The wolf and the games

Hoofdstuk 21

We lopen door het bos, achter een kudde reeën aan. Ik was me niet bewust van het feit dat de anderen nog niet gegeten hadden, nadat ik gister een lekker maaltijd had. Foxy geniet lekker van het gras.

Als we een ree hebben afgezonderd van de groep, beginnen Eric en ik aan de samenwerking. We jagen het dier op totdat het uitgeput is en daarna spring ik op zijn rug, om hem tegen de grond aan te drukken. En aangezien ik Eric de speciale techniek heb geleerd om de keel dicht te knijpen, is hij nu degene die het dier doodmaakt.

"Bastiaan!" roep ik. "Het eten is opgediend!"

Bastiaan komt tussen de bomen door aangevlogen met een muisje tussen zijn snavels geklemd.

"Wat heb jij daar nou weer?" Eric trekt een wenkbrauw op.

Bastiaan zet zijn klauwen in de grond. "Gewoon, een voorgerechtje."

Hij snuift, maar slikt de muis in zijn geheel door en begint dan de huid van de ree eraf te scheuren.

Ik zet mijn tanden in het vlees en neem er een grote hap van. Hoewel ik geen honger heb, eet ik toch zoveel ik kan. Je weet nooit wanneer de volgende keer is dat je weer eet.

Foxy komt aangegaloppeerd. Ze remt af precies voor het karkas en trekt haar neus op.

"Gadverdamme." Ze kijkt weg. "Dat hoef ik niet te zien. Dat is zielig."

Ik lach. "Voor ons is het gewoon eten hoor."

Ze snuift. "Ik snap niet waarom carnivoren altijd maar vlees moeten eten. Kunnen jullie ook niet leven van gras of zo?"

Ik schiet in de lach en loop naar haar toe.

"Ik snap juist niet waarom hérbivoren niet gewoon vlees eten," zeg ik met een grijns. "Er is toch zeker niets mis mee?" Ik loop weer terug en eet weer verder.

"Hállóo," zegt Foxy bazig. "Alleen omnivoren eten alles. Dat weet je toch wel, hoop ik?"

Ik zet mijn tanden in een rib en trek het hele bot eruit. Vervolgens werp ik het naar Foxy toe. Ze deinst achteruit en ik schiet in de lach.

"Natuurlijk snap ik dat wel," antwoord ik, nog steeds met een grijns op mijn gezicht. "En ben jij serieus bang voor een botje?"

Foxy draait zich om en steekt haar kont in de lucht. De ultieme belediging.

Ik trek me er niets van aan en eet gewoon gulzig verder. Ik ga deze discussie niet verder aan.

Als we uitgegeten zijn gaan we terug naar de plek waar we ook wakker werden. En zoals altijd is het ongeschonden en ziet het eruit zoals we het hebben achtergelaten.

Ik plof neer in het gras. Ik had echt wel verwacht dat deze Spelen wat intensiever zouden zijn. Maar ik had het zoals gewoonlijk weer mis. Nou ja, we zijn pas een week hier en dus op de helft, maar er kan nog van alles gebeuren.

Eric gaat voor de groep staan en kijkt om zich heen. Vannacht, toen we allemaal even wakker waren, hebben we heb als leider aangewezen, wat betekent dat hij verantwoordelijk is voor ons allemaal en dus ook onze levens.

Hij staat een beetje slungelig om zich heen te kijken. Ik heb geen idee waar hij naar kijkt, maar in ieder geval niet naar een van ons. Dan begint hij te praten.

"Ik stel voor dat we verdertrekken," zegt hij met een hoge stem, waarschijnlijk om macht te tonen. "We kunnen niet op één plek blijven."

"Dat is waar," antwoord ik. "Waar gaan we heen?"

Foxy staat op en loopt dichter naar ons toe.

"We kunnen naar de woestijn gaan," zegt ze. "Daar zal vast wel niemand zijn."