Lady Red Dress (Past Series #1)

Chapter 36

Umuwi nalang ako sa condo matapos ang usapan namin ng nurse kanina. Nag pa grab nalang ako kaysa mag commute, masyado talagang masama ang pakiramdam ko.

Nanghihina akong bumaba ng sasakyan kanina para akong lantang gulay, mabigat ang pakiramdam ko at kumikirot din ang ulo ko.

Mag isa ako ngayon sa kwarto at nakabalot sa kumot. Nag chat na rin ako sa prof ko na hindi na ako makakapasok sa klase niya at alam naman niya daw kung bakit dahil sinabi nang press sa kanya. Pinikit ko ang mata ko, nilalamig ako nang sobra.

Gusto kong tawagan si kuya...

Nakapikit kong kinuha ang phone ko sa gilid at halos masilaw ako dahil sa liwanag na nanggagaling sa phone ko. Sobrang dilim din kasi nang kwarto ko, hinanap ko sa contact ang name ni kuya at dinial 'yon. Pumikit ako nang mariin ng biglang mangirot na naman ang ulo ko. Parang pinupokpok at iniipit. Nabitawan ko tuloy ang phone ko at hinawakan ang sintido ng ulo ko upang mawala ang kirot doon.

Pikit mata akong kumapa para makuha yung phone ko. Nag tagumpay naman ako dahil doon. Tinignan ko nang dahan dahan, pero ganun nalang din ang dismaya na bumalatay sa mukha ko nang makitang hindi niya sinagot. Tinawagan ko ulit pero isa lang sinasabi sa call out of coverage ito.

Bumuntong hininga ko nalang nilapag ang phone ko sa tabi nang unan ko at umayos ng higa. Binalot ko talaga ang sarili ko sa kumot.

Ilang araw na, wala pa akong nababalitaan sa kapatid ko, sa kambal ko. Kumirot na naman ang ulo ko kaya hinawakan ko 'yon ng mahigpit. Ayaw kong abalahin si Alas may klase ito. Ayaw kong umabala nang ibang tao. Gusto ko ang kambal ko.

Naramdaman ko ang pag init ng sulok ng mga mata ko kasabay ng mga ala alang hindi ko mawari bakit ko biglang naalala. Ang masasakit na salita na galing sa mga magulang ko. Ang pambabaliktad sa sitwasyon. Ang kapatid ko na hindi na nag paramdam. Hindi ko na alam kung ano gagawin ko.

I feel empty right now. Bumibigat ang nararamdaman ko. Gustong gusto kong mag sumbong sa kuya ko but I don't have contact to him. Hindi naman kasi siya ganon usually. Alam kong hindi niya ako matitiis na hindi kausapin... He loves me.

I shook my head before wiping my tears coming out from my eyes. Ang kaninang mahinang luha ay dumarami. Naging hikbi ang kaninang tahimik na boses. Sumabay ang bigat na pakiramdam ko at mga naiisip ko.

"K-kuya..."

I called him in whisper nagbabakasakaling maririnig ko siya at biglang susulpot sa tabi ko at aalagaan ako. Pero wala akong narinig na kahit anong response. Tears fall again in my eyes. Only my sob can hear in my room. Hindi ko namalayan na nakatulugan ko ang pag iyak ko.

Nagising na lang ako nang maramdaman na may nag pupunas ng nuo at mukha ko. Minulat ko ang mata ko at naging blurry pa 'yon. I saw a familiar face. Hindi gaano makita dahil may kadiliman. I called him sofly.

"Kuya?"

Napatigil ito sa pag punas sa akin. Naging malinaw ang paningin ko, hindi si kuya ang nasa tabi ko kundi si Alas. I feel pang in my heart. I want to see my brother. I miss him.

Tears coming out my eyes again, i saw how he was worried about that.

"Mhmm, it's okay, baby, I'm sorry I'm late hmm? Don't cry, I'm here now." He wiped my tears.

"G-gusto ko si kuya. . . I wanna see him, alas. G-gusto ko si kuya..." I sob again.

And now he's like comforting me, i sound like a kid foe longing his brother but i don't care. He wiping me tears and kiss my forehead. Binaba niya ang hawak niyang towel at tinabihan akong humiga. Pinaunan niya ako sa mga braso niya at niyakap ako.

For the first time in my life. Hindi ako sa kambal ko umiyak kundi sa mga dibdib ni Alas ay doon ako umiyak habang yakap ako.

He caressed my hair slowly and at the same time kissed it several times. Ilang minuto ang tinagal at tahimik lang siya sa tabi ko bago ako huminto.

"You alright now?" He asked.

Tumango lang ako at hindi na umimik.

"Don't worry, Rein. Gagawa ako ng paraan para makausap mo ulit si Eryx."

Inangat ko ang mukha ko at tumingin sa kanya, ngumiti siya sa akin at pinahid ang natirang luha sa mga mata ko.

"So don't cry, hmm? I know you miss him so much but hold it a little." He added.

"Are you hungry? Nag luto ako nang sopas kanina, while you're sleeping." He said.

Bahagya akong tumango sa kanya at umupo na sa higaan. Inalalayan niya pa ako.

"Kaya ko Alas," I said to him but he insisted his self to carry me out of my room.

Linapag niya ako sa sofa, ngayon ko lang napansin na hindi na uniform ang suot ko kundi isa ng pajamas at tshirts. Tumingin ako kay Alas.

"Pinalitan mo ba ako?"

May dala itong jacket at biglang nagtatakang tumingin sa akin.

"No I'm not, Rein. Bakit kita papalitan? You know that i love you right? Bakit mo naman naisip 'yan? Are you not feeling well?" Sunod sunod na tanong niya.

I glared at him and he just wore the jacket to me. Like he's not saying anything a while ago.

"That's now what i mean. Ikaw ba kako nag palit ng. . . Damit ko?"

Tumingin siya sa akin at bahagyang ngumisi kaya sinamaan ko siya ng tingin, kinatawa niya 'yon.

"Hindi mo naalala?" May halong pang aasar na tanong niya.

"Umayos ka Alas!"

He chuckled. "Just kidding pinapatawa lang kita eh."

"Sagot na kasi!" I said to him.

"Yes, ako nga. Wala naman ibang tao dito para mag palit sayo." He said umupo siya sa harap ko at pinantayan ako. "I was worried earlier. Nalaman ko nalang sa prof mo na umuwi ka daw at masama ang pakiramdam. That's why i immediately go here and naabutan kitang pinag papawisan." He explained.

Tahimik akong nakikinig sa kanya. Lumunok ako nang bahagya. "Did... You?"

"Yes. Don't worry po i have a respect to you, pinalitan lang kita nang damit." He smiles and pinch my cheek before stood up.

Sinamaan ko siya nang tingin na kinatawa niya. "Hayop ka."

"Yes baby, I'm your animal. Rawr!"

Binato ko siya nang unan at umiwas lang siya. I sighed and massage my head when i feel hurt.

Umalis siya at may kinuha ata sa kusina, oag dating niya ay may dala siyang mangkok at baso ng tubig. Umupo ito sa tabi ko.

"Eat first para maka inom ka na nang gamot. Hindi ka pa magaling." He said.

Hindi na ako sumagot at kukunin na sana ang mangkok ng ilayo niya iyon. Tumaas ang isang kilay ko dahil doon.

"Give it to me na Alas, ako na, kaya ko." I insisted.

But he just shook his head. "No pagaling ka muna."

I sighed. Tumango nalang ako dahil wala naman akong magagawa.

Sinimulan niya ang ginagawa niga at tinapat sa akin ang kutsarang may laman na sopas.

"Eat that or I'll eat you."