All About Her (Published under Summit Media's Pop Fiction)

Forty Nine: A Fight for Love

Forty Nine: A Fight for Love

"Eunice are you sure you can talk to hm alone? Pwede kitang samahan makipag-usap sa kanya." Kanina niya pa ako kinukulit bago kami umalis ng bahay. Actually kahapon pa.

"Baste, I told you kaya ko ito. Ako ang may atraso ako ang hihingi ng tawad." I assured him hinaplos ko pa ang mukha niya while he was driving.

"I don't know why, but I am worried. May iba akong pakiramdaam." Pangungulit niya pa.

"Trust me Daddy, papasok ako ngayon sa office as a regular employee, then I will treat him a dinner maybe or sa office na mismo para maiabot ko ang resignation letter at makipagbreak sa kanya." Kung sabihin ko iyon ay para lang akong nagrerecite ng bagay na akala mo ay sisiw gawin.

Kinakabahan din mnaman ako, nakukunsensya din ako. But I need to finish it soon ng matapos na. Alam kong ang sama ko dahil after he missed me ay makikipag break ako because of a reason na nagkabalikan kami ng ex ko, who turned out to be the one I truly love.

"I trust you." He said na kinuha ang kaliwang kamay ko sa lap ko and bring it to his lips.

"Matatapos din itong lahat and we can start anew." Pinisil ko ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

"What will you do today?" pag-iba ko ng usapan.

Humugot muna siya ng malalim na buntong hininga bago siya nagsalita. "I think I need to distract myself, I would die thinking that you will be spending your whole day with him I can't stomach it." he frustatedly said.

"Daddy, I know what I am doing, I can take care of myself." I assured him.

"I will distact myself with Era." medyo nawala na yong kunot sa noo niya sa pagkabanggit niya ng pangalan ng anak niya.

Tumigil na siya sa harap ng opisina. Mabuti nga at napilit ko si Arthur na wag na akong sunduin dahil halos mag-mamadaling araw na dumating ang flight niya kagabi.

"Mauna na ako." lumapit ako sa kanya and kissed him on his lips. "I love you, magiging ayos din ang lahat." pangako ko sa kanya.

"I love you more." he said through gritted teeth after that head shuttering kiss that we had.

Hindi ko na hinayaang pagbuksan niya ako ng pinto dahil baka may makakita pa sa kanya. Ibang sasakyan din ang dala niya sa araw na ito dahil mahirap nang may makakilala sa kanya sa opisina.

Kabado at namamawis ang kamay ko pagkapasok ko ng building. "Hon." nanigas ako sa kinatatayuan ko nung marinig ko ang boses na yon. I dont know if I'm gonna run or manigas na lang ako ng tuluyan sa kinatatayuan ko.

Huminga ako ng malalim at humarap sa kanya. I faked a smile. "How are you?" malamig na tanong ko.

"I missed you Hon, ilang araw kitang hindi naka-usap. What happened to your phone?" tanong niya na mabilis na pinulupot ang braso niya sa bewang ko.

"N-nasira." tipid na sagot ko na pilit na kumalas sa kanya at pumwesto na sa upuan ko.

"Di mo ba ako na-miss?" parang nagtatampong tanong niya, ngumiti ako ng alanganin, shit. Paano ba ito?

"Bakit ang cold mo, hindi mo man lang ako niyakap o hinalikan?" shit nakakahalata na siya. Ayokong mapalapit sa kanya dahil naiisip ko si Sebastian.

"Hindi ah, syempre na miss naman kita... Ahm, dinner na lang tayo mamaya, may kailangan kasi talaga akong tapusin. I hope you can understand that Arthur." paliwanag ko sa kanya.

"Okay." disappointed na sabi niya. "Madami rin akong naiwan na trabaho.

Hindi ko na talaga kayang tagalan. Nang matapos ko ang resignation letter ko ay naghanda na ako, ayaw ko nang ituloy ang dinner na ipinangako ko sa kanya.