Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 5

Ilang minuto akong natahimik lumayo na rin siya sa akin kaya nakakahinga na ako ng maluwag.

My brain is still blank and not working yet. I don't know why he acted like that towards me. Alass is my friend since we were kids, but he didn't act like that in front of me before as time goes by, he becomes clingy to me.

Yung puso ko mahuhulog ng tuluyan kapag natuluyan bumigay.

"Rein?"

Bumalik ako sa ulirat ng marinig ang pagtawag niya sa'kin. Tumingin ako sa kanya kaya hindi ko na naman maiwasang mailang.

"Are you uncomfortable in my presence?" He asked me.

"H-hindi naman.." nakayukong saad ko habang kinakamot ang gilid ng tainga ko.

Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan iyon ng dahan dahan. Nalunok ko ang sarili kong laway.

"W-why?" I'm stuttering because of the nervousness I feel.

Ang uri ng kanyang tingin ay kakaiba, ibang-iba hindi na katulad na dati. Mas lumalim ay may malalim na kahulugan ang binibigay niya sa aking tingin.

"Did i make you uncomfortable, bae? Mhmm?" His voice is soft.

Umiling ako kahit ang totoo ay oo.

Ganito din siguro katanga ang damdamin ko pag tinanong ako kung nahuhulog na ako sa kanya.

"Tell me if i do."

"N-no! I mean hindi naman sa ganon." Umiwas ako ng tingin at babawiin na sana ang kamay ko ay nahila niya ito kaya in the end napalapit ako sa kanya.

Excuse me?!! Ser?!!

Binawi ko na talaga ng tuluyan ang kamay ko at lumayo ng konti sa kanya. Ramdam ko ang tingin niyang inoobserbahan ako.

"Alas, can i ask you honestly?" I asked him.

Tumango lang siya sa akin at hinihintay na magtanong ako. Bumuntong hininga ako.

"Why are you acting like that Alas?"

I saw how his flinch.

"What do you mean bae?" He question me.

"Acting like we have something relationship, acting clingy towards on me. I don't understand Alas."

Direct to the point na ang sinagot ko sa kanya. He sigh and he adjusted his seat and faced me.

"Because this is what i want bae," tumingin ako sa kanya.

"What?"

"Bae.." hinawakan niya ang kamay ko at tinignan ako.

"I'm sorry, but i think let's end our friendship."

Napabangon ako sa higaan ng marinig ang pag alarm ng phone ko, tinignan ko ang oras at nakitang alas otso palang ng umaga.

Mula ng sinabi niya 'yon ay nag paalam na rin siyang umalis at iniwan akong nakatulala sa ere.

Oh diba? Nakakaputangina.

Bumangon na ako kahit ang utak ko ay lumilipad pa, paniguradong hindi ako makaka usap mamaya ng maayos.

I went to my balcony and pulled out a cigarette and lit it. I inhaled the smoke before exhaling. The strong wind hit my face. Ang buhok ko ay nililipad ng hangin.

Umagang yosi para sa mga isip na hindi masulusyunan ng gobyerno!

Bakit nadamay ang gobyerno aber?