Size sadece uyuyarak, dünyada istediğim her yere gidebildiğimi söylesem. Astral seyahate çıkabildiğimi. Bir gün Paris'e, bir gün Tokyo'ya, bir gün Venedik'e... Çok güzel, değil mi? Aslında hiçbir şey göründüğü gibi güzel değildi. Her çocuk küçükken kâbus görür. Ama benim kâbuslarım çok farklıydı. Siyah siluetler, uzun tırnaklı, her zaman beni yakalamaya hazır eller, kırmızı gözler, her zaman ismimi çağıran sesler... Diğer dünyalarda dolaşmak güzel olsa da, her şeyin bir bedeli vardı. Yaşayanların dünyasına geçmeye çalışan yaratıklar, bedenimi ele geçirmek için her an fırsat kolluyorlardı. Dikkat etmezsem astral seyahat tehlikeliydi. Ama daha da önemlisi mavi auram yüzünden yaratıklar, uyanıkken de peşimdeydiler. İlk başta astral seyahate çıkmayı kontrol edemesem de, yaratıkların neden peşimde olduğunu öğrenmek için bunu yapmalıydım. İşte o zaman, hem her şeyim hem de sonum olabilecek birisiyle tanışmıştım.
17 parts