Gebeten door een weerwolf ~Complete~

Begin bevalling!

-48-

*4 MAANDEN LATER ( dus 9 maanden zwanger)

Ik kijk nog een keer naar mijn buik: 'Is dit wel normaal? Nee het is niet normaal hè?!! Of wel?'
Jade grinnikt: 'Ja rustig nou maar, maar schat, je moet nu wel in een wolf veranderen...'
'Met dit ding op me buik... Dat lukt niet hoor!!' Zeg ik beledigd.
Jaden grinnikt: 'Weerwolven worden geboren in wolvenvorm... Dus... Het zal toch echt moeten!'
Jade grinnikt ook: 'Zo moeilijk schijnt het niet te zijn...' Zegt ze.
Ik zucht en verander in een wolf.
Het ging inderdaad niet veel moeilijker... Okee iets dan... OKE VEEL MOEILIJKER!
Ik zucht: 'En me ouders dan?'
'Die kunnen hier blijven logeren als ze willen!' Zegt Jade en wijst naar de logeerkamer beneden.
Ik knik: 'Dus ik moet nu een maand lang als een wolf rond blijven lopen en niksen?'
'Klopt als een bus!' Zegt Jade en grinnikt.
Ik zucht en loop naar buiten.

Ik ga in het gras liggen met me kop op de grond.
Ik zie de witte Range Rover aan komen rijden: ik doe mijn kop omhoog.
Me ouders, Jacob, Sem, Jill en Jino stappen uit.
Ik sta op en loop naar ze toe.
Me ouders geven me een knuffel: 'Hey schat!' Zeggen ze.
De rest begroet me en geeft een aai over me kop en loopt dan naar binnen.
Me vader loopt achter ze aan alleen me moeder gaat naast me zitten: 'Het blijft raar om je zo te zien hoor!'
Jaden loopt met een bezorgd gezicht naar buiten: 'Sas, ik was je kwijt man, ik schrok me dood!'
Ik kijk hem raar aan en me moeder grinnikt: 'Jaden, doe rustig joh, ik ben geen hopeloos schepsel.' Lach ik.
Me moeder lacht ook: 'Ik ga even naar binnen.'
Jaden glimlacht: 'Is het niet nu slimmer om binnen te blijven...'
Ik grinnik: 'Relax, ik ga al!' Zeg ik en sta op en loopt naar binnen tot er ineens een pijnscheut door me lijf schiet!

Ik lig iets later binnen op een laken met Jaden met een nerveus gezicht naast me.
Ik heb nu geen pijn meer door een pilletje wat Jade me had gegeven: Joost mag weten wat het was.
Ik moest lachen toen Jade zei dat ze een tijdje een dokters opleiding heeft gevolgd en Jill zei dat ze zuster is geweest en nu de hele tijd over dokter dingen aan praten... Ik snap er echt NIKS van!
Er klopt iemand op de deur: wie zal dat zijn?
Ik ruik snel de geur: Echt zo'n lente geur.
'Binnen!' Zeg ik, Jill loopt binnen.
'Gaat het een beetje?' Vraagt ze bezorgd.
Ik glimlach: 'Ja hoor!' Zeg ik vrolijk alsof er niks aan de hand is.
'Ik wil niet lullig doen, maar dit is nog geen bevalling hè... Nou ja... Eigenlijk wel maar je bent nog niet ECHT aan bevallen.
Ik zie dat ze nerveus is: 'Wat is er?' Vraag ik.
'Nee niks, een vriendin van 16 bevalling begint zo maar verder niks aan de hand hoor!' Zegt ze sarcastisch.
'Maak je nou maar geen zorgen!' Lach ik.
Ze glimlacht: 'Als je ons nodig hebt roep je ons hè!' Zegt ze bezorgd.
'Hij is me dan voor hoor!' Zeg ik en seint met me hoofd naar Jaden die aan nagelbijten is.
Ik zie dat Jill grinnikt: 'Is goed, we komen even om het half uur kijken en geven we dan 'zo'n pilletje' hoe jij het noemt.
Ik begin te lachen: 'Ja hoor is goed, zuster Jill!'
Ze glimlacht en doet de deur dicht.

'Gaat het een beetje?!' Vraagt Jaden na 5 minuten gestrest.
Ik voel me eigenlijk helemaal niet goed en er staat enorm veel druk op me buik: 'Een beetje...' Zeg ik.
'JADE!' Roept hij.
Ik zucht en Jade komt gelijk naar binnen: 'Wat is er?' Vraagt ze.
'Ze voelt zich niet goed!' Zegt Jaden zwaar gestrest.
'Er staat alleen wat druk op me buik, voor de rest is het niks!' Zeg ik.
'NIKS? NIKS?!' Zegt Jaden nog steeds gestrest.
Ik zucht en laat me kop op de grond rusten.
'Jaden doe niet zo gestrest!' Zegt Jade beledigd.
Hij zucht en ploft neer op de stoel.
'Misschien kan je beter even naar beneden gaan, dan kan je over een kwartiertje weer terug komen.' Stelt Jade voor.
Jaden knikt en geeft me een kus op me kop: 'Dan ben ik zo terug.' Zegt hij.
Ik knik.

'Moet ik iemand alles halen? Je ouders? Jino of Jacob?' Vraagt Jade als Jaden uit de kamer is.
Ik knik: 'Doe maar Jino.'
Ze knikt en loopt naar beneden.

Iets later zit Jino naast me op het kleed: 'Gaat ie?' Vraagt hij rustig.
Ik knik: 'Ja hoor, Jaden is een schat, maar hij deed zo gestrest!' Zeg ik.
Hij grinnikt: 'Dus... Daar is me beste vriendin dan...'
'Ga je ook al net zo diepzinnig doen net als me moeder!' Lach ik.
Hij grinnikt: 'Nee hoor, maar het is zo raar, nog 2 jaar geleden zaten we in de klas en nu... Ben je aan het bevallen!' Zegt hij met een raar gezicht.
Ik schiet in de lach: 'Zo erg is het niet hoor!' Zeg ik.
Hij grinnikt: 'Nu niet nee!' Zegt hij.
Op dat moment schiet er een enorme pijnscheut door me buik!
'Sas, gaat het?! SAS!' Zegt hij bezorgd.
Ik voel me zo duizelig en misselijk... Het beeld van Jino word steeds iets vager...
'JADE, JADEN!' KOMEN!' Roept Jino.

Na nog geen 3 seconde staan Jade en Jaden naast me.
Jino laat ze er bij.
Me ouders stormen ook binnen.
'Mevrouw, Meneer, Jino, misschien kunnen jullie beter even beneden wachten.' Zegt Jade.
Me moeder geeft me een kus en lopen snel naar beneden.
Jill komt ook de kamer in.
Me beeld is nu enorm vaag... Ik probeer bij te blijven.
'Sas... SAS!' Hoor ik Jaden roepen.
Ik zie Jade en Jill vaag wat uit een tas pakken en aan me arm verbinden...
Alles word zo vaag... Ik voel me zo moe...
'SAS!' Hoor ik de stem van Jaden roepen... Voordat alles zwart word...