Gebeten door een weerwolf ~Complete~

Gebeten door een weerwolf: Zo als de Vultori?

-27-

Ik doe mijn langzaam open.

Het felle licht schijnt in me ogen.

Ik knijp ze snel weer dicht.

Me hoofd bonkt!

Ik doe mijn weer opnieuw langzaam open.

Opeens weet ik alles weer: het gevecht, Jan, de duw van Gina, mijn woede, Jino...

Ik schiet rechtop.

Waar is Jino!?

Ik kijk om me heen, ik zit in mijn eigen kamer.

Ik kijk verbaasd om me heen.

Ik zie een briefje naast me kussen liggen: 'Hi schat, ik kom ff om 13.00 langs. Jino.

Ik kijk op de klok: kwart voor 1!

Ik spring me bed uit.

Gelijk laat ik me weer me bed in zakken.

Me hoofd bonkt ontzettend!

Ik hoor iemand de trap oplopen.

De deur van me kamer gaat heel langzaam open.

Ik zie me moeder in de deur opening staan.

Ze kijkt met een bezorgd gezicht.

Ze loopt naar mijn bed en gaat op de rand zitten.

Ze haalt het haar uit me gezicht.

'Ik zei toch dat jullie geen gekke dingen moesten doen.'

'Ik heb ook niks gedaan...' Zeg ik in de hoop dat me moeder het verhaal niet kent.

'Met weerwolven vechten en bijna vermoord worden is volgens jou niks doen!' Grinnikt mij moeder.

'Oh...' Zeg ik met een rood hoofd.

'Kijk nou voortaan alsjeblieft uit...' Zegt me moeder weer serieus.

Ik knik.

Ze geeft me een knuffel.

Jino komt zo hij legt je alles uit.

Ik knik.

Me moeder geeft me een asprintje en een glas water.

Als ik ze op heb kleed ik me aan en poets ik me tanden.

De bel gaat.

Me moeder loopt naar beneden om open te doen.

2 minuten later staat Jino in me kamer.

We zitten allebei aan de rand van het bed.

'Gaat het weer een beetje?' Vraagt hij bezorgd.

'Ja gaat wel maar wat is er gebeurd toen ik bewusteloos was?' Vraag ik ongeduldig.

'Jacob is voor je gesprongen en heeft Jan...' Hij zegt niks meer.

'Ja?' Vraag ik nog steeds ongeduldig.

'Hij heeft hem tegen een rots aangeknald waardoor hij is overleden.'

'Oh...' Zeg ik.

'En Gina?' Vraag ik.

Ze begon te gillen en barste in huilen uit.'

Ik knik langzaam.

'Jacob heeft haar besprongen en wilde haar nek om draaien maar ineens kreeg hij een andere blik en liet haar los.' Zegt jij.

'Oh...' Zeg ik nog eens.

'En hoe zit het eigenlijk met Dennis?' Vraag ik.

Ik leun een beetje naar voor.

Ik zie dat Jino's gezicht gelijk op onweer staat.

'Ontsnapt.' Zegt hij kort af.

'Oh okee...' Zeg ik.

'Wil je een filmpje kijken?' Vraag ik een paar minuten later.

Jino knikt.

Ik pak de cd's uit een plastic tasje en rommel tussen de cd's.

Ik gooi het tasje naar Jino die ze gelijk netjes opvangt.

Hij rommelt ertussen en kijkt er naar een paar.

'Anders kijken we toch Twilight?' Zeg ik als hij de miljoenen cd's 1 voor 1 bekijkt.

'Ja nog even!' Zegt hij terwijl hij me raar aankijkt.

'Wat is er mis aan Twilight.' Vraag ik verbaasd.

'Nog even en we worden als een stel honden gezien.' Grinnikt hij.

Ik lach ook.

Hij kijkt naar 2 cd's: Home Alone en Twilight.

'Kom nou, ik heb Twilight al heel lang niet meer gezien, het is een hartstikke leuke film.'

Hij grinnikt: 'Als je het zo graag wilt.' Zucht hij en stopt de Twilight cd in de cd speler.

Als we bij een stukje zijn dat te Vultori erin voorkomt zegt Jino: 'Wist je dat wij ook zo iets hebben?'

Hij houd zijn concentratie bij de popcorn en de film.

'Wat bedoel je, als de Vultori?'

Jino knikt.

'Ga verder.' Zeg ik terwijl ik de film op pauze zet.

Hij kijkt me boos aan: 'Het begon net spannend te worden!' Zegt hij als een boze kleuter.

Ik grinnik: 'Het was toch zo stomme film!'

Nu grinnikt hij ook.

'Maar ga nou verder.'

'Ze zijn verre familie van mij en Jacob.'

'Jacob heeft ze een keer gezien ik nog nooit.

'Vertel meer!' Zeg ik nog eens ongeduldig.

'Ze lijken best wel op de Vultori: Ze eten mensenvlees maar ze zijn nog nooit in mensenvorm door een mens of andere wolf gezien.

Ik kijk hem een beetje geschrokken aan.

'Er schijnt dat 1 iemand ze had gezien maar ja... Die heeft niet langer dan 1 minuut geleefd dus...'

'Wat hebben hun dat andere weerwolven niet hebben?' Vraag ik een beetje verbaasd.

Jino begint te lachen: 'Geloof mij maar, je wilt het niet weten.'