Gebeten door een weerwolf ~Complete~

Weg.

-35-

Langzaam open ik mijn ogen...

Ik kijk precies in het felle licht!

Ik kreun en draai me om, MIJN HOOFD DOET ZO PIJN!!!

Dan schiet ik omhoog: Ik weet alles weer!

Ik zit in mijn logeerkamer bij Jaden thuis.

Ik kijk om me heen: Niemand.

Snel schiet ik het bed uit, ik ren via de trappen naar beneden: Ik MOET weten wat Jaden met Jino en Jacob doet.

Ik ren verder, het hele huis is leeg!

Ik kijk in de reusachtige tuin, ik zie nu dat ze met zijn alle onder de boog met roze erin iedereen zit te eten en te lachen: ALSOF ER NIKS GEBEURD IS!

Als ik dichterbij kom zie ik dat alleen Jaden er niet zit...

Ik loop nu naar de tafel toe.

Als Jino me ziet staat hij op en loopt snel naar me toe: 'Sas, gaat het!'

'Ja gaat wel, alleen een beetje hoofdpijn, maar waar is Jaden?

Iedereen is stil en kijkt elkaar aan: 'En waarom doen jullie zo raar?' Vraag ik als ze zo een minuut naar elkaar hebben zitten staren.

'We moeten het toch tegen haar vertellen...' Zegt Jacob.

'Wat tegen mij vertellen.'

Jacob kijkt Jade aan, ze knikt.

Jacob loopt naar me toe en Jino gaat zitten: 'Loop je even mee?' Vraagt Jacob.

'Eh... Oké...' Ik kijk hem vragend aan en loop mee richting de bloementuin, hij is echt reusachtig!

'Die klap die jij gekregen hebt, was voor mij bedoeld...'

Ik knik.

'Iemand anders was er aan dood gegaan... En jij hebt alleen hoofdpijn...'

Ik kijk vragend aan.

'Iedereen van The Drakes hebben 1 van de 2 gavens: Jaden is onwijs sterk samen met Jade, en Lisa en Chris kunnen onwijs goed tegen een harde dreun, jij hebt dus het zelfde als Chris en Lisa, dus we dachten dat jij misschien hier hoort...' Zegt Jacob.

Ik kijk hem met grote ogen aan.

'Hierzo, bij de Drakes?' Vraag ik.

Jacob knikt: ik het er met Lisa, Chris en Jade overgehad en zij vinden het goed als je hier komt wonen, ze willen je helpen met je kracht te ontwikkelen.'

Ik kijk hem nog steeds met grote ogen aan.

'Wat vind jij ervan?' Vraagt hij.

'Ik vind het geweldig...!' Zeg ik verbaasd maar toch blij.

Jacob knikt lachend.

'Vind je dat dat niet erg?' Zeg ik.

'Nee tuurlijk niet, zolang je maar wel eens langs komt, Jill belde net en die zei dat Jaden je al enorm miste en maar naar je bleef vragen.'

'Aaaawh...' Zeg ik lachend.

Jacob's gezicht veranderd: 'Maar ik heb ook wat slechter nieuws...'

Ik krijg een slecht voorgevoel...

'Jaden is weg.'