Chapter 41

128 0 0
                                    


Zarein Past Last Part.

"So cute." He suddenly pinch my cheeks.

"Dyaket!"

He just laughed. Tumingin siya sa malayo kung nasaan ang mga puno kaya tumingin din ako doon. Payapa ang lugar, ngayon ko lang napansin na wala kang makikitang bahay bahay. Talaga nga naman napaka presko din ng hangin dito.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na kapatid ko 'to at andito ang totoong magulang ko. Nalilito pa rin ako kung bakit sa ibang pamilya ako lumaki, kaminh dalawa nang kambal ko. I'm aware naman na hindi namin totoong nanay ang bagong asawa nang kinikilala naming ama but still I don't get it.

This boy, I mean Cassius Salem, iisa lang ang kilala kong Cassius Salem and that's my classmate. Mahina akong bumuntong hininga.

Nakarinig kami nang ingay. Nakita kong bumaling nang tingin ang nakakatanda kong kapatid sa akin.

"I think they're here." He said.

Who??

Tumingin ako sa kanya na nag tatanong. Hindi man niya ipakita pero pansin sa mukha nito ang pag 'di gusto. Hindi ko mawari kung bakit pero iisa lang ang nasa isip ko. Kinamumuhian niya ata ang tinutukoy niya ngayon.

"Mas magandang ideya na dinala kita dito. . ." Sabi nito at tumingin sa akin kasabay ng pag ngiti niya. "Maling ideya lang na pumunta siya dito." Hinaplos nito nang marahan ang ulo ko.

Nanatiling tahimik kaming dalawa, bakamasid lang ako sa kanya, at siya naman ay tahimik lang nakatingin sa malayo. Kahit na mas matanda pa nang edad sa akin 'to ay talagang nahahalata ang pag iisip niya nang mga bagay bagay na hindi dapat iniisip ng mga kaedad niya. Pero naiiba siya, naiiba siya sa lahat. I thought of him as a bad kid, masungit at snobber. But i was wrong, hindi siya ganun. Sa ganyang edad niya parang pasan niya lahat ng problema.

Sa gitna nang katahimikan namin ay biglang tumunog ang sikmura ko na kinatingin niya.

"Are you hungry?" He asked.

Napaiwas ako, nakakahiya bakit sumasabay 'tong gutom ko. Pero grabe nga naman hindi man lang ako pinakain kanina.

I heard him chuckled. "I guess you are."

I look at him, tumayo ito at pinag pagan ang pang upo niya. Akala ko ay bubuhatin niya ako ngunit lumuhod ito sa harap ko na siyang kinatingala ko sa kanya.

"Stay here hmm? Kukuha ako food mo, wag ka pasaway okay? I'll be back." He kissed my forehead before stood up and run away.

Now, i look at the place. It kinda looks familiar to me. Hindi ko lang talaga mapag tanto kung saan ko nakikita. Pakiramdam ko ay ilang beses na akong napupunta dito.

Ilang minuto ang lumipas pero wala pa ring Cassius ang bumabalik dito, baka natagalan lang sa pag kuha or kaya naman ay nakita niya yung taong tinutukoy niya. Gutom na ako. Napasimangot nalang ako.


Dumampi sa mukha ko ang simoy ng hangin, dinama ko 'yon at pumikit. Gaya nang sabi nang nakakatanda kong kapatid ay nanatili lang ako dito.


"Sweetheart..."


I heard a soft voice, a familiar one. I looked around me and looked for the person who just spoke suddenly earlier. And then I saw a woman walking towards me she's wearing a red dress. My mom.

"Andito ka lang pala, kanina ka pa hinahanap ni mommy," she smiles to me.

Bahagyang kumunot ang nuo ko. Pamilyar talaga ang pang yayari, de javu ba 'to?

Lady Red Dress (Past Series #1)Where stories live. Discover now