang napansin ko. Kinuha ko ang isang bagay at pinagmasdan ito.

Isang scrap book? Ang cover ay ang damit na hinahanap ko sa kanya noon. Yung black polo shirt. Binuksan ko ito

----

-Uneasy feeling. Confused feeling. Happy feeling. That's what I felt when I'm with you Dray, being with you is the best gift ever. Can I call my feelings 'love'? My mother said before. You can't consider someone as a lady if she doesn't knowhow to fall inlove. But now I'm inlove with you, but someone who can't love me back. Loving someone means not to say sorry. I love you because I don't know. I became your butler because I don't know. But I'm always standing beside you because that's my heart desire-

At sa ilalim nun may nakaka-kapit na table napkin and when I opened it. I saw my picture sitting under the tree.

When I read her first message. I also felt curious what love is so I turned it into the next page

And I saw my picture in the library reading a book

-Isn't it look weird? Kinukunan kita ng picture ng hindi mo alam. What a stalker right? Pero yan yung first picture ko sayo. Ang seryoso pa nga ng mukha mo diyan, laging nakakunot yung noo. Parang laging may kaaway. Pero blank expression palagi. Parang wala kang kakilalang tao. Book is your bestfriend. Ayos lang sakin kasi gwapo ka pa rin naman, noong bata ako lagi kong sinasabi ko sa sarili ko na kahit gaano man kasama ang isang tao mabait pa rin siya sa sarili niyang paraan-

Binuklat ko lang ito ng binuklat hanggang sa makita ko yung picture ko nung nanalo ako sa editorial writing contest when I was third year highschool

-Do you still remember this? Dapat pagpipilian sa'tin dalawa kung sino ang ilalaban sa contest na yan pero nung nalaman kong ikaw ang makakakumpetensya ko nagpaubaya na lang ako but my decision is right, you won the contest. Nakita mo na ako nung mga panahong yan ako yung babaeng nakasalubong mo na may dalang bond paper. Pero asa naman akong matandaan mo pa yun-

I saw her before? Why I can't remember anything?

And I turn it to the last page. Yung picture namin sa pageant

-Most memorable day. Naka-mark kaya yung araw na yun sa calendar ko, yun ang araw na ngumiti ka sakin ng mahigit limang beses. Hindi ko alam pero sobrang saya sa pakiramdam kasi napangiti ko yung taong mahal ko. Weird ba ako? Obsessed ba ako sayo? Well I can't blame myself nagmamahal lang naman ako. Kahit hindi mo ako suklian ng pagmamahal Dray, makita ko pa lang na masaya ka masaya na din ako. Pero kapag nagmahal ka na ulit sana ako yung unang maka-alam. Wag ka mag-alala masaktan man ako magiging masaya parin kasi kapag nagmahal ka daw ready yourself to sacrifice. You said you'll be a good Young Master to me that's a promise so I need to hold it. Even though they said, promises are meant to be broken I still believe in you. My Grandma said trust my self whole heartedly and just because you're a part of me I believe in you. Just go with the flow of your heart Dray. Don't let yourself sleep from your past. Wake up from your past and find someone-

Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan. Hindi ko napansin ang mga luha ko na patuloy na umaagos, bakit hindi ko nga narealize yung pagmamahal sakin ni Yumi? Bakit hindi ko na-realize na nagpadala lang ako sa nakaraan ko? Bakit noong una palang hindi ko na-realize na MAHAL KO SIYA?

I'm so damn IDIOT!

*sigh*

How can I face her? Hinawakan ko ang parte ng puso ko. Ang bilis ng tibok, nasasaktan ako na parang pinakawalan ko ang isa sa pinaka-mahalagang parte ng buhay ko. Now I know

Like Bella said I should wake up before everything ends.

-After 3 Days-

3 days of silence. 3 days of emptiness. 3 days of pain

3 days without Yarumi Ashley Kang

Matapos kong mabasa ang scrap book niya hindi agad ako gumawa ng move nagsigurado ako sa nararamdaman ko pero I can't take this anymore.

I love her. I love that PERVERT! I love that pervert girl who's always beside me! I love Yarumi Ashley Kang

"Aish! I can't take this anymore! It's the beginning of everything"

---

AUTHORS NOTE: Oh wag mag react readers malayo pa tatakbuhin ng story natin. Short update lang yung Dray side kasi klaro naman po ang lahat. Saka ayokong pahabain ang kay Dray >_> basta ang thought ng chapter ay he's now awaken from his past. Isa pa sorry po sa wrong grammar and typos ndi ako perpekto :D