'Is het niet vreemd,' begon ik, 'dat hier boeken staan van dode mensen?' Bruno draaide zich naar me toen met een boek in zijn hand en keek me verbaasd aan. 'Ik bedoel, zij hebben een stempel op de wereld achtergelaten. Niet iedereen kan zeggen dat ze dat gedaan hebben.' Hij snapte me denk ik nu, want hij ontspande zijn donkere wenkbrauwen. 'Die stempels doen er niet toe.' Ik schrok van zijn antwoord. Terwijl hij zijn antwoord gaf, stapte hij langzaam dichter naar me toe. 'Iedereen gaat dood, de wereld vergaat, die stempels doen er niet toe, je wordt vroeg of laat toch vergeten. In feite doet helemaal niets ertoe; wat je doet, wat je zegt, wie je bent.' Ik wist geen antwoord *** Bruno En Ik Zijn Mieren volgt de zomervakantie van Benjamin die vol zit met eenzaamheid, liefde, vriendschap en misschien wel een klein beetje bedrog.