[Zawgyi]
{ငါနားလည္တယ္၊ ငါအကုန္နားလည္တယ္}
ခ်ီရွန္း သူ႔ရင္ဘတ္ကိုဆုပ္လိုက္မိသည္။ သူအရမ္းေဒါသထြက္လာတာေၾကာင့္ အသက္ရွဴ နႈန္းမတည္ၿငိမ္ေတာ့ဘဲ သူ႔မ်က္နွာက ေဖ်ာ့ေတာ့လာ၏။ နဥ္ရႈကေတာ့ အရမ္းကိုျဖဴ စင္ရိုးအတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ခ်ီရွန္းတစ္ေယာက္ အရမ္းကိုထိရွသြားေသာအမူအရာျဖင့္ ေဒါသထြက္လြန္းၿပီးေသေတာ့မလုိျဖစ္ေနတာကို သတိမထားမိ။
"သခင္ေလးက အရမ္းေကာင္းတဲ့သူပဲ။ ဒါဆို ဒီအေစခံ မသြားေတာ့ပါဘူး။"
ထို႔ေနာက္ နဥ္ရႈ သူမအခန္းဆီျပန္သြားလိုက္သည္။ ညဘက္မွာ အျပင္ထြက္တာထက္ ေစာင္ေတြေအာက္မွာအိပ္ရတာက ပိုေႏြးေထြးၿပီးသက္ေတာင့္သက္သာရွိတယ္။
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္မေတာ့ ခ်ီရွန္း သူမကိုမတားပါေလေတာ့။ ဒီလိုလုပ္ရမွာကိုေတာင္ သူ ေဒါသထြက္လြန္းေနပံုရ၏။
Tch, ဘယ္သူက နင့္ကို ၾကင္နာတတ္တဲ့ပံုစံဟန္ေဆာင္ဖို႔ေျပာလို႔လဲ? နင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာဟန္ေဆာင္ႏုိင္မလဲဆိုတာ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့
ယဲြ႕လန္က နဥ္ရႈေနာက္ကေန အခန္းထဲကိုလိုက္ဝင္လာရင္း လက္ခံသလိုေျပာလာသည္။
"မမေလးရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈက အရမ္းေကာင္းတယ္။ အဲ့လာက ေသခ်ာေပါက္လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။"
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ခ်ီရွန္းတစ္ေယာက္ မီးပံုးပဲြေတာ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေခၚေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း သူမ်က္နွာက ေဖ်ာ့ေတာ့ေနဆဲျဖစ္၏။ သူအခုထိေဒါသထြက္ေနေသးတာျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ နဥ္ရႈကလည္း ဘာကိုမွသတိမထားမိသလို ဆက္လက္ဟန္ေဆာင္ေနေတာ့သည္။
အဆံုးတြင္ေတာ့ ခ်ီရွန္း ဒါကိုဆက္သည္းမခံနိုင္ပါေလေတာ့။ သူက သူမကို အကူအညီကင္းမဲ့ေနသည့္ေလသံျဖင့္ေျပာလာသည္။
"ဟား၊ ျပသနာအိုးေလး။"
သူ႔အသံထဲမွာပါဝင္ေနတဲ့ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးမႈအျပည့္က နဥ္ရႈကို တုန္လႈပ္သြားေစ၏။ Fuck! အရမ္းၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမတစ္ကိုယ္လံုးၾကက္သီးေတြထလာၿပီ။
ဒီဇာတ္ကြက္ျဖစ္လာတာႀကီးက အရမ္းရုတ္တရက္ဆန္လြန္းတယ္။ သူမတို႔ၾကားထဲ ဆက္ဆံေရးတုိးတက္မႈလည္းမရွိဘဲနဲ႔ သူက သူမကို ဘာလို႔ ဒီေလသံႀကီးနဲ႔လာေျပာေနရတာလဲ!?
သူမ သူမရဲ႕ပန္ဒါမ်က္လံုးေတြနဲ႔ သူ႔ကိုရႈပ္ေထြးစြာၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ေခါင္းက တစ္ခုခုမ်ားလဲြေနေလေရာ႕သလား?
ခ်ီရွန္းက နဥ္ရႈလက္ကိုကိုင္ဖို႔လုပ္လိုက္တာေၾကာင့္ နဥ္ရႈက အရင္လက္ဦးမႈရယူကာ သူ႔လက္ကိုကိုင္လိုက္သည္။ ဝက္ဆီတံုးႀကီးက သူ႔ကိုကိုင္လိုက္သလို ခ်ီရွန္းခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီေစးကပ္ၿပီးအဆီေတြျပန္ေနတဲ့လက္ရဲ႕ထိေတြ႕မႈက စကားလံုးနဲ႔ေဖာ္ျပလို႔မရေလာက္ေအာင္ၾကမ္းတမ္းတယ္။
ခ်ီရွန္း သူမကိုင္ထားတဲ့သူ႔လက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္ၿပီး လက္ကိုင္ပဝါတစ္ခုနဲ႔ အလ်င္အျမန္ပင္သုတ္လိုက္ရသည္။ ဒီထိတ္လန္႔စရာအေတြ႕အႀကံဳကိုခံစားရၿပီးေနာက္ သူ သူမလက္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ကိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားရဲေတာ့ေခ်။
နဥ္ရႈ သူ႔ကိုရွက္ရံြ႕သလိုၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ သခင္ေလး?"
ခ်ီရွန္းက နဥ္ရႈကို နားလည္မႈ၊ စာနာသနားမႈ၊ စိုးရိမ္ပူပန္မႈတို႔ျပည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ၾကည့္လာ၏။ ထိုအၾကည့္က နဥ္ရႈကို ဆံပင္မ်ားေထာင္ထသြားေစသည္။ ဘညလဲဟ? ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာလိုက္ေလ! ဒီလိုေၾကာက္စရာအၾကည့္ႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ဖို႔လိုလို႔လား?
"ငါ မင္းအေၾကာင္းသိၿပီးၿပီ။ မင္း တကယ္ကို အရမ္းခံစားခဲ့ရတာပဲ။"
ခ်ီရွန္းက 'ငါနားလည္တယ္၊ ငါအကုန္နားလည္ပါတယ္'ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြကို သူ႔မ်က္ဝန္းေတြမွာထင္ဟပ္ေစရင္း ေျပာေလ၏။
နဥ္ရႈ : Oh my fucking god! လူစကားေလးေျပာပါဟဲ့!
သူမက ရႈပ္ေထြးေနကာ အရမ္းတံုးအၿပီးရိုသားျဖဴ စင္တဲ့နတ္သမီးေလးတစ္ပါးပံုစံနဲ႔ ေျပာေလ၏။
"သခင္ေလးဘာေျပာေနတယ္ဆိုတာ ဒီအေစခံမသိပါဘူး။"
ခ်ီရွနက 'ငါနာက်င္လိုက္တာ'ဆိုတဲ့အမူအရာနဲ႔ ေခါင္းယမ္းကာဆိုသည္။
"မင္းက အခုထိငါ့ကိုမယံုေသးဘူးပဲ။ ငါက မယံုရဘူးလို႔ မင္းထင္ေနတာလား? မင္း ငါနဲ႔အတူရွိေနတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီကို ငါက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးဆိုတာ အခုထိမသိေသးဘူးလား?"
ဒီေမးခြန္းအမ်ွင္တန္းႀကီးက ေခါင္းေျခာက္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္လို႔ နဥ္ရႈသိလိုက္သည္။ သူမတို႔သိတာ အမ်ားဆံုးမွလဝက္ေလာက္ပဲရွိေသးတဲ့ဟာ။
"မင္းက ငါ့ကို အခုထိ အမွန္တရားကိုမေျပာျပခ်င္ေသးဘူးပဲ။ မင္းက မုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕သမီး မုယန္မုန္႔ဆိုတာ ငါသိတယ္။ အခု စစ္ထူခ်င္းယီြနဲ႔ ဘုရင္ခံမင္းသားက မင္းကို ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ပိုက္စိတ္တိုက္လိုက္ရွာေနၾကတာမို႔ မင္းသတိရွိေနတာကလည္း ေကာင္းပါတယ္ေလ။"
ခ်ီရွန္းက နားလည္သလိုေျပာလာသည္။
နဥ္ရႈ ခ်ီရွန္းကို ရႈပ္ေထြးေနသလိုၾကည့္လိုက္သည္။
"သခင္ေလးဘာအေၾကာင္းေျပာေနတယ္ဆိုတာ ဒီအေစခံနားမလည္ပါဘူး။ မုယန္မုန္႔က ဘယ္သူလဲ? ဒီအေစခံရဲ႕နာမည္က ေရွာင္ဟုန္ပါ။ မုယန္မုန္႔မဟုတ္ပါဘူး။"
ခ်ီရွန္းက မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္ေသာ္လည္း မၾကာခင္မွာပင္ ျပန္ေျပေလ်ာ့သြား၏။
"မင္း သတိရွိေနတာေကာင္းပါတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ တစ္ျခားလူေတြမင္းကိုေမးလာခဲ့ရင္လည္း အခုလိုပဲျငင္းသင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္း ငါ့ကိုယံုလို႔ရပါတယ္။ မင္းရဲ႕သခင္ေလးက ယံုၾကည္လို႔ရတယ္။"
နဥ္ရႈ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ဝမ္းသာေနသည့္အမူအရာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"သခင္ေလးဘာအေၾကာင္းေျပာေနတယ္ဆိုတာမသိေပမယ့္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သခင္ေလး။"
"ယန္မုန္႔၊ မင္းရဲ႕ရုပ္ရည္အစစ္အမွန္ကို ျပနိုင္မလား? ဒီသခင္ေလးက မင္းရဲ႕ပံုစံအစစ္အမွန္ကို သတိရေနနိုင္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။"
ခ်ီရွန္းက စိတ္အားထက္သန္ေနေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ေျပာလာသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္အစစ္အမွန္ကို ထုတ္ျပလာခဲ့ၿပီပဲ။
....
[Unicode]
{ငါနားလည်တယ်၊ ငါအကုန်နားလည်တယ်}
ချီရှန်း သူ့ရင်ဘတ်ကိုဆုပ်လိုက်မိသည်။ သူအရမ်းဒေါသထွက်လာတာကြောင့် အသက်ရှူ နှုန်းမတည်ငြိမ်တော့ဘဲ သူ့မျက်နှာက ဖျော့တော့လာ၏။ နဉ်ရှုကတော့ အရမ်းကိုဖြူ စင်ရိုးအတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်အဖြစ်ဟန်ဆောင်နေဆဲဖြစ်ပြီး ချီရှန်းတစ်ယောက် အရမ်းကိုထိရှသွားသောအမူအရာဖြင့် ဒေါသထွက်လွန်းပြီးသေတော့မလိုဖြစ်နေတာကို သတိမထားမိ။
"သခင်လေးက အရမ်းကောင်းတဲ့သူပဲ။ ဒါဆို ဒီအစေခံ မသွားတော့ပါဘူး။"
ထို့နောက် နဉ်ရှု သူမအခန်းဆီပြန်သွားလိုက်သည်။ ညဘက်မှာ အပြင်ထွက်တာထက် စောင်တွေအောက်မှာအိပ်ရတာက ပိုနွေးထွေးပြီးသက်တောင့်သက်သာရှိတယ်။
ဤတစ်ကြိမ်တွင်မတော့ ချီရှန်း သူမကိုမတားပါလေတော့။ ဒီလိုလုပ်ရမှာကိုတောင် သူ ဒေါသထွက်လွန်းနေပုံရ၏။
Tch, ဘယ်သူက နင့်ကို ကြင်နာတတ်တဲ့ပုံစံဟန်ဆောင်ဖို့ပြောလို့လဲ? နင် ဘယ်လောက်ကြာကြာဟန်ဆောင်နိုင်မလဲဆိုတာ ကြည့်ရသေးတာပေါ့
ယွဲ့လန်က နဉ်ရှုနောက်ကနေ အခန်းထဲကိုလိုက်ဝင်လာရင်း လက်ခံသလိုပြောလာသည်။
"မမလေးရဲ့ရွေးချယ်မှုက အရမ်းကောင်းတယ်။ အဲ့လာက သေချာပေါက်လူကောင်းမဟုတ်ဘူး။"
ထို့နောက်တွင်တော့ ချီရှန်းတစ်ယောက် မီးပုံးပွဲတော်ကို ဘယ်တော့မှမခေါ်တော့ချေ။ သို့သော်လည်း သူမျက်နှာက ဖျော့တော့နေဆဲဖြစ်၏။ သူအခုထိဒေါသထွက်နေသေးတာဖြစ်နိုင်တာကြောင့် နဉ်ရှုကလည်း ဘာကိုမှသတိမထားမိသလို ဆက်လက်ဟန်ဆောင်နေတော့သည်။
အဆုံးတွင်တော့ ချီရှန်း ဒါကိုဆက်သည်းမခံနိုင်ပါလေတော့။ သူက သူမကို အကူအညီကင်းမဲ့နေသည့်လေသံဖြင့်ပြောလာသည်။
"ဟား၊ ပြသနာအိုးလေး။"
သူ့အသံထဲမှာပါဝင်နေတဲ့ ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှုအပြည့်က နဉ်ရှုကို တုန်လှုပ်သွားစေ၏။ Fuck! အရမ်းကြာက်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးတွေထလာပြီ။
ဒီဇာတ်ကွက်ဖြစ်လာတာကြီးက အရမ်းရုတ်တရက်ဆန်လွန်းတယ်။ သူမတို့ကြားထဲ ဆက်ဆံရေးတိုးတက်မှုလည်းမရှိဘဲနဲ့ သူက သူမကို ဘာလို့ ဒီလေသံကြီးနဲ့လာပြောနေရတာလဲ!?
သူမ သူမရဲ့ပန်ဒါမျက်လုံးတွေနဲ့ သူ့ကိုရှုပ်ထွေးစွာကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းက တစ်ခုခုများလွဲနေလေရော့သလား?
ချီရှန်းက နဉ်ရှုလက်ကိုကိုင်ဖို့လုပ်လိုက်တာကြောင့် နဉ်ရှုက အရင်လက်ဦးမှုရယူကာ သူ့လက်ကိုကိုင်လိုက်သည်။ ဝက်ဆီတုံးကြီးက သူ့ကိုကိုင်လိုက်သလို ချီရှန်းခံစားလိုက်ရသည်။ ဒီစေးကပ်ပြီးအဆီတွေပြန်နေတဲ့လက်ရဲ့ထိတွေ့မှုက စကားလုံးနဲ့ဖော်ပြလို့မရလောက်အောင်ကြမ်းတမ်းတယ်။
ချီရှန်း သူမကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုင်ပဝါတစ်ခုနဲ့ အလျင်အမြန်ပင်သုတ်လိုက်ရသည်။ ဒီထိတ်လန့်စရာအတွေ့အကြုံကိုခံစားရပြီးနောက် သူ သူမလက်ကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကိုင်ဖို့မကြိုးစားရဲတော့ချေ။
နဉ်ရှု သူ့ကိုရှက်ရွံ့သလိုကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။
"ဘာဖြစ်လို့ပါလဲ သခင်လေး?"
ချီရှန်းက နဉ်ရှုကို နားလည်မှု၊ စာနာသနားမှု၊ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတို့ပြည့်နေသောမျက်ဝန်းဖြင့်ကြည့်လာ၏။ ထိုအကြည့်က နဉ်ရှုကို ဆံပင်များထောင်ထသွားစေသည်။ ဘညလဲဟ? ပြောစရာရှိရင် ပြောလိုက်လေ! ဒီလိုကြောက်စရာအကြည့်ကြီးနဲ့ ကြည့်ဖို့လိုလို့လား?
"ငါ မင်းအကြောင်းသိပြီးပြီ။ မင်း တကယ်ကို အရမ်းခံစားခဲ့ရတာပဲ။"
ချီရှန်းက 'ငါနားလည်တယ်၊ ငါအကုန်နားလည်ပါတယ်'ဆိုတဲ့စကားလုံးတွေကို သူ့မျက်ဝန်းတွေမှာထင်ဟပ်စေရင်း ပြောလေ၏။
နဉ်ရှု : Oh my fucking god! လူစကားလေးပြောပါဟဲ့!
သူမက ရှုပ်ထွေးနေကာ အရမ်းတုံးအပြီးရိုသားဖြူ စင်တဲ့နတ်သမီးလေးတစ်ပါးပုံစံနဲ့ ပြောလေ၏။
"သခင်လေးဘာပြောနေတယ်ဆိုတာ ဒီအစေခံမသိပါဘူး။"
ချီရှနက 'ငါနာကျင်လိုက်တာ'ဆိုတဲ့အမူအရာနဲ့ ခေါင်းယမ်းကာဆိုသည်။
"မင်းက အခုထိငါ့ကိုမယုံသေးဘူးပဲ။ ငါက မယုံရဘူးလို့ မင်းထင်နေတာလား? မင်း ငါနဲ့အတူရှိနေတာ အချိန်အတော်ကြာပြီကို ငါက ဘယ်လိုလူမျိုးဆိုတာ အခုထိမသိသေးဘူးလား?"
ဒီမေးခွန်းအမျှင်တန်းကြီးက ခေါင်းခြောက်ချင်စရာကောင်းတယ်လို့ နဉ်ရှုသိလိုက်သည်။ သူမတို့သိတာ အများဆုံးမှလဝက်လောက်ပဲရှိသေးတဲ့ဟာ။
"မင်းက ငါ့ကို အခုထိ အမှန်တရားကိုမပြောပြချင်သေးဘူးပဲ။ မင်းက မုဝန်ကြီးချုပ်ရဲ့သမီး မုယန်မုန့်ဆိုတာ ငါသိတယ်။ အခု စစ်ထူချင်းယွီနဲ့ ဘုရင်ခံမင်းသားက မင်းကို မြို့တော်ထဲမှာ ပိုက်စိတ်တိုက်လိုက်ရှာနေကြတာမို့ မင်းသတိရှိနေတာကလည်း ကောင်းပါတယ်လေ။"
ချီရှန်းက နားလည်သလိုပြောလာသည်။
နဉ်ရှု ချီရှန်းကို ရှုပ်ထွေးနေသလိုကြည့်လိုက်သည်။
"သခင်လေးဘာအကြောင်းပြောနေတယ်ဆိုတာ ဒီအစေခံနားမလည်ပါဘူး။ မုယန်မုန့်က ဘယ်သူလဲ? ဒီအစေခံရဲ့နာမည်က ရှောင်ဟုန်ပါ။ မုယန်မုန့်မဟုတ်ပါဘူး။"
ချီရှန်းက မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်သော်လည်း မကြာခင်မှာပင် ပြန်ပြေလျော့သွား၏။
"မင်း သတိရှိနေတာကောင်းပါတယ်။ နောင်တစ်ချိန်မှာ တစ်ခြားလူတွေမင်းကိုမေးလာခဲ့ရင်လည်း အခုလိုပဲငြင်းသင့်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်း ငါ့ကိုယုံလို့ရပါတယ်။ မင်းရဲ့သခင်လေးက ယုံကြည်လို့ရတယ်။"
နဉ်ရှု ခေါင်းငြိမ့်ကာ ဝမ်းသာနေသည့်အမူအရာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"သခင်လေးဘာအကြောင်းပြောနေတယ်ဆိုတာမသိပေမယ့်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သခင်လေး။"
"ယန်မုန့်၊ မင်းရဲ့ရုပ်ရည်အစစ်အမှန်ကို ပြနိုင်မလား? ဒီသခင်လေးက မင်းရဲ့ပုံစံအစစ်အမှန်ကို သတိရနေနိုင်ဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်။"
ချီရှန်းက စိတ်အားထက်သန်နေသောမျက်ဝန်းဖြင့်ပြောလာသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သူ့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်အစစ်အမှန်ကို ထုတ်ပြလာခဲ့ပြီပဲ။
....