Avaricious Hearts

Chapter 54: The Healthy Baby Boy

NEIL'S POV

I am running in the hall of the hospital where my wife is. I almost faint when I received a call from Tatiana that Cleo's water bag broke. 

Agad kong iniwan ang meeting at nagmamadali na akong tumakbo sa hospital. I just hope that the important investor will understand. Saka ko na din iisipin na baka magalit si Kuya. 

"Where's the delivery room?" tanong ko sa nakasalubong na nurse.

Nagmamadali na tumakbo muli ako. 

Halos madapa na ako sa kakamadali at sa sobrang kaba ko.

Nakita ko si Tatiana na palakad-lakad at nakasilip sa labas ng isang room. 

"NEIL!" galak na tawag niya sa akin pero hindi ko siya pinansin. 

Binuksan ko ang pinto at agad na pumasok sa loob.

Iyak ng bata ang sumalubong sa pandinig ko.

Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko. Hindi ko maipaliwanag 'yung kakaibang pakiramdam sa puso ko. I feel giddy all over. 

"Sir, bawal po kayo dito" 

Halos malabo na ang sinabi sa akin ng nurse na lumapit at pumipigil sa akin.

Pigil-hiningang humakbang ako patungo sa likod ng doktor. Parang bumagal ang lahat sa paligid. Halos wala na akong marinig kundi ang malakas na pintig ng puso ko. 

Napatingin sa akin ang asawa ko. Pawis na pawis siya at mukhang pagod na pagod.

"M-Matthew..." nakangitining tawag niya. May nangingilid na luha sa mga mata niya.

Lumingon sa akin ang doktora. Sa paglingon niya ay nakita ko ang isang bata na puno pa ng dugo.

Malapad na ngumiti sa akin si Dr. Feliciano

"Congratulations, Mr. Vergara. It's a healthy baby boy" masayang sabi niya 

Tumabi ako sa doktora at hinawakan ang munting kamay niya na may dugo pa. 

Hindi ko maipaliwanag 'yung nararamdaman ko habang hawak ko ang kamay niya.

This is my own flesh and blood. This is my son. This is the one I am talking to in the womb of my wife. This is our Skipper Clint.

A proud smile slowly formed my mouth. 

"Skipper" I said out of the blue and I was surprised to hear my raspy voice. 

Gusto ko siyang kalungin pero kinuha na siya ng nurse para malinisan.

Sinundan ko pa siya ng tingin. I can't take my gaze away from him.

My attention was caught when my wife whined. 

I blinked a couple of times before I get back to my senses. 

I immediately run to her side and hold her hand.

Nanlalamig ang kamay niya. 

"Baby, you can do it. I am here" I assured her. I hold her hand tighter and kiss her temple.

After getting the operation done, she faced me and smiled at me. 

She reached for my cheek and only then I realized that I am crying. 

"How's our son?" she asked in a tired tone. 

"He's beautiful. Just like you" I smiled at her and kiss her quickly. "Thank you for being brave"