Bölüm 23
Onu Düşünmek
Kötü bir kahkaha patlatarak kafamı kaldırmama neden oldu.
“Ne oldu küçük kız? Bir yanıt bulamadın mı?” diyerek kötü bakışlarını üzerimde gezdirmeye başladı. İçim acıyordu. Göz yaşım bir kez daha aşağıya doğru akarken kafamı dik tutarak ben de onun gözlerinin içine baktım.
“Beni korumak için gitti.” Dedim aklımda olan tek fikri öne sunarken. Sesim benim bil inanmadığımı barizbir şekilde dışa vuruyordu. Adamın o iğrenç kahkahasını duyunca onun da inanmadığını anladım.
“Demek seni korumak için ha? Şu haline bak aptal! Sence seni koruyor mu? Öleceksin kızım sen ,hala neden onu koruyorsun. Söyle nerede olduğunu, bitsin! Özgür ol.” Dedi bana doğru eğilerek. Kaşlarımı çatarak yüzüne baktım. Yine bana fazla yakındı. Korkuyordum. Ölmekten değil ama…İhanetin bedenimi sarmasından korkuyordum. Eğer öleceksem de dudaklarımın onun dudaklarının barındırmasını isterdim. Dudaklarım onun dudaklarıyla solsun ,hissettiğim nefes onunki olsun isterdim. Ölüm olsa da…Onunla olsun isterdim. Sanırım aşk böyle bir şey.
“Uzaklaş.” Diye fısıldadım. Sesim daha fazla çıkmadı, çıkamadı.
“Neden?” diye iğrenç bir erotiklikle çıkan sesiyle biraz daha yaklaştı. Yutkunarak kafamı geri çektim. Hafif hafif titremeye başladım. Elini kaldırarak işaret ve orta parmağının tersiyle yanağımı okşamaya başladı. İşte şimdi tamamıyla tir tir titriyordum. Gözümdeki yaşlar korkudan donmuştu sanki. Donuk gözlerle yere bakıyordum.
“Eğer Aras’ın yerini söylersen şimdi biter fakat söylememekte direnirsen…” diyerek dudaklarını yanaklarıma bastırdı. Gözlerimde donan yaşlardan bir tanesi aşağıya doğru indi.
“Farklı yöntemler kullanmak zorunda kalırım.” Diye fısıldayarak elini yanağıma dayadı. Nefes almakta zorluk çekiyordum. O benden bir cevap beklerken titremem daha da arttı. Artık burnumdan aldığım soluklar yetmiyordu. Ağzımı açarak takviye yapmaya başladım. Nefes alırken gözlerimi kapattım. Ne olursa olsun…Gözlerimi açmayacaktım. İçimden biran önce olup bitsin diye düşünüyordum. Biran önce ölmeyi diliyordum. Gözümden son bir damla yaş aşağıya inerken Kevin’ın soğuk ve beni tiksindiren dudaklarını boynumda hissediyordum. Hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Gözlerimi kapatmaya devam ederek iyi şeyler düşünmeye başladım. Böylece en az acılı bitebilirdi. Güzel ile kastım tabi ki Aras’tı. Onun bana ne şartlarda olursa olsun huzur veren gözlerini düşündüm. Bana dokunan ellerini ,benim olan dudaklarını, hep benim olacak sevgisini düşünmeye başladım. Geçirdiğimiz güzel günleri, oynadığımız ufak oyunları ,onun kokusunu içine çektiğim her anı, onu öptüğüm her dakikayı düşündüm.
Soğuk dudaklar bedenimi sararken ,onun huzur veren dudaklarını düşündüm. Kalbim acıyla dolarken, onun kalbinin beyazını düşündüm. Gözümden bir damla yaş daha aşağıya süzülürken ölümümün acısız olabileceğini düşündüm.
Biliyorum bölüm biraz kısa oldu ama napalım.Bekletmek istemedim ne yazdıysam koyayım dedim.Yine heyecanlı bir yerde bitirdim sanırım ve "Sahi...Neden?" bölümünde üç günde 20 vote olması beni çok mutlu etti.Gerçekten çok çok mutlu ediyorsunuz beni :) Hepinizi ayrı ayrı çok çok çok seviyorum :)) Buarada finali kaçıncı bölüme doğru yapsam bilemedim sizin de fikrinizi almak istiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum :))
