십사. real life

3.3K 294 390
                                    

━━━━━━━━ ⇜ ━━━━━━━━

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.

━━━━━━━━ ⇜ ━━━━━━━━

Han estaba tumbado en su cama sin saber qué hacer

Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.

Han estaba tumbado en su cama sin saber qué hacer. Habían llegado hace una semana de la gira y lo único que quería era descansar, aunque no podía evitar mirar su teléfono cada cierto tiempo.

Una parte de él quería mandar un mensaje o llamar a Eunji, e incluso deseaba que ella lo hiciera, pero por otro lado, prefería olvidarse de lo que había ocurrido y esperar a que todo se calmase.

Las pocas semanas que quedaron de gira, pudo distraerse con los conciertos, pero en cuanto se acababan, era imposible no pensar en lo que había sucedido, en cómo estaría ella o qué pasaría al volver a Corea.

Estuvo en la misma posición durante minutos, hasta que decidió irse a la compañía. Cuando sus pensamientos le agobiaban, componer siempre le ayudaba a desconectar y a obviar sus problemas, por lo que decidió hacerlo.

Ninguno de los chicos se encontraba en el dorm: algunos estaban en la empresa, otros reuniéndose con amigos y posiblemente Chan con Jiyong.

Después de comer algo y cambiarse, salió del edificio en dirección a JYP sin dejar de pensar en algunas frases que le venían a la mente para expresar sus sentimientos. Como le gustaban, cogió el móvil y las apuntó de forma rápida en notas porque posiblemente las usaría de un modo u otro.

—¿Han? ¿Hola? —Estaba tan metido en sus pensamientos que no se dio cuenta de que Minho le estaba hablando. Lo miraba con una sonrisa pícara, típica de él, divirtiéndose de verlo tan distraído.

—Hola, hyung —lo saludó y le hizo una pequeña reverencia—. Lo siento, tengo la cabeza en otro sitio.

—No pasa nada —le restó importancia—. ¿A dónde vas? —preguntó Minho con intriga—. Podemos ir a comer juntos a uno de los restaurantes que tanto te gustan —sugirió—, para acabar paseando cerca del río.

—Voy a la empresa, me han entrado ganas de componer y si me quedo aquí no me concentro tanto. ¿Y tú, hyung?

—Venía a preparar las cosas para ir a ver a mi familia y no dejarme nada de los regalos que tengo para mis gatos. —Sonrió sin poder evitarlo, como siempre le ocurría cuando hablaba de sus mascotas y Han hizo lo mismo—. ¿Te he enseñado ya la última foto de Soongie?

GOING DUMB - Han JisungDär berättelser lever. Upptäck nu