Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 34

Tahimik ang loob ng kotse, walang kahit anong maririnig na ingay kundi ang makina nang sasakyan. Walang imik itong nag dadrive. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana at tinatanaw ang tanawin. Medyo makulimlim nag papahiwatig na may dadating ulan mamaya.

Matapos niya akong tawagin kanina, ay hindi na siya nag salita pa. Dumeretso lang ito sa sasakyan niya kasunod ako. Binaling ko ulit ang tingin sa kanya, walang emosyon ang makikita sa mga mukha niya at tutok lamang ito sa pag mamaneho. Sinubukan ko naman siyang kausapin kanina pero wala akong nakuhang sagot mula rito.

Nilabas ko nalang ang phone ko sa bulsa at nag laro nang games. Wala naman kasi akong internet buti sana kung may free wifi ang buong pilipinas.

Huminto ang sasakyan namin sa gilid ng kalsada, nagtataka akong tumingin sa labas at sa kanya. Tatanungin ko na sana kung bakit kami huminto ng maunahan niya ako.

"Who is he?" He suddenly asked while not looking at me.

His eyes are focused on the front, I can't read anything on his face. I couldn't answer his question, because he suddenly turned to me with a look that shocked me.

"Sagot, Rein, sino 'yon?" Tanong niya ulit.

Suminghap nalang ako nang hangin at napapikit ng mariin kasabay ng pagbuga nang hangin sa bibig ko.

"Si Sage lang." I said. "He's my friend."

He bit his lower lip before turning his head to me. He look at me with those eyes. Kalmado na ang presensiya niya ngunit wala pa rin expression ang mga mukha niya. Napalunok ako.

"Friend? Are you sure with that?"

I bit my lips, i look away to avoid his gaze. Hindi ako makasagot, inuunahan ako nang lintek na pakiramdam 'to. Pasimple kong hinawakan ang mga kamay ko dahil pakiramdam ko kahit anong segundo ay mamanhid na 'to dahil sa kaba.

"Why can't you answer my question, Rein?" May bahid na kalamigan ang boses niya.

Kinagat ko ulit ang labi ko at tumingin sa kanya. Para bang hinihintay niya na sabihin ki sa kanya ang totoo. He sigh and hold my hand gently.

"Tell me who is he?"

I gulped. "He's a friend of mine, Alas." I said softly to him. "He confessed to me recently, he wanted to court me but I refused."

Pinanuod ko nang mabuti ang mukha niya kung may irereact siya. Bahagyang kumunot ang nuo niya, pinagdikit ko ang mga kamay namin hanggang sa maging holding hands na 'yon. Tinignan ko siya at nakatingin siya sa aming mga kamay na magkadikit.

"Why did you refuse him. Baby?" He asked me.

"Because i have no reason para payagan siya. I don't have a feeling towards to him, Alas." Pagpapaliwanag ko dito.

Nakita ko ang maliit niyang ngiti, kaya napangiti din ako nang maliit.

"Then how about me? You don't have feelings too why did you not refuse?"

Natigilan ako sa tanong niya. Kunwaring nag iisip ako nang sasabihin sa kanya pero ang totoo ay wala talaga akong masabi. Gusto kong sabihin sa kanya na gusto ko din siya pero wala pa akong lakas na loob para sabihin 'yon. Siguro ay hindi pa ngayon, pero masasabi ko rin yan.

"Because i want to." I shut him off.

Tinanggal ko ang kamay ko sa kamay niya at ngumiti sa kanya. Umiiling nalang siyang tumingin sa kamay niya. Kinuha niya ulit ang kamay ko, akala ko ay mag ho-holding hands ulit kami pero ako na mismo ang natigilan dahil linapit niya 'yon sa labi niya at pinatakan ng halik.

Nag init ang pisnge ko at iniwas 'yon para hindi niya makita. Binawi ko na ang kamay ko ay linagay nalang 'yon sa mga hita ko.

"You're blushing, Bae," he sound like he's teasing me.

Humarap ako sa kanya at sinamaan nalang siya nang tingin. Kinatawa niya 'yon na para bang tuwang tuwa pa sa ginagawa niya.

"Heh! Mag drive ka na nga lang!" Singhal ko sa kanya.

"I will but first." He lean closer to me, hindi agad ako nakakilos. "Don't go near to him." He said.

"Why?" Totally whispered said to him.

Lumapit pa lalo siya sa akin at bahagyang hinipan ang tainga ko. Pakiramdam ko ay namumula na naman ang mukha ko.

"Nagseselos ako."

My jaw dropped, napabuka nang maliit ang bibig ko dahil sa sinabi niya. Hinawakan niya ang baba ko para maisara 'yon.

"What?"

"Nagseselos ako Zarein Naya. . ." He smiles. "Kahit wala akong karapatan... Nag seselos ako." He added.

Lumaki ang mata ko at hindi makapaniwalang tumitig sa kanya. Nakangiti lang siya at isa lang masasabi ko. Napakagwapo niya! Dumadagundong na naman ang tibok ng puso ko at hindi mag kamayaw ang isip ko sa pag replay ng sinabi niya sa utak ko.

I feel butterflies running wild on my stomach. Kinikilig ako pota.

"Ewan sayo kung ano ano sinasabi mo." Iniwas ko ang mukha ko at tinakpan 'yon gamit ang likod ng kamay ko.

Natawa siya ng mahina at hinawakan ang baba ko para ipaharap sa kanya. Nag tagumpay siya kaya ngayon ay sobrang lapit na nang mga mukha namin, parang kunting galaw lang ay mag dadampi na ang mga labi namin.

Linagay niya ang ilang hibla nang buhok ko sa tainga at bigla ako nitong pinatakan ng halik sa nuo. Hindi ako nakagalaw mga ilang segundo ang tinagal niya bago siya tumingin ng deretso sa mga mata ko.

"I love you like universe. Rein. Walang hangganan ang pag kagusto ko sayo at pag mamahal ko." He smiles.

Tangina kinikilig ako, saglit!!!

Nag init ang mukha ko sa sinabi niya. Maya maya pa ay lumayo na siya sa akin kaya nakahinga ako nang maluwag.

"Are you hungry?" Tanong niya.

Tumingin ako sa kanya, pina andar niya na ang kotse at nagsimulang mag drive.

"Matutunaw ako niyan. Sabihin mo lang kung nahuhulog ka na." Kumindat pa ito sa akin.

Matagal na akong nahuhulog sayo.

Umirap nalang ako sa kanya kahit hindi niya nakikita.

"Jollibee." Nakita kong tumingin siya sa akin. "I'm craving Jollibee doon na tayo kumain." I said to him without looking. Nakikita ko siya sa gilid ng mata ko.

He nodded. "How was your test?" He asked.

Tila naman ay bumalik sa akin ang stress kanina. Mabigat akong bumuntong hininga at hindi sumagot. Sinandal ako ang ulo sa bintana.

"Are you alright?"

"Hindi. Sinong magiging okay kung useless lahat ng ni-review ko Alas!" Frustrated kong sambit sa kanya. "Nablanko ako kanina." Napanguso ako.

"It's okay, you did your best. Naniniwala ako sayo makakapasa ka. Hindi useless lahat ng ni-review mo baby. I'm proud of you for doing that." He said.

Hinawakan nito ang kamay ko at marahang hinaplos 'yon. Napatingin ako sa kanya. Parang kahit anong minuto ay pakiramdam ko ay maiiyak ako sa sinabi niya. Tama naman siya hindi useless ang nireview ko dahil kahit papaano ay nasagot ko lahat 'yon.

"Thank you," ngumiti ako sa kanya.

Dinala niya ulit ang kamay ko sa labi niya at pinatakan iyon ng halik.

"You're always the best girl. I love you."