Bölüm 21
Canım Yanıyor
Banyodan çıkmış, özellikle beyaz iç çamaşırlarımı giymiştim. Ne var? Hemen yargılamayın canım…Elime onlar geldi işte :P Her neyse… Saçlarımı kurutup toz pembe şortumu ve beyaz askılı atletimi giyindim. Gayet şeker görünüyordum. Saçlarımın doğal halinin düz olması bazen işime geliyordu. Hiç uğraşmama gerek kalmıyordu.Aşağıya inerek salona baktım. Aras salonda yoktu.Dudağımı ısırıp etrafa baktım. Daha sonra mutfaktan birkaç tıkırtı gelmeye başladı.Gülümseyerek mutfağa doğru ilerledim. Aras elinde kocaman bir bıçakla bir şeyler doğruyordu. Gülümsemem genişlerken kapıya yaslanarak onu izledim.
“Biscolata erkeklerini aratmıyorsun sevgilim.” Dedim. Gerçekten de öyleydi. Tek fark onlar çıplak yemek yapıyorlardı .
“Demek reklamdaki adamları inceliyorsun ha?” diye sordu. Gözlerimi devirerek yanına doğru yaklaşarak yanağından öptüm.
“Ne yiyiyoruz?” Diye sordum tatlı tatlı.
“Zıkkımın kökünü!”
Arkamdan tanımadığım bir ses duyunca ister istemez çığlığı bastım. Hemen arkamı dönerek daha önce yüzünü dahi görmediğim biriyle karşılaştım. Arkaya doğru geri geri ilerleyerek Aras’ın yanına gittim. Kalbim son hız atmaya başlamıştı. Hafif çekik gözlü, o kadar da korkunç görünmeyen adam Aras’a kötü bakışlar atıp duruyordu.
“Burada ne işin var jack?”diye sordu Aras. Burada ne işin var mı? Jack mi? Neler dönüyor burada?!
“Sen o adamı tanıyor musun?” diye sordum hayretle. Gözlerimi pörtletmiş Aras’ın gözlerine bakıyordum. Aras beni duymazdan gelerek adının Jack olduğunu öğrendiğim şahısla konuşmayı sürdürdü.
“Burayı da nereden buldun?” diye sordu. Tanrım çıldırmak üzereyim! En iyisi bekleyip, dinlemek ve neler olduğunu anlamak.
“Sen benim burada ne aradığımı ya da burayı nasıl bulduğumu bırak da ikinizi de nasıl bir tehlikeye attığına bak. Tanrım…Burada ne işin var senin! “ dedi Jack azarlar bir ses tonuyla. Siyah deri ceketi ve elindeki deri,parmak uçları olmayan,yarım eldivenlerle seri katil gibi durabilirdi ama yüzünde bir sevimlilik vardı. Onu incelemeyi bırakarak sözlerine dikkat ettim. Kaşlarımı bir anda çatarak tekrar Aras’a döndüm.
“Ne tehlikesinden bahsediyor bu?” diye sordum biraz yüksek sesle. Aras yine beni takmadan Jack ile konuşmaya devam etti.
“Kaçmanın çözüm olmayacağını anladım Jack…Dört yıl boyunca kaçtık…Peki elimizde ne var söyler misin?” diye sordu Aras.
“Hayatınız aptal! Hayatınız hala elinizde… Dört yıl boyunca kaçtığımız için İlkim hala yaşıyor!” diye bağırdı. O benim adımı nereden biliyor daha önemlisi ne yaşamından bahsediyor!
“Haklısın…O hala yaşıyor.” Dedi Aras resmen içine kaçmış bir sesle. Daha fazla dayanamayarak avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.
“Biri bana da neler olduğunu açıklasa! Neyden bahsediyor Aras!”
Aras ilk defa kafasını çevirip gözlerimin içine baktı. Gözlerinde pişmanlığı net olarak görebiliyordum.
“Özür dilerim.” Dedi. Sesi yine içine kaçmış gibi çıkıyordu. Holden topuk sesleri gelmeye başladı. Kafamı istemsizce o yöne çevirdim. Ultra mini hatta ult ult ultra mini bir elbise giymiş,kırmızı rujuyla yüzüne boya badana yapmış sarı saçlı bir kadın Jack’in yanında durarak gözlerini direkt olarak Aras’a kilitledi.
