Kabanata 37

11.1K 395 444
                                    


Serenity Hiraya

"I-I'm fine..." I answered after I came back to my senses.

Naglakad siya sa may ref para kunin ang tumbler niya. He drank straight from it before he answered, "that's good."

"Medyo masakit lang ulo ko but I can manage."

"Sino bang hindi sasakit ang ulo kung gano'n kalasing? Do you even remember what happened last night?"

Umiling ako.

After a while, he chuckled; that made me smile internally. Ah, God. I miss him so much.

"You made a mess," he said before he pointed at the clothes I'm wearing.

Saka ko lang na-realize na nakasuot na ako ng isang long sleeves sweater pero naka cyclings pa rin ako. I don't even have a bra on but good thing I was wearing a dark colored garment.

My eyes widened before I looked at him in horror.

"B-bakit ako nakaganito? Who changed my clothes?"

"You puked on me yourself. And you're the one who changed your clothes, after arguing with me," he answered before he looked away, bahagyang namumula ang kanyang tainga.

"N-nasaan ang damit ko?"

"Laundry... ang daming nangyari, hindi mo maalala?"

I rolled my eyes at him.

"Am I gonna ask you if naalala ko? And FYI, Alvarez, this is not my fault. Blame your friends for making me drink a lot."

Tumalikod siya sa akin at may inasikaso sa kitchen. I was just watching him as his back flexed while he moved. Siya na ang kumuha ng tupperware mula sa ref at inilagay ito sa microwave. Sopas pala ang niluto niya

Lumapit ako sa may counter at umupo sa high stool. Iniyuko ko ang ulo ko para magpahinga dahil medyo mabigat pa ito. I closed my eyes for a moment; then the memories surged into my mind.

I remembered being so drunk that I can't even walk properly and then I woke up in a car? Then I said a lot of things...

"What the fuck..." I cursed when I remembered what I said. Sinabi ko 'yon nang malakas?! At sa harap niya?!

Please, sana kainin na lang ako ng sahig.

Naalala ko na ring nasukahan ko ang damit ko at naligo ako sa bathroom niya. I even insisted on wearing his clothes.

Napapikit ako nang mariin dahil sa hiyang nararamdaman. Sa sobrang init ng pisngi ko, pakiramdam ko ay sasabog na ako.

What the hell. That was so fucking embarrassing.

"Naaalala mo na?" May himig ng pang-aasar ang boses niya.

"Shut up, Alvarez!" I cursed him nang hindi inaalis sa pagkakayuko ang ulo ko.

When I heard him laugh, it felt like angels flew out of heaven and sang in my ears.

Habang inaasikaso niya ang kakainin namin ay naririnig ko pa siyang kumakanta.

"Trade drinks, but you don't even know her..." he started singing in a low voice. "Save me 'til the party is over."

It was a song from Conan Gray.

"Kiss me in the seat of your Rover. Real sweet but I wish..." hindi niya na tinuloy ang huling lyrics ng kanta at nag-hum na lang sa last words.

Nang ma-realize ko ang mga susunod na salita roon ay bumilis ang tibok ng puso ko. A faint smile was drawn on my lips despite my burning cheeks.

Amidst The Vying PsychesWhere stories live. Discover now