Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 45

Bigla siyang umupo at linapit ang mukha sa akin, hindi na ako naka atras pa nang bigla niya akong buhatin paupo sa hita niya. Nanlalaki ang mata kong tumitig sa kanya. Inayos niya ang pag kakaupo ko, nakatagilid akong paupo sa harap niya, inayos niya nang maingat ang dextrose ko pagkatapos ay saka niya naman ako yinakap ng dahan dahan sa baiwang.

May kung anong kumiliti sa sikmura ko at kahit anong segundo ngayon ay gusto kong sapukin 'yon.

Walangya, magpoporga nga ako bukas baka dumadami na bulate sa tyan ko.

Pinatong niya bigla ang baba niya sa balikat ko at pumukit siya. Hindi ako gumalaw sa pwesto ko nanatili akong ganon sa posisyon at hinayaan siyang sumandal man lang.

"Can you say it again?" He suddenly said while closing his eyes, I wondered what he meant.

Bumukas ang mata niya at deretso na agad tumitig sa mga mata ko. May kung anong emosyon ang nakikita sa mata niya at hindi ko 'yon mapagtanto.

"Anong—"

"Say my name, Rein, say it. Please?" It's like he's begging.

Hahahaha putangina ano next dito?? Pakilayuan nga ako tukso at baka matukso ako nitong lalaki na'to at mahirap na baka bumigay ako.

Tumikhim ako pandalian bago magsalita, parang hindi ko ata matiis ang isang 'to.

"Alastor Ciel Rodriguez..." I mentioned his name slowly. "You're Alastor, Alas, My suitor, and... My love."

His eyes suddenly widened, para bang nakarinig siya nang himala.

"Y-you remember me now?" His voice become trembling.

Inangkala ko ang dalawang braso ko sa balikat niya at tinitigan ko siya nang deretso sa mata.

"I'll never forget you alas," I smiled to him. "I'm sorry..."

Suddenly a tear fell in his eye and it started to flow one after another. He suddenly hugged me tightly also hugged him and gently caressed the back of his head.

Hindi man rinig ang hikbi niya ngunit ramdam ko naman 'yon dahil nakayakap siya sa akin. Naramdaman kong nababasa na ang balikat ko, hinawakan ko ang mukha niya at hinarap sa akin, pinunasan ako ang luha niya sa mukha niya at napatawa nalang ng mahina dahil daig niya pa ang mukha nang sanggol dahil napaka cute, namumula kasi ang mata nito at ilong.

"You're such a cry baby, baka naman siningahan mo ako ha." I tease him.

Hindi siya umimik at pinapakalma pa ang sarili niya. I held his face para naman matulungan ko siyang mapunasan ang luha niya.

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming ganon nung napakalma ko na siya. Nakayapos ito sa baiwang ko ay ako naman ay hinahayaam lang siya.

"Alas?" I called him.

"Hmm?"

"I'm sorry."

Umalis siya bigla sa pagkakayakap sa akin at hinarap ako. Malungkot akong ngumiti sa kanya at mukhang napansin niya naman 'yon.

"Why are you saying sorry? Hmm?" He asked me softly.

He gently hold my cheeks. "Don't be sorry, you have nothing to be sorry for baby," he added.

"Still, I'm sorry for not telling you agad," sambit ko sa kanya.

"It's okay, I understand your situation, hindi mo kailangan ihingi ng tawad dahil lang doon. Naintindihan ko naman kung bakit hindi mo agad sinabi." Ngumiti siya sa akin.

Natahimik ako panandalian. "Hindi ka galit?" Tanong ko sa kanya.

Para naman nagulat siya sa tanong ko dahil umiling ito agad.

"No baby, why should I be angry with you?" Mahina niyang tanong sa akin.

Ngumuso ako nang palihim.

"Kasi ano..."

"Kasi hindi mo sinasabi sa akin? You know that I'll understand naman 'yon, hindi ko magagawang magalit sayo dahil lang doon. I'm waiting you to tell me you wanted to tell on me." Hinaplos niya ang pisnge ko.

"Wala akong mukhang maiiharap sayo that time, kung kailan ka dumating ay doon lang kita naalala."

Kinuha ko ang isang kamay niya at pinaglaruan 'yon, hindi ako tumingin sa kanya dahil ramdam ko ang pag tingin niya sa akin. Nakakailang pero kahit ganun pa man ay may kung anong bulate na naman sa tyan ko ang nagwawala.

Malanding bulate.

(⁠╥⁠﹏⁠╥⁠)

"Ibig mong sabihin ay nung dumating ako dito ay doon mo lang din ako naalala?"

Mahina akong tumango.

"Kaya wala akong maiharap sayo nung mga oras na 'yon..." Halos pabulong na ani ko.

Pinaglalaruan ko pa rin ang mga daliri niya at hindi pa rin tumingin sa kanya. Nanirinig ko ang mahina niyang pag tawa kasabay noon ang paghuli niya sa kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kanya.

"That's why," he grinned and lean closer to me.

"H-huh?" I suttered.

Halos ilang dangkal nalang ang agwat ng mga mukha namin.

"I'm not mad at you baby, but something i want to ask you." Naging mabagal ang sinabi niya.

Lumunok ako. "Ano 'yon?"

Linayo ko nang kunti ang mukha niya gamit ang isang kamay ko, hindi ako makahinga sa tensyon naming dalawa.

"About what you said earlier. . . Yung 'My Love' what does it mean?"

Natigilan naman ako dahil doon, umiwas ako nang tingin ng maramdaman ang mukha kong nag iinit.

"W-wala 'yon, iba lang narinig mo." Pagtatanggi ko.

He chuckled softly. Hinuli niya ang tingin kong naglilikot.

"Mhmm? You sure? Malinaw pagkakarinig ko eh, o, baka naman ibang My love ang tinutukoy mo?"

Mahina ko siyang hinampas sa balikat habang nanlalaki ang mata ko, kinatawa niya bigla 'yon.

"H-hoy anong iba, mukha ba akong may iba ha?! Ikaw 'yon!"

He smirked to me. "Ah, so ako ang iba mo? Sino ang tunay mahal ko?"

Pakening shit ka!

"Piste ka."

"At naging poste na ako? Grabe ka naman mahal, poste na agad." Ngumuso ito ngunit andoon pa rin ang mapangasar niyang mukha.

"Ano ba!" Hinampas ko na naman siya sa balikat niya dahilan para matawa siya.

"Yes love?" He tease me.

Umirap na ako sa kanya at gigil na binawi ang kamay ko. I glares at him.

"Pag ako napuno sayo Alas tignan mo."

Ngumiti niya nang malaki at yinakap ang baiwang ko. Umiwas ako dahil naging malapit na naman ang mga mukha namin.

"Anong titignan ko?"

Hindi ako sumagot. Bigla ay naramdaman ko ang hininga niya sa tainga ko at bigla na lamang niya kinagat ang tuktok ng tainga ko na siyang kinasigaw ko.

"Alas naman eh!"

Mahina lang siyang tumawa bago patakan ang nuo ko at tinitigang buong mukha ko.

"Pagaling ka na ha, sasamahan kita dito hanggang sa makalabas ka." Sambit niya.

Sasagot na sana ako nang magsalita na naman siya.

"Iuuwi na kita sa bahay ko." He grin to me.