[Zawgyi]
{မင္းမရွိရင္ ငါေသလိမ့္မယ္}
နဥ္ရႈ ခ်ီရွန္းရဲ႕ေတြးေခၚပံုကို ဒူးေထာက္ခ်င္သြားသည္။ ေန႔ခင္းတုန္းက တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာင္ ညေရာက္ေတာ့ သူမဆီလာၿပီး သူ႔ရဲ႕ကိုယ္လုပ္ေတာ္လုပ္ဖို႔ စည္းရံုးေနေသးတယ္လား?
မယံုနိုင္စရာပဲ။
ခ်ီရွန္းက သူ႔ရဲ႕အခ်စ္စစ္ေလးကို တကယ္ေရာခ်စ္ရဲ႕လားလို႔ နဥ္ရႈေမးခ်င္လာသည္။
သူက ေတာ္ေတာ္ကိုထိန္းမနိုင္သိမ္းမရျဖစ္ေနတာပဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာက အဲ့ဒီ့ခံစားခ်က္ကိုရဖို႔ပဲလား? မင္းခႏၶာကိုယ္က ဘာပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ မင္း အဲ့ဒီ့လူကိုခ်စ္ေနသေ႐ြ႕အဆင္ေျပတယ္လား?
ဘယ္လိုရံြစရာေကာင္လဲ။
လေရာင္ေအာက္မွာ က်က္သေရွိစြာထိုင္ေနတဲ့ခ်ီရွန္းကိုၾကည့္ရင္း နဥ္ရႈ၏နႈတ္ခမ္းတို႔မွာ ရံြရွာစြာျဖင့္တြန္႔ေကြးသြားသည္။
"သခင္ေလး၊ သခင္မေလးယုေဖးကို ခ်စ္ေရာခ်စ္ရဲ႕လား?"
ခ်ီရွန္းက ေခါင္းၿငိမ့္သည္။
"ငါ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ေလ။ ငါ သူ႔ကို နွစ္ေတြအၾကာႀကီးခ်စ္ခဲ့ရတာ။"
နဥ္ရႈ : …
နင္ သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဘာကိစၥ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေတြ႕ေနရေသးတာလဲ? သူ႔ရဲ႕အခ်စ္က ဒီလိုပဲထိန္းသိမ္းလို႔မရတာလား ဒါမွမဟုတ္ သူက သူမသူ႔အတြက္က်ရႈံးသြားေအာင္ အရူးလာပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလား?
အေျဖက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ သူ႔ကိုအထင္ေသးသည္။
"ယုေဖးက မင္းကိုလက္ခံမယ္ဆိုတာ ငါေသခ်ာပါတယ္။ မင္းတို႔နွစ္ေယာက္လံုးက ၾကင္နာတတ္တဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ညီအစ္မေတြလိုေသခ်ာေပါက္ရင္းနွီးသြားမွာ။"
ထို႔ေနာက္တြင္မူ ခ်ီရွန္း၏အမူအရာက အနည္းငယ္နာက်င္သလိုျဖစ္လာ၏။
"ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ငါမင္းကိုခ်စ္ေနမိၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ငါ မင္းတို႔နွစ္ေယာက္လံုးနဲ႔ မခဲြနိုင္ဘူး။"
ဒီစကားက သူမၾကားခဲ့ဖူးသမ်ွထဲမွာ ရံြဖို႔အေကာင္းဆံုးစကားပင္ျဖစ္သည္။ သူမ ရံြလြန္းလို႔ ေသလိုက္လို႔ပင္ရသည္။ ဘယ္လိုေတာင္အဓိပၸါယ္မရွိတာလဲ? ဒီကမၻာမွာ ပံုမွန္ျဖစ္တဲ့အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္တစ္ေယာက္ေလးေတာင္မရွိဘူးလား? တစ္ေယာက္က ကေလးဘဝကစိတ္ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ဆိုးယုတ္သည္၊ တစ္ေယာက္က ေခါင္းမာၿပီးလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒသမား၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က လူနွစ္ေယာက္ကိုတစ္ၿပိဳင္နက္တည္းခ်စ္ေနကာ ပေရာပရီလုပ္သည္။ ဆိုးလိုက္တာ၊ က်န္တဲ့လူေတြက ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္ေနမလဲ?
သူတို႔ မက်န္းမာရင္လည္း မုယန္မုန္႔ကို နွိပ္စက္ၾကမယ့္အစား သမားေတာ္သြားျပသင့္တယ္။
"မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ငါ့ကိုထားသြားတာနဲ႔ ငါအသည္းကဲြရလိမ့္မယ္။"
ခ်ီရွန္းက နဥ္ရႈကို ခ်စ္ျမတ္နိုးစြာၾကည့္လာ၏။
နဥ္ရႈ ခက္ခက္ခဲခဲပင္တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ရသည္။ သူမ သူ႔မ်က္နွာကို တံေတြးနဲ႔တအားေထြးခ်င္တာပဲ။
"ယန္မုန္႔၊ မင္းမရွိရင္ ငါေသလိမ့္မယ္။"
ခ်ီရွန္းက စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ကာ နဥ္ရႈရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္နွာအေရာင္က ခ်က္ခ်င္းပင္ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း သူက သူမလက္ကိုဆက္ကိုင္ထားဆဲပင္။
ဒါဆိုလည္း သြားေသလိုက္ေလ။ နဥ္ရႈ သူမလက္ကိုရုန္းလိုက္ကာ ရွက္ရံြ႕စြာျဖင့္ေခါင္းငံု႔ရင္းဆိုသည္။
"ဒီအေစခံက အရမ္းရုပ္ဆိုးလို႔ သခင္ေလးရဲ႕လက္တဲြေဖာ္ေကာင္းျဖစ္မလာနိုင္ပါဘူး။"
"မဟုတ္ဘူး။ မင္း ဒီလိုလုပ္တာ မင္းကိုယ္မင္းကာကြယ္ဖို႔မွန္း ကိုယ္သိပါတယ္။ ကိုယ္ မင္းကိုၿမိဳ႕ေတာ္မွာ တစ္ခါျမင္ဖူးတယ္။ ကိုယ္ မင္းကို ဖ်တ္ကနဲပဲျမင္လိုက္တာဆိုေပမယ့္ မင္းက အရမ္းလွတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ေရလိုပဲၾကည္လင္ေနၿပီး မင္းရဲ႕ဆံပင္ေတြကေတာ့ ပိုးသားေလးလိုပဲ။ မင္းကိုယ္မင္းကာကြယ္ဖို႔ ဒီလိုေတြလုပ္ေနရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္။"
နဥ္ရႈ : …
What the fuck? ဒီေကာင္ သူမကို ဒီေလာက္အထိသည္းခံနိုင္တာ အံ့ၾသစရာမရွိေတာ့ဘူးပဲ။ မုယန္မုန္႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို သူသိေနၿပီးသားကိုး။
နဥ္ရႈက သူမရဲ႕မည္းနက္ေနၿပီး ေရလိုၾကည္လင္ေနတယ္ဆိုတဲ့အရိပ္အေယာင္လံုးဝမရွိပါသည့္ ေမွးေတးေတးမ်က္လံုးမ်ားနွင့္ မ်က္ေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ကာ ေခါင္းယမ္းသည္။
"သခင္ေလး၊ ဒီအေစခံက ေရွာင္ဟုန္ပါ။ မုယန္မုန္႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔အေစာပိုင္းက လန္႔သြားရတာေၾကာင့္ ရူးမ်ားသြားတာလား သခင္ေလး? သခင္ေလး ေဆးေသာက္သင့္တယ္။"
ခ်ီရွန္းက ခ်စ္ခင္အလိုလိုက္မႈမ်ားျပည့္ေနေသာေလသံျဖင့္ေျပာလာသည္။
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ မင္းက ေရွာင္ဟုန္ပါ။ မုယန္မုန္႔မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း တစ္ျခားလူေတြေမးရင္လည္း မင္း ဒီလိုပဲျပန္ေျဖသင့္တယ္။ မုယန္မုန္႔ဆိုတဲ့နာမည္က အရမ္းေက်ာ္ၾကားတဲ့နာမည္ဆိုေတာ့ မင္း အႏၱရာယ္ရွိလာနိုင္တယ္။"
စကားလံုးတိုင္းက ငရဲလိုမ်ိဳးအတုအေယာင္ပင္။ ဒီအမႈိက္ေကာင္က ဒီခႏၶာကိုယ္ကို လုပ္ဖို႔ပဲစိတ္ဝင္စားတာလို႔ နဥ္ရႈ ေကာင္းကင္ဘံုကို ဒူးေထာက္ကာက်ိန္ဆိုလိုက္ခ်င္သည္။ ဇာတ္ေၾကာင္းကလည္း သူမတို႔ဒါကိုလုပ္ၿပီး သူ႔ကိုခ်စ္မိသြားရမည္၊ ၿပီးေတာ့ အရံအမ်ိဳးသမီးဇာတ္လိုက္ျဖစ္တဲ့လီယုေဖးနွိပ္စက္တာခံရမည္။ အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ သူခ်စ္တာက အဲ့ဒီ့မနာလိုအားႀကီးတဲ့လီယုေဖးဆိုတဲ့မိန္းမမဟုတ္ဘဲ မုယန္မုန္႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ခ်ီရွန္းရုတ္တရက္နားလည္သြားလိမ့္မည္။ အရင္တုန္းက သူမရဲ႕ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့မႈေတြအကုန္လံုးက အတုအေယာင္ေတြဘလာဘလာ..။
ခ်ီရွန္းင နဥ္ရႈရဲ႕နဖူးကိုနမ္းဖို႔ သူမအနားတိုးကပ္သြားလိုက္ေသာ္လည္း နီးကပ္သြားသည္နွင့္ ေခါင္းမေလ်ွာ္ထားတဲ့ရံြစရာအနံ႔ကိုရလိုက္ေလ၏။ သူက သူမပါးကိုေျပာင္းနမ္းရန္ႀကံလိုက္ေသာ္လည္း သူမပါးထက္က အနီေရာင္အမႈန္႔ထူထူႀကီးေတြကို ထိဖို႔လည္းမဝံ့ရဲျပန္သျဖင့္ လက္ေလ်ွာ႔လိုက္ရေတာ့၏။
နဥ္ရႈကေတာ့ စိတ္ထဲမွႀကိတ္ေလွာင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ခ်ီရွန္း မလုပ္နိုင္ေလာက္ဘူးဆိုတာသိတာေၾကာင့္ သူမ ေရွာင္ဖို႔ပင္မလုပ္ေခ်။ ခ်ီရွန္းက နႈိင္းယွဥ္မရေလာက္ေအာင္လွပသည့္ မုယန္မုန္႔ကိုႀကံ႐ြယ္ေနတာျဖစ္ၿပီး အခုလက္ရွိအနံ႔အသက္တို႔ဆိုး႐ြားနံေဟာင္ေနသည့္ ရုပ္ဆိုးဆိုးေရွာင္ဟုန္ကို ႀကံ႐ြယ္ေနတာမဟုတ္ေပ။
....
အစ္ကိုႀကီးကလည္းဇြတ္!
...
[Unicode]
{မင်းမရှိရင် ငါသေလိမ့်မယ်}
နဉ်ရှု ချီရှန်းရဲ့တွေးခေါ်ပုံကို ဒူးထောက်ချင်သွားသည်။ နေ့ခင်းတုန်းက တစ်ခြားမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာတောင် ညရောက်တော့ သူမဆီလာပြီး သူ့ရဲ့ကိုယ်လုပ်တော်လုပ်ဖို့ စည်းရုံးနေသေးတယ်လား?
မယုံနိုင်စရာပဲ။
ချီရှန်းက သူ့ရဲ့အချစ်စစ်လေးကို တကယ်ရောချစ်ရဲ့လားလို့ နဉ်ရှုမေးချင်လာသည်။
သူက တော်တော်ကိုထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်နေတာပဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာက အဲ့ဒီ့ခံစားချက်ကိုရဖို့ပဲလား? မင်းခန္ဓာကိုယ်က ဘာပဲလုပ်ခဲ့လုပ်ခဲ့ မင်း အဲ့ဒီ့လူကိုချစ်နေသရွေ့အဆင်ပြေတယ်လား?
ဘယ်လိုရွံစရာကောင်လဲ။
လရောင်အောက်မှာ ကျက်သရှေိစွာထိုင်နေတဲ့ချီရှန်းကိုကြည့်ရင်း နဉ်ရှု၏နှုတ်ခမ်းတို့မှာ ရွံရှာစွာဖြင့်တွန့်ကွေးသွားသည်။
"သခင်လေး၊ သခင်မလေးယုဖေးကို ချစ်ရောချစ်ရဲ့လား?"
ချီရှန်းက ခေါင်းငြိမ့်သည်။
"ငါ သူ့ကိုချစ်တယ်လေ။ ငါ သူ့ကို နှစ်တွေအကြာကြီးချစ်ခဲ့ရတာ။"
နဉ်ရှု : …
နင် သူ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်ဆိုရင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ တစ်ခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘာကိစ္စ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်တွေ့နေရသေးတာလဲ? သူ့ရဲ့အချစ်က ဒီလိုပဲထိန်းသိမ်းလို့မရတာလား ဒါမှမဟုတ် သူက သူမသူ့အတွက်ကျရှုံးသွားအောင် အရူးလာပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလား?
အဖြေက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမ သူ့ကိုအထင်သေးသည်။
"ယုဖေးက မင်းကိုလက်ခံမယ်ဆိုတာ ငါသေချာပါတယ်။ မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးက ကြင်နာတတ်တဲ့သူတွေဆိုတော့ ညီအစ်မတွေလိုသေချာပေါက်ရင်းနှီးသွားမှာ။"
ထို့နောက်တွင်မူ ချီရှန်း၏အမူအရာက အနည်းငယ်နာကျင်သလိုဖြစ်လာ၏။
"ဒီအချိန်အတောအတွင်းမှာ ငါမင်းကိုချစ်နေမိပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ငါ မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူး။"
ဒီစကားက သူမကြားခဲ့ဖူးသမျှထဲမှာ ရွံဖို့အကောင်းဆုံးစကားပင်ဖြစ်သည်။ သူမ ရွံလွန်းလို့ သေလိုက်လို့ပင်ရသည်။ ဘယ်လိုတောင်အဓိပ္ပါယ်မရှိတာလဲ? ဒီကမ္ဘာမှာ ပုံမှန်ဖြစ်တဲ့အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တစ်ယောက်လေးတောင်မရှိဘူးလား? တစ်ယောက်က ကလေးဘဝကစိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဆိုးယုတ်သည်၊ တစ်ယောက်က ခေါင်းမာပြီးလူမျိုးကြီးဝါဒသမား၊ နောက်တစ်ယောက်က လူနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်နက်တည်းချစ်နေကာ ပရောပရီလုပ်သည်။ ဆိုးလိုက်တာ၊ ကျန်တဲ့လူတွေက ဘယ်လိုများဖြစ်နေမလဲ?
သူတို့ မကျန်းမာရင်လည်း မုယန်မုန့်ကို နှိပ်စက်ကြမယ့်အစား သမားတော်သွားပြသင့်တယ်။
"မင်းတို့နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ငါ့ကိုထားသွားတာနဲ့ ငါအသည်းကွဲရလိမ့်မယ်။"
ချီရှန်းက နဉ်ရှုကို ချစ်မြတ်နိုးစွာကြည့်လာ၏။
နဉ်ရှု ခက်ခက်ခဲခဲပင်တံတွေးမြိုချလိုက်ရသည်။ သူမ သူ့မျက်နှာကို တံတွေးနဲ့တအားထွေးချင်တာပဲ။
"ယန်မုန့်၊ မင်းမရှိရင် ငါသေလိမ့်မယ်။"
ချီရှန်းက စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ကာ နဉ်ရှုရဲ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာအရောင်က ချက်ချင်းပင်ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း သူက သူမလက်ကိုဆက်ကိုင်ထားဆဲပင်။
ဒါဆိုလည်း သွားသေလိုက်လေ။ နဉ်ရှု သူမလက်ကိုရုန်းလိုက်ကာ ရှက်ရွံ့စွာဖြင့်ခေါင်းငုံ့ရင်းဆိုသည်။
"ဒီအစေခံက အရမ်းရုပ်ဆိုးလို့ သခင်လေးရဲ့လက်တွဲဖော်ကောင်းဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူး။"
"မဟုတ်ဘူး။ မင်း ဒီလိုလုပ်တာ မင်းကိုယ်မင်းကာကွယ်ဖို့မှန်း ကိုယ်သိပါတယ်။ ကိုယ် မင်းကိုမြို့တော်မှာ တစ်ခါမြင်ဖူးတယ်။ ကိုယ် မင်းကို ဖျတ်ကနဲပဲမြင်လိုက်တာဆိုပေမယ့် မင်းက အရမ်းလှတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့လိုက်ရတယ်။ မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက ရေလိုပဲကြည်လင်နေပြီး မင်းရဲ့ဆံပင်တွေကတော့ ပိုးသားလေးလိုပဲ။ မင်းကိုယ်မင်းကာကွယ်ဖို့ ဒီလိုတွေလုပ်နေရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်နားလည်ပါတယ်။"
နဉ်ရှု : …
What the fuck? ဒီကောင် သူမကို ဒီလောက်အထိသည်းခံနိုင်တာ အံ့သြစရာမရှိတော့ဘူးပဲ။ မုယန်မုန့်ရဲ့ရုပ်ရည်ကို သူသိနေပြီးသားကိုး။
နဉ်ရှုက သူမရဲ့မည်းနက်နေပြီး ရေလိုကြည်လင်နေတယ်ဆိုတဲ့အရိပ်အယောင်လုံးဝမရှိပါသည့် မှေးတေးတေးမျက်လုံးများနှင့် မျက်တောင်တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာ ခေါင်းယမ်းသည်။
"သခင်လေး၊ ဒီအစေခံက ရှောင်ဟုန်ပါ။ မုယန်မုန့်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနေ့အစောပိုင်းက လန့်သွားရတာကြောင့် ရူးများသွားတာလား သခင်လေး? သခင်လေး ဆေးသောက်သင့်တယ်။"
ချီရှန်းက ချစ်ခင်အလိုလိုက်မှုများပြည့်နေသောလေသံဖြင့်ပြောလာသည်။
"ဟုတ်ပါပြီကွာ၊ ဟုတ်ပါပြီ။ မင်းက ရှောင်ဟုန်ပါ။ မုယန်မုန့်မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပိုင်း တစ်ခြားလူတွေမေးရင်လည်း မင်း ဒီလိုပဲပြန်ဖြေသင့်တယ်။ မုယန်မုန့်ဆိုတဲ့နာမည်က အရမ်းကျော်ကြားတဲ့နာမည်ဆိုတော့ မင်း အန္တရာယ်ရှိလာနိုင်တယ်။"
စကားလုံးတိုင်းက ငရဲလိုမျိုးအတုအယောင်ပင်။ ဒီအမှိုက်ကောင်က ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို လုပ်ဖို့ပဲစိတ်ဝင်စားတာလို့ နဉ်ရှု ကောင်းကင်ဘုံကို ဒူးထောက်ကာကျိန်ဆိုလိုက်ချင်သည်။ ဇာတ်ကြောင်းကလည်း သူမတို့ဒါကိုလုပ်ပြီး သူ့ကိုချစ်မိသွားရမည်၊ ပြီးတော့ အရံအမျိုးသမီးဇာတ်လိုက်ဖြစ်တဲ့လီယုဖေးနှိပ်စက်တာခံရမည်။ အဲ့ဒီ့နောက်မှာတော့ သူချစ်တာက အဲ့ဒီ့မနာလိုအားကြီးတဲ့လီယုဖေးဆိုတဲ့မိန်းမမဟုတ်ဘဲ မုယန်မုန့်ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ချီရှန်းရုတ်တရက်နားလည်သွားလိမ့်မည်။ အရင်တုန်းက သူမရဲ့ကြင်နာမှုတွေနဲ့သိမ်မွေ့နူးညံ့မှုတွေအကုန်လုံးက အတုအယောင်တွေဘလာဘလာ..။
ချီရှန်းင နဉ်ရှုရဲ့နဖူးကိုနမ်းဖို့ သူမအနားတိုးကပ်သွားလိုက်သော်လည်း နီးကပ်သွားသည်နှင့် ခေါင်းမလျှော်ထားတဲ့ရွံစရာအနံ့ကိုရလိုက်လေ၏။ သူက သူမပါးကိုပြောင်းနမ်းရန်ကြံလိုက်သော်လည်း သူမပါးထက်က အနီရောင်အမှုန့်ထူထူကြီးတွေကို ထိဖို့လည်းမဝံ့ရဲပြန်သဖြင့် လက်လျှော့လိုက်ရတော့၏။
နဉ်ရှုကတော့ စိတ်ထဲမှကြိတ်လှောင်နေပြီဖြစ်သည်။ ချီရှန်း မလုပ်နိုင်လောက်ဘူးဆိုတာသိတာကြောင့် သူမ ရှောင်ဖို့ပင်မလုပ်ချေ။ ချီရှန်းက နှိုင်းယှဉ်မရလောက်အောင်လှပသည့် မုယန်မုန့်ကိုကြံရွယ်နေတာဖြစ်ပြီး အခုလက်ရှိအနံ့အသက်တို့ဆိုးရွားနံဟောင်နေသည့် ရုပ်ဆိုးဆိုးရှောင်ဟုန်ကို ကြံရွယ်နေတာမဟုတ်ပေ။
....
အစ်ကိုကြီးကလည်းဇွတ်!
...