"EMMA"

EPILOGUE

Rico's POV

1 year later

I am silently sitting on a bench outside the park, constantly glancing at people who are walking on the sidewalk.

I got tired of walking and thinking about work that's why I decided to sat on that bench.

Sinabunutan ko ang sarili.

A dream keeps on bothering me, almost every night.

Hindi ko alam kung nangyari ba talaga yun, isang alaala o panaginip ko lang talaga.

My parents said I had amnesia.

One night, natagpuan nila akong nakahandusay sa tapat ng bahay namin at walang malay. Ilang buwan na raw akong hindi umuuwi samin at sobrang nag-alala sila sakin. I was reported as a missing person.

 Nang dalhin nila ako sa hospital, ang sabi ng doktor, nagkaroon daw ako nang concussion. Ito ang naging sanhi kung bakit ako nagkaroon ng amnesia. Hindi ko na maalala ang mga nangyari.

Ang huling alaala na natatandaan ko lang ay yung nalaman kong namatay ang kaibigan kong si Albert, after that, wala na akong matandaan.

Naging misteryo parin sa buo kong pamilya ang pagkawala ko. Ang masahol pa, wala akong maalala kung ano ang nangyari.

For the past few days, sunod-sunod ang mga panaginip ko.

Mga panaginip na malayo naman sa realidad.

Nagkaroon daw ako ng kapangyarihan, nakokontrol ko raw ang mga metal na bagay. Nakikipaglaban daw ako sa mga malalaking lobo. May mga babaeng mapuputla at maiiitim ang mga mata, nakakatakot silang tingnan. May mga kapangyarihan raw sila. May nakita rin akong isang matandang ermitanyo sa gitna ng isang gutay-gutay  na hanging bridge habang sinasagot ko ang mga bugtong nya. 

Higit sa lahat, hindi nawawala sa mga panaginip ko ang isang magandang babae.

Malinaw na malinaw sakin ang hitsura nya.

Ang mga mata nyang kulay tsokolate, buhok na kasing itim ng pakpak ng uwak, matangos na ilong at mapupulang labi.

Kamukha nya si Snow White kung naging tao man ito.

Pero may kakaiba sa kanya.

May kapangyarihan sya.

Kaya nyang pagalawin ang kahit na anong bagay gamit ang isipan nya, kaya nyang tumawag ng kidlat at nakakalipad sya gamit ang isang malaking sanga ng kahoy.

Her sad smile and eyes makes me want to comfort her...forever.

Ang pangalan nya ay EMMA and she possessed a dark secret.

Nagiging halimaw si Emma at pumapatay sya ng mga lalaki.

But there is something special about her...

She's a monster but I love her...

Lumakas ang tibok ng puso ko.

I felt the longing instantly.

Like, I am longing for someone but I don't know exactly who.

Am I longing for Emma?

The girl in my dreams?

Then something flashes in my mind.

Emma's falling down the cliff, with fire burning her whole body.