Chapter (17) - ေဖေဖဖုတ္ေပးတဲ့ကိတ္မုန႔္ (Z+U)
"ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္.."
တံခါး၏တစ္ဖက္စီမွာ လူႏွစ္ဦး မတ္တပ္ရပ္လ်က္။
ရႈဟိန္က သူ႔ရင္ဘတ္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သူ႔ရင္ထဲမွာ ထူးဆန္းေသာခံစားခ်က္တို႔ လႊမ္းၿခဳံေနသည္။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..။ ငါ သူ႔ကို မျမင္ခ်င္ဘူး..။
ဒီအနမ္း...
ရႈဟိန္က သူ႔ပါးျပင္ကိုဖြဖြပြတ္ကာ ဒီအနမ္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရင္ထဲမွာ စိုးရိမ္မႈတို႔ျပည့္လာခဲ့သည္။
ေဒါက္.. ေဒါက္..
တံခါးက ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပြင့္လာခဲ့သည္။ ရႈနင္က မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး စိုးရိမ္စြာၾကည့္ေနသည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္.."
ရင္ဖြင့္ၿပီး ေျပာထြက္လိုက္စမ္းပါ.. လူငယ္ေလးရ.. ငါက မင္းကို ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႔ေရာက္လာတာပါ..။ ဒီရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးက မင္းအတြက္ဖြင့္ထားတာပါ..။
ရႈနင္က စိတ္ထဲကေန တိတ္တဆိတ္ေျပာေနမိသည္။
"ငါ့ဖုန္းကိုယူလိုက္.."
ရႈဟိန္က အမူအယာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"အိုး.."
ရႈဟိန္က လွည့္ကာ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့သည္။ သူ႔ပုံစံက ဘယ္သူနဲ႔မွ မပတ္သက္ခ်င္ဘဲ ခပ္ေဝးေဝးမွာရွိေနသူပမာပင္။ ရႈနင္က ေလွ်ာက္လမ္းမွာ ေၾကာင္အအရပ္ေနၿပီး ရင္ထဲမွာ 'Fuck' ဟု ေရ႐ြတ္ေနမိေတာ့သည္။ လူငယ္ေလးက ဒီဦးေလးကို ႏွစ္သိမ့္ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူးလား။
'ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔ပဲ..မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းပိတ္တယ္' သူ႔လက္ထဲမွာ အဖိုးေပးထားသည့္ စာအိတ္နီႏွင့္ မုန႔္ဖိုးတစ္သန္း ရွိေနသည္။ ဒီပိုက္ဆံကို ဘယ္လိုသုံးရမလဲ စဥ္းစားရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေတြပဲဝယ္ရမလား၊ ဒုတိယဧရိယာမွာရွိတဲ့ ႐ြာေတြဘက္က ေျမကြက္ေတြကို ဝယ္ထားလည္းမဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ ဒါေတြလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိတာခက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာအစီစဥ္ဆြဲဖို႔ လိုေနၿပီ။
စားပြဲမွာ ရႈေကာင္းႏွင့္ရႈခ်ိန္က ေရာက္ႏွင့္ေနလို႔ ရႈဟိန္က ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ရႈနင္က ေနာက္အက်ဆုံးျဖစ္ၿပီး လူတိုင္း သူ႔ကိုေစာင့္ေနၾကသည္။
"ဒီမွာ မင္းအႀကိဳက္ ဝက္သားနီႏွပ္ထားတယ္.. နင္နင္.. ျမန္ျမန္လာထိုင္ေခ်.."
ရႈေကာင္းက ေျမးေလးကို ၿပဳံး႐ႊင္စြာၾကည့္ကာ လက္ေဝွ႔ယမ္းၿပီးေခၚလိုက္သည္။
ရႈဟိန္၏မ်က္ခုံး ပင့္သြားေပမယ့္ ဘယ္သူမွသတိမထားလိုက္မိေပ။
ရႈနင္က မူလက ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္လာခဲ့ေပမယ့္ ခ်င္ယြိက်ိဳး၏ အလိုမက်သည့္အၾကည့္ေၾကာင့္ သူ႔ထိုင္ခုံမွာ အသာဝင္ထိုင္ကာ လူႀကီးေတြကို ႐ို႐ိုေသေသႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ရႈေကာင္းက ဒါကိုေတြ႕ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားၿပီး ဝက္သားတစ္ဖတ္ကို တူႏွင့္ညႇပ္ကာ ရႈနင္၏ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"မ်ားမ်ားစား.. ဒါမွ ျမန္ျမန္ႀကီးလာမွာ.. မင္းအေဖဆီက မ်ားမ်ားသင္ယူ.. မင္းအေမဆီက နည္းနည္းပဲသင္ယူ.."
ဟီး.. သူက ရယ္မိလုနီးပါးျဖစ္သြားသည္။ အဖိုးက အေမ့ကို လုံးဝမ်က္ႏွာသာမေပးဘူးပဲ။ ထိုစဥ္ခဏ ခ်င္ယြိက်ိဳးျဖစ္ပ်က္သြားသည့္ပုံက ရယ္စရာေကာင္းလွသည္။ ရႈနင္က သူ႔အေမ၏အမူအယာကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္မဝင္စားေပ။ သူ႔ဗိုက္ထဲက ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး ဆာလွၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မနက္ေစာေစာကို အဆီမ်ားသည့္ဝက္သားကို စားတာ အစာေၾကပါ့မလား။
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က သူ႔အဖိုးထည့္ေပးေသာ ဟင္းအားလုံးကို စားပစ္လိုက္သည္။
ေက်ာင္းကိုလာဖို႔ ကားထဲဝင္ေတာ့ ရႈနင္၏ဗိုက္က မအီမသာျဖစ္လာလို႔ သူ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားမိသည္။ သူ႔လက္ႏွင့္ ဗိုက္ကို အသာအယာပြတ္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ ကားက လမ္းေဘးမွာ ညင္သာစြာရပ္သြားၿပီး ရႈဟိန္က ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. ဒီေန႔ ေက်ာင္းမသြားဘူးလား.."
ရႈဟိန္က ရႈနင္၏မ်က္ႏွာေပၚက မသာမယာျဖစ္သည့္အရိပ္ေယာင္ကိုေတြ႕ေတာ့ ဗိုက္ကိုဖိထားသည့္လက္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီကေလးက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး အတင္းစားရတာလဲ..။ ရႈဟိန္က လက္ေလးကိုဖယ္ၿပီး အက်ႌကိုပင့္ကာ ဗိုက္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုက္ေလးက ပြတ္ တာ မ်ားလို႔ နီေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက နက္ေမွာင္လာခဲ့သည္။
ကားထဲကအပူရွိန္က ႐ုတ္တရက္က်ဆင္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ Driver နဲ႔ Bodyguard က ေရွ႕ကိုပဲတည့္တည့္ၾကည့္ကာ အသံတစ္စက္မွမျပဳဘဲ သူတို႔မရွိသလိုပဲ တိတ္တိတ္ေနလိုက္ၾကသည္။
ရႈနင္က ရႈဟိန္ တစ္ခုခုအလိုမက်သည္ကို ရိပ္မိကာ အစ္ကိုႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးေဒါသထြက္ေနသလို ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ ေၾကာက္လာမိသည္။
"ေရာ့.. ဒါေသာက္လိုက္.."
ရႈနင္က ႐ုတ္တရက္ လက္ထဲေရာက္လာေသာခ်ိဳင့္(ဂ်ိဳင့္) ေလးေၾကာင့္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စြပ္ျပဳတ္ျဖစ္ေနသည္။
'ဒါကဘာလဲ..' ဆိုသည့္ ေမးခ်င္ဟန္ေလးက ရႈနင္၏မ်က္ႏွာမွာ ေရးထားသလို ေပၚေနသည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းေလးက တလက္လက္ေတာက္ကာ ရႈနင္ပုံေလးက အရမ္းကိုခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။
ရႈဟိန္၏လည္ဇလုတ္က နိမ့္တုံျမင့္တုံ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"အစာေၾကဖို႔.."
အိုက္ယား.. ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ..
ရႈနင္က ရင္ထဲထိေအာင္ ခံစားလိုက္ရလို႔ သူ႔မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက ေတာက္ပလာခဲ့သည္။ သူက အစ္ကိုႀကီးကိုဖက္ကာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပလိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္လုံးက စြပ္ျပဳတ္ခ်ိဳင့္ကိုကိုင္ထားရသည္။
ရႈဟိန္က ရႈနင္ ခ်ိဳင့္ကိုခ်ကာ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ေနဟန္ေပၚသည္ကို သတိျပဳမိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ကာ သူ႔ကားဆီေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ရႈနင္ : "......" ( ⊙ o ⊙ ) အာ... !
ရႈဟိန္က သူ႔ကားဆီျပန္လာၿပီးေတာ့မွ မေပ်ာ္သလိုခံစားလာရသည္။ သူ တစ္ခုခု ဆုံးရႈံးသြားတာလား..။ သူ ဘာဆုံးရႈံးသြားတာပါလိမ့္..။ ( ￣へ￣ )
သူေနာင္တရသြားခဲ့သည္။ သူနားမလည္တာကို မစဥ္းစားတာပဲေကာင္းပါတယ္..။
ရႈနင္က စြပ္ျပဳတ္ကို နည္းနည္းေသာက္လိုက္တာနဲ႔ ဗိုက္နာသက္သာသြားခဲ့သည္။ သူအၾကာႀကီးပြတ္ေနတုန္းက မေပ်ာက္ဘဲ စြပ္ျပဳတ္နည္းနည္းေသာက္႐ုံနဲ႔ ေပ်ာက္သြားရတာလား။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြယ္လိုက္သလဲ။ အား.. ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ.. အစ္ကိုႀကီးေပးတဲ့ စြပ္ျပဳတ္ကိုေသာက္ရတာ ကံထူးတာပဲ။ ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ သူ႔ဘဝေလးေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ၿပီထင္ပါရဲ႕။
-------------------
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီး ငိုေႂကြးေနသည္။ သူ႔ေဘးမွာ တစ္သွ်ဴးမ်ားစြာျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ထားၿပီး ႏွာေခါင္းထိပ္က ငိုရလြန္းလို႔ နီရဲေနသည္။ ရႈခ်ိန္က ကားဆီကိုေလွ်ာက္လာရင္း စိတ္မခ်လို႔ ျပန္လွည့္လာေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူ ဝမ္းနည္းပမ္းနည္း ငိုေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ သူမေဘးကို လႊားခနဲကပ္ကာ ေပြ႕ဖက္ၿပီး မ်က္ရည္ကို တယုတယသုတ္ေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီ.. ေကာင္းၿပီ.. ကိုယ္ အလုပ္နည္းနည္းပါးတာနဲ႔ မင္းကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ တျခားေနရာ ေခၚသြားေပးမယ္ေနာ္.. ခုေတာ့ ခဏသည္းခံပါဦးကြယ္.. ကိုယ္ ကေန႔ အလုပ္ကိစၥႀကီးရွိေနလို႔ မင္း ကေလးေမြးၿပီး ကေလးတစ္လသားရတဲ့အထိသာ ခဏေစာင့္ေပးပါ.. ကေလးတစ္လျပည့္တာနဲ႔ အလုပ္ကိုျပန္လာၿပီး Project အႀကီးႀကီးကို ဦးေဆာင္ျပလိုက္.. ဒါမွ အေဖက မင္းရဲ႕အရည္အခ်င္းကို ျမင္သြားမွာ ဟုတ္ၿပီလား.."
ကြၽန္မရဲ႕အႀကံဉာဏ္ေကာင္းကို ရွင္သိတာေတာင္ ဘာေၾကာင့္ကြၽန္မဘက္က ရွင္ မရပ္တည္ေပးရတာလဲ..။ ရႈဟိန္က ကြၽန္မထက္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္မွာမို႔ Project ႀကီးကို သူ႔ဆီေပးလိုက္ရတာလဲ။ သူက ကြၽန္မထက္ပိုအေရးႀကီးလို႔လား။
ဒီစကားေတြကို ခ်င္ယြိက်ိဳးက စိတ္ထဲမွာပဲၿမိဳသိပ္ထားၿပီး သနားစဖြယ္ေျပာလိုက္သည္။
"ေယာက္်ား.. ကြၽန္မက ေဟာ္မိသားစုရဲ႕ Project ကိစၥကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး.. ေရွာင္ဟိန္လည္း အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီ.. စီးပြားေရးအေတြ႕အႀကဳံရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့.. သူ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာေတြ႕႐ုံနဲ႔ ကြၽန္မ ဝမ္းသာပါၿပီ.. ကြၽန္မဝမ္းနည္းတာက ကြၽန္မအေမေၾကာင့္ပါ.. အေမက အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းတယ္.. ဟင့္.. ဟင့္.."
သူမက ငိုေႂကြးလိုက္ျပန္သည္။
ေယာကၡမႀကီး..? သူ ဘာျဖစ္လို႔လဲ..?
ရႈခ်ိန္က အံ့အားသင့္ကာ မ်က္ခုံးပင့္သြားသည္။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမအမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း ရႈအိမ္မွာ ဘယ္တုန္းကမွမေျပာဖူးေပ။ သူမေဆြမ်ိဳးမ်ားက ဆင္းရဲကာ ေငြညစ္ဖို႔ပဲသိသည္၊ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလို႔ ေဆြျပတ္မ်ိဳးျပတ္ေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္၏အတိတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရႈေကာင္းက ဘယ္လိုမွသေဘာမထားဘဲ ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံတာသိရေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳး အႀကံရသြားသည္။ သူမေယာက္်ား၏ သနားဂ႐ုဏာကိုရဖို႔ ဒါကိုအသုံးခ်ရမည္။
ရႈခ်ိန္က လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိသူျဖစ္လို႔ အရင္မယားႀကီးနဲ႔လက္ထပ္စဥ္က သူ၏ေယာက္်ားဂုဏ္သိကၡာကို ျပႏိုင္ခဲ့မွာမဟုတ္ေပ။ ထိုပထမဇနီးက ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးကလာသူျဖစ္လို႔ မာန္မာနႀကီးမွာေသခ်ာသည္။ အခုေတာ့ သူမမိသားစုေနာက္ခံကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲလက္ထပ္ခဲ့သည္။
သနားၾကင္နာတတ္ၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာမိန္းမကို ရႈခ်ိန္က ေသခ်ာေပါက္ ကာကြယ္ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္မွာ ေသခ်ာသည္။ ဒါက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးႏိုင္သည့္အတၱကို ႏႈိးဆြေပးျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက သနားစဖြယ္ေလသံႏွင့္ သူမအေမ၏ ေဆး႐ုံေပၚကအျဖစ္အပ်က္ကို စီကာပတ္ကုံးေျပာျပလိုက္သည္။
ရႈခ်ိန္က သူမဆြဲသည့္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပါလာခဲ့သည္။ သူက မိဘကို႐ိုေသသည့္ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိဘကိုစြန႔္ပစ္သည့္ကိစၥရပ္ကို သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ ေဒါသထြက္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်င္ယြိက်ိဳး၏ကိုယ္ေလးကိုဖက္ကာ သူ႔လက္ေထာက္ဆီဖုန္းေခၚၿပီး ႐ြာဘက္မွာ ေျမကြက္တစ္ကြက္ဝယ္ၿပီး ခ်င္ယြိက်ိဳး၏အေမအတြက္ အုတ္ဂူခမ္းခမ္းနားနားျပဳလုပ္ေပးရန္ ၫႊန္ၾကားလိုက္သည္။ ဒါက ခ်င္ယြိက်ိဳးကို ေထာက္ခံေပးၿပီး ေယာကၡမကို ေလးစားေၾကာင္းျပလိုက္တာျဖစ္သည္။
ေန႔လည္ေက်ာင္းကန္တင္းတြင္ ထမင္းစားေနခိုက္ ဦးေလးထံမွ ဖုန္းဝင္လာခဲ့သည္။ ဦးေလးျဖစ္သူက တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားေနၿပီး စကားေျပာတာ မသဲမကြဲျဖစ္ေနသည္။ ကန္တင္းထဲမွာ ဆူညံေနေသာေၾကာင့္ ရႈနင္က အျပင္ကိုထြက္လာၿပီး ေသခ်ာေမးလိုက္ရသည္။
မုန္တိုင္းမ်ားကို ေခၚေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းထက္သည့္ ရႈခ်ိန္လိုလူကိုယ္တိုင္က ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုဒ္ကို ေရာက္လာသည့္အျပင္ သူတို႔ေဆာက္လုပ္ေရး company ၏ CEO လူငယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေရာက္ခ်လာေတာ့ ေအးေဆး႐ိုးသားေသာ ခ်င္ယြိဖူခမ်ာ သတိေမ့လုနီးပါး လန႔္ဖ်ပ္သြားခဲ့သည္။ ဒီအေၾကာင္းကို ရႈနင္ၾကားေတာ့ ဘာျဖစ္လာမည္ဆိုတာသိလိုက္လို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။
"ဦးေလး.. ကြၽန္ေတာ့္အေဖကို ဖုန္းေပးလိုက္ပါ.."
"အိုး.. ေကာင္းၿပီ.."
႐ိုးသားသည့္ခ်င္ယြိဖူက ဖုန္းကို တတိယအစ္မ၏ေယာက္်ားထံ ႐ိုေသစြာကမ္းေပးလိုက္သည္။ သည္ေယာက္ဖက လက္ဆန႔္ၿပီးလွမ္းယူေတာ့ ေၾကာက္ၿပီး ဖုန္းလြတ္က်လုလု ျဖစ္သြားေသးသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ေဘးမွာရပ္ေနေသာဖိုမင္က သက္ျပင္းသာမႈတ္ထုတ္လိုက္ခ်င္သည္။
ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖို႔လိုလို႔လားကြ..
သူ႔ေယာက္ဖက ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ construction site က CEO ကိုယ္တိုင္ ႂကြလာတာပါလိမ့္..။
ရႈနင္သည္ ရႈခ်ိန္၏ ၾကင္နာသိမ္ေမြ႕ေသာစကားသံကို ၾကားေတာ့ ဝမ္းသာၿပီး ရယ္ခ်မိမတတ္ပင္။
"အေဖ.. ဦးေလးက ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ တကယ္ေကာင္းတယ္.. အခု သူက ဒီေဆာက္လုပ္ေရးဆိုဒ္မွာပဲေနရဖို႔ တြန္းအားေပးခံေနရတယ္.. ဒီကိစၥကို ကြၽန္ေတာ္မခံႏိုင္ဘူး.. ဒါေၾကာင့္ အေဖက ဦးေလးအတြက္ အိမ္တစ္လုံးေလာက္ ဝယ္ေပးပါလားဟင္.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာကို ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ေပါ့.. ဦးေလးလည္း အဆင္ေျပသြားမွာပါ.."
မိဘႏွင့္လူႀကီးသူမမ်ားကို ခ်စ္ခင္သည့္ရႈခ်ိန္က သား၏စိတ္ေနစိတ္ထားေၾကာင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားသည္။
"ေကာင္းၿပီ.. ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ေပးပါ့မယ္.. တျခား ဘာမိန႔္ၾကားခ်င္ပါသလဲ ဆရာ.."
ဆရာ.. ဟား.. ဟား.. ဟား.. သူ႔အေဖက သူ႔ကို ဆရာလို႔ေခၚၿပီး ခုလိုေျပာေပးခဲ့တယ္။ ရႈနင္က သူက အေဖ၏အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံလိုက္ရလို႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ဝင္းပလာခဲ့သည္။
"အား.. ဟင့္အင္း.. ဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူး.."
ရႈခ်ိန္က တစ္ဖက္မွ သားငယ္ေလး၏ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေျဖသံေလးကိုၾကားေတာ့ သေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္သည္။ ဒီသားေလးက အရမ္းႏူးညံ့ၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွသည္။
"နင္နင္.. သားစားခ်င္တာရွိလား.. အေဖ ဒီည အိမ္ကိုဝယ္လာေပးမယ္.."
"အြန္း.."
ရႈနင္က သူအႀကိဳက္ဆုံးကိတ္မုန႔္ဆိုင္ကို ထုတ္ေျပာမိမလိုျဖစ္သြားၿပီး ပါးစပ္ပိတ္လိုက္ရသည္။ ယခုအခ်ိန္ cake ဆိုင္က မဖြင့္ေသးေပ။ ေတာ္ေသးတယ္၊ အလိမ္ေပၚေတာ့မလို႔။
"ကိတ္မုန႔္.."
"......"
ရႈခ်ိန္က စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားခဲ့သည္။ဒါေပမယ့္ သူ႔ေလသံက ႏူးညံ့စြာျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီ.."
အထက္တန္းလႊာမိသားစုမွ ကေလးတိုင္းက ခုလိုေမးခြန္းကိုၾကားလွ်င္ တန္ဖိုးႀကီးေပ့၊ limited ျဖင့္ထုတ္ေပ့ ဆိုသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ေတာင္းမွာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔သားငယ္ေလးက cake ေလးပဲေတာင္းခဲ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ႏွိမ္ခ်တဲ့ကေလးလဲ။ ရႈခ်ိန္က ရႈနင္အေၾကာင္း ရင္ထဲထိေရာက္သြားကာ ဘယ္ကကိတ္ကိုဝယ္သြားရမလဲဆိုတာ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားေနသည္။ သူ႔သားအတြက္ကိတ္က အေကာင္းဆုံးျဖစ္ရမည္။ အေကာင္းဆုံးက အိမ္မွာဖုတ္တဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ကိတ္ပဲေပါ့။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက construction site မွ CEO ႏွင့္စကားေျပာေနရင္း ဖုန္းေျပာေနေသာရႈခ်ိန္ကို အကဲခတ္ေနသည္။ ရႈခ်ိန္ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ အျမန္လွမ္းႏႈတ္ဆက္ကာ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီး သူတို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။
အစီးေရအကန႔္အသတ္ျဖင့္ထုတ္ေသာ Bentley ကားေပၚတြင္ ရႈခ်ိန္က ခ်င္ယြိက်ိဳး၏လက္ကို ယုယစြာဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေယာက္်ား.."
ခ်င္ယြိက်ိဳးက ရႈခ်ိန္၏ရင္ခြင္ထဲ အားႏြဲ႕စြာတိုးဝင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းအစ္ကိုအတြက္ ေနစရာမရွိဘူးဆိုေတာ့ ကိုယ္ သူ႔အတြက္ အိမ္တစ္လုံးဝယ္ေပးမလို႔ စီစဥ္ေနတယ္.. ကိုယ္တို႔ျပန္ေရာက္ရင္ လက္ေထာက္ဆြန္းကို အိမ္ေနရာ လိုက္ၾကည့္ခိုင္းမွထင္တယ္.. ဒီတစ္ဝိုက္ကို ကိုယ္မကြၽမ္းဘူး.."
"သူ႔ကိုၾကည့္ခိုင္းမယ္.. ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ.. ဒီကိစၥကို ကြၽန္မဘာသာပဲ စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္.. အေဖက..."
သူမက စကားကိုမဆက္ဘဲ တန္းလန္းရပ္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွိတဲ့ရႈခ်ိန္က သူမဆိုလိုခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္လိုက္သည္။ သူက နည္းနည္းေတာ့ အလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။
"ဒါဆို ဒီကိစၥ ကိုယ္ မင္းကိုပဲ လႊဲထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္.."
"အြန္း.. ေယာက္်ားက အေကာင္းဆုံးပဲ.."
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူမေမာင္အတြက္ အိမ္ဝယ္တာကို ရႈခ်ိန္၏ပိုက္ဆံထဲကသုံးဖို႔ မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ရႈေကာင္းသာသိသြားရင္ သူမကို ေထာက္ကြက္ျဖစ္ကာ ႏွိမ္ေတာ့မည္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမပိုက္ဆံထဲကထုတ္ၿပီး ခ်င္ယြိဖူအတြက္ အိမ္ဝယ္ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္လို႔ ကလီစာမ်ားအထုတ္ခံရသလို ခံစားလိုက္ရကာ ရင္နာေနေတာ့သည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ရႈခ်ိန္သနားဖို႔ မ်က္ရည္ကိုဖ်စ္ညစ္ကာ ထုတ္လိုက္သည္။
ရႈခ်ိန္က သက္ျပင္းရႈိက္လိုက္သည္။
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္.. ေသသူက ျပန္မွမရွင္ႏိုင္ပဲ.. မင္းပဲ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရပါ့မယ္.."
"ဒီႏွစ္ေတြမွာ ကြၽန္မက အေမ့နားမွာမရွိခဲ့ဘူး.. သူမဆုံးတာ အရမ္းျမန္လြန္းတယ္.. သူမရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးကိုေတာင္ ကြၽန္မ မပို႔လိုက္ရဘူး.. ဟင့္.. ဟင့္.. ဟင့္..."
"ဒါက မင္းအမွားမွမဟုတ္ပဲကြယ္.. မင္းက ကိုယ့္ေဘးမွာေနၿပီး အလုပ္ေတြကူေနရတာကိုး.. ဟို မေကာင္းတဲ့မိန္းမႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပါ.. မင္း ကေလးမေမြးရေသးခင္ ႐ြာထဲမွာသတင္းလႊင့္ခဲ့ၿပီး မင္း႐ြာျပန္ဖို႔ အရွက္ရေစတယ္.. ဒါက ကိုယ့္အမွားေတြပါပဲ.. မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ငိုရင္ မင္းရဲ႕က်န္းမာေရးကို ထိလိမ့္မယ္.."
ရႈခ်ိန္က ဝမ္းနည္းစြာခံစားလိုက္ရၿပီး သူ႔ဇနီးေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ့လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေန႔လည္စာကို ျပင္သစ္ဆိုင္မွာစားခဲ့ၿပီး ကိတ္မုန႔္ဖုတ္ဖို႔ ရႈအိမ္ေတာ္ကိုပဲ ျပန္လာၾကသည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဖ်စ္ညစ္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး သူ႔ေယာက္်ားအ႐ူးထတာကို ေဘးမွကူၿပီး ကိတ္မုန႔္ဖုတ္ေပးေနရသည္။
ရႈနင္က အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကတိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ဧည့္ခန္းမွာ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ကိုမွ မေတြ႕ရသျဖင့္ ထူးဆန္းေနသည္။
ရႈနင္က ဒုတိယထပ္ကသူ႔အခန္းဆီ လာခဲ့သည္။ တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ စားပြဲေပၚမွာ လွပစြာထုပ္ပိုးခားေသာ ကိတ္မုန႔္ဘူးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံ့အားသင့္ကာ ေနာက္ကို တစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္မိသည္။
ဒီကိတ္က အထူးစပယ္ရွယ္ကိတ္..၊ ရႈခ်ိန္တံဆိပ္ႏွင့္ ကိတ္မုန႔္ပဲ။ ကိတ္မုန႔္က အရမ္းသိပ္မညီေပမယ့္ အေပၚမွာ စေတာ္ဘယ္ရီ ရဲရဲႀကီးႀကီး ၃လုံး တင္ထားေပးသည္။ ဒါက သူ႔အေဖကိုယ္တိုင္ ဖုတ္ေပးေသာ ကိတ္မုန႔္ပါလား..။ စာတစ္ေစာင္ကိုေတြ႕လို႔ ဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။
"အေဖ ကိစၥေလးရွိလို႔ အျပင္သြားၿပီ.. အေဖ။"
"ဒါကိုႀကိဳက္သလား.."
ဘုရားေရ.. ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသေအာင္ေျခာက္မလို႔လား..။
အစ္ကိုႀကီးက သရဲလိုမ်ိဳး အသံမထြက္ဘဲ ဘယ္လိုသြားႏိုင္တာလဲ။ ရႈနင္က ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိကာ ေပၚလာေသာအစ္ကိုႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. ျပန္လာၿပီလား.."
သူေမးတာကိုမေျဖဘဲ ရႈဟိန္က ကိတ္မုန႔္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနလို႔ သူစားခ်င္ေနသည္ကို ရႈနင္ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကိတ္မုန႔္ေလးကိုဖဲ့ကာ အစ္ကိုႀကီးကိုခြံ႕ေကြၽးလိုက္သည္။
"အာ.."
ရႈဟိန္က စကားမဆိုႏိုင္ဘဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ေပမယ့္ ပါးစပ္ဟကာ ကိတ္မုန႔္ကိုစားလိုက္သည္။
"ဆီမ်ားတယ္.."
"အင္.."
ရႈနင္ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္မိသည္။ အစ္ကိုႀကီးက အခန္းထဲကထြက္သြားေလၿပီ။ သူ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ။ ထူးဆန္းလိုက္တာ။ အိုး.. ငါ အဆိပ္ခတ္ထားမွာ ေၾကာက္လို႔လား..။
ထိုတခဏမွာ ရႈနင္ စိတ္ရႈပ္သြားခဲ့သည္။ သူက ကိတ္မုန႔္ပန္းကန္ေလးကိုကိုင္ကာ အစ္ကိုႀကီး၏အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ အစ္ကိုႀကီးမရွိေပ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ခန္းထဲလာခဲ့ေတာ့ ရွည္သြယ္ေသာလူရိပ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ဖြင့္ကာ ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရႈဟိန္က အသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ညီေလးက လက္ေလးမ်ားကိုဆန႔္ကာ သူရွိရာကိုခုန္ဝင္လာခဲ့သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
==========================
Chapter (17) - ဖေဖေဖုတ်ပေးတဲ့ကိတ်မုန့် (Z+U)
"ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်.."
တံခါး၏တစ်ဖက်စီမှာ လူနှစ်ဦး မတ်တပ်ရပ်လျက်။
ရှုဟိန်က သူ့ရင်ဘတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ရင်ထဲမှာ ထူးဆန်းသောခံစားချက်တို့ လွှမ်းခြုံနေသည်။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..။ ငါ သူ့ကို မမြင်ချင်ဘူး..။
ဒီအနမ်း...
ရှုဟိန်က သူ့ပါးပြင်ကိုဖွဖွပွတ်ကာ ဒီအနမ်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရင်ထဲမှာ စိုးရိမ်မှုတို့ပြည့်လာခဲ့သည်။
ဒေါက်.. ဒေါက်..
တံခါးက နောက်ဆုံးတော့ ပွင့်လာခဲ့သည်။ ရှုနင်က မတ်တပ်ရပ်နေပြီး စိုးရိမ်စွာကြည့်နေသည်။
"အစ်ကိုကြီး.. ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်.."
ရင်ဖွင့်ပြီး ပြောထွက်လိုက်စမ်းပါ.. လူငယ်လေးရ.. ငါက မင်းကို နှစ်သိမ့်ပေးဖို့ရောက်လာတာပါ..။ ဒီရင်ခွင်ကျယ်ကြီးက မင်းအတွက်ဖွင့်ထားတာပါ..။
ရှုနင်က စိတ်ထဲကနေ တိတ်တဆိတ်ပြောနေမိသည်။
"ငါ့ဖုန်းကိုယူလိုက်.."
ရှုဟိန်က အမူအယာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"အိုး.."
ရှုဟိန်က လှည့်ကာ အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။ သူ့ပုံစံက ဘယ်သူနဲ့မှ မပတ်သက်ချင်ဘဲ ခပ်ဝေးဝေးမှာရှိနေသူပမာပင်။ ရှုနင်က လျှောက်လမ်းမှာ ကြောင်အအရပ်နေပြီး ရင်ထဲမှာ 'Fuck' ဟု ရေရွတ်နေမိတော့သည်။ လူငယ်လေးက ဒီဦးလေးကို နှစ်သိမ့်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူးလား။
'ဒီနေ့က သောကြာနေ့ပဲ..မနက်ဖြန် ကျောင်းပိတ်တယ်' သူ့လက်ထဲမှာ အဖိုးပေးထားသည့် စာအိတ်နီနှင့် မုန့်ဖိုးတစ်သန်း ရှိနေသည်။ ဒီပိုက်ဆံကို ဘယ်လိုသုံးရမလဲ စဉ်းစားရမယ့်အချိန်ဖြစ်သည်။ အိမ်တွေပဲဝယ်ရမလား၊ ဒုတိယဧရိယာမှာရှိတဲ့ ရွာတွေဘက်က မြေကွက်တွေကို ဝယ်ထားလည်းမဆိုးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ ဒါတွေလုပ်ဖို့ အချိန်လုံလုံလောက်လောက် မရှိတာခက်သည်။ ဒါကြောင့် သေချာအစီစဉ်ဆွဲဖို့ လိုနေပြီ။
စားပွဲမှာ ရှုကောင်းနှင့်ရှုချိန်က ရောက်နှင့်နေလို့ ရှုဟိန်က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ရှုနင်က နောက်အကျဆုံးဖြစ်ပြီး လူတိုင်း သူ့ကိုစောင့်နေကြသည်။
"ဒီမှာ မင်းအကြိုက် ဝက်သားနီနှပ်ထားတယ်.. နင်နင်.. မြန်မြန်လာထိုင်ချေ.."
ရှုကောင်းက မြေးလေးကို ပြုံးရွှင်စွာကြည့်ကာ လက်ဝှေ့ယမ်းပြီးခေါ်လိုက်သည်။
ရှုဟိန်၏မျက်ခုံး ပင့်သွားပေမယ့် ဘယ်သူမှသတိမထားလိုက်မိပေ။
ရှုနင်က မူလက ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်လာခဲ့ပေမယ့် ချင်ယွိကျိုး၏ အလိုမကျသည့်အကြည့်ကြောင့် သူ့ထိုင်ခုံမှာ အသာဝင်ထိုင်ကာ လူကြီးတွေကို ရိုရိုသေသေနှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရှုကောင်းက ဒါကိုတွေ့တော့ မကျေမနပ်ဖြစ်သွားပြီး ဝက်သားတစ်ဖတ်ကို တူနှင့်ညှပ်ကာ ရှုနင်၏ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးပြီး ပြောလိုက်သည်။
"များများစား.. ဒါမှ မြန်မြန်ကြီးလာမှာ.. မင်းအဖေဆီက များများသင်ယူ.. မင်းအမေဆီက နည်းနည်းပဲသင်ယူ.."
ဟီး.. သူက ရယ်မိလုနီးပါးဖြစ်သွားသည်။ အဖိုးက အမေ့ကို လုံးဝမျက်နှာသာမပေးဘူးပဲ။ ထိုစဉ်ခဏ ချင်ယွိကျိုးဖြစ်ပျက်သွားသည့်ပုံက ရယ်စရာကောင်းလှသည်။ ရှုနင်က သူ့အမေ၏အမူအယာကို စောင့်ကြည့်ဖို့ စိတ်မဝင်စားပေ။ သူ့ဗိုက်ထဲက ဟောင်းလောင်းဖြစ်ပြီး ဆာလှပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မနက်စောစောကို အဆီများသည့်ဝက်သားကို စားတာ အစာကြေပါ့မလား။
ဒါပေမယ့် ရှုနင်က သူ့အဖိုးထည့်ပေးသော ဟင်းအားလုံးကို စားပစ်လိုက်သည်။
ကျောင်းကိုလာဖို့ ကားထဲဝင်တော့ ရှုနင်၏ဗိုက်က မအီမသာဖြစ်လာလို့ သူ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားမိသည်။ သူ့လက်နှင့် ဗိုက်ကို အသာအယာပွတ်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ကားက လမ်းဘေးမှာ ညင်သာစွာရပ်သွားပြီး ရှုဟိန်က ကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုကြီး.. ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားဘူးလား.."
ရှုဟိန်က ရှုနင်၏မျက်နှာပေါ်က မသာမယာဖြစ်သည့်အရိပ်ယောင်ကိုတွေ့တော့ ဗိုက်ကိုဖိထားသည့်လက်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီကလေးက ဘာကြောင့် ဒီလောက်အများကြီး အတင်းစားရတာလဲ..။ ရှုဟိန်က လက်လေးကိုဖယ်ပြီး အင်္ကျီကိုပင့်ကာ ဗိုက်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ဗိုက်လေးက ပွတ် တာ များလို့ နီနေတာကို တွေ့ရတော့ သူ့မျက်ဝန်းတွေက နက်မှောင်လာခဲ့သည်။
ကားထဲကအပူရှိန်က ရုတ်တရက်ကျဆင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ Driver နဲ့ Bodyguard က ရှေ့ကိုပဲတည့်တည့်ကြည့်ကာ အသံတစ်စက်မှမပြုဘဲ သူတို့မရှိသလိုပဲ တိတ်တိတ်နေလိုက်ကြသည်။
ရှုနင်က ရှုဟိန် တစ်ခုခုအလိုမကျသည်ကို ရိပ်မိကာ အစ်ကိုကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးဒေါသထွက်နေသလို ဖြစ်နေတာတွေ့ရတော့ ကြောက်လာမိသည်။
"ရော့.. ဒါသောက်လိုက်.."
ရှုနင်က ရုတ်တရက် လက်ထဲရောက်လာသောချိုင့်(ဂျိုင့်) လေးကြောင့် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စွပ်ပြုတ်ဖြစ်နေသည်။
'ဒါကဘာလဲ..' ဆိုသည့် မေးချင်ဟန်လေးက ရှုနင်၏မျက်နှာမှာ ရေးထားသလို ပေါ်နေသည်။ သူ့မျက်ဝန်းလေးက တလက်လက်တောက်ကာ ရှုနင်ပုံလေးက အရမ်းကိုချစ်စရာကောင်းနေသည်။
ရှုဟိန်၏လည်ဇလုတ်က နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"အစာကြေဖို့.."
အိုက်ယား.. ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ..
ရှုနင်က ရင်ထဲထိအောင် ခံစားလိုက်ရလို့ သူ့မျက်ဝန်းလေးများက တောက်ပလာခဲ့သည်။ သူက အစ်ကိုကြီးကိုဖက်ကာ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြလိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် သူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးက စွပ်ပြုတ်ချိုင့်ကိုကိုင်ထားရသည်။
ရှုဟိန်က ရှုနင် ချိုင့်ကိုချကာ တစ်ခုခုလုပ်ချင်နေဟန်ပေါ်သည်ကို သတိပြုမိတော့ ချက်ချင်းလှည့်ထွက်ကာ သူ့ကားဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။
ရှုနင် : "......" ( ⊙ o ⊙ ) အာ... !
ရှုဟိန်က သူ့ကားဆီပြန်လာပြီးတော့မှ မပျော်သလိုခံစားလာရသည်။ သူ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားတာလား..။ သူ ဘာဆုံးရှုံးသွားတာပါလိမ့်..။ ( ￣へ￣ )
သူနောင်တရသွားခဲ့သည်။ သူနားမလည်တာကို မစဉ်းစားတာပဲကောင်းပါတယ်..။
ရှုနင်က စွပ်ပြုတ်ကို နည်းနည်းသောက်လိုက်တာနဲ့ ဗိုက်နာသက်သာသွားခဲ့သည်။ သူအကြာကြီးပွတ်နေတုန်းက မပျောက်ဘဲ စွပ်ပြုတ်နည်းနည်းသောက်ရုံနဲ့ ပျောက်သွားရတာလား။ ဘယ်လောက်တောင်လွယ်လိုက်သလဲ။ အား.. ပျော်စရာကောင်းလိုက်တာ.. အစ်ကိုကြီးပေးတဲ့ စွပ်ပြုတ်ကိုသောက်ရတာ ကံထူးတာပဲ။ ဒီအတိုင်းသာဆိုရင် သူ့ဘဝလေးတော့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းဖြစ်ပြီထင်ပါရဲ့။
-------------------
တစ်ဖက်မှာတော့ ချင်ယွိကျိုးက ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ပြီး ငိုကြွေးနေသည်။ သူ့ဘေးမှာ တစ်သျှူးများစွာဖြင့် မျက်ရည်သုတ်ထားပြီး နှာခေါင်းထိပ်က ငိုရလွန်းလို့ နီရဲနေသည်။ ရှုချိန်က ကားဆီကိုလျှောက်လာရင်း စိတ်မချလို့ ပြန်လှည့်လာတော့ ဇနီးဖြစ်သူ ဝမ်းနည်းပမ်းနည်း ငိုနေသည်ကိုတွေ့တော့ စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် သူမဘေးကို လွှားခနဲကပ်ကာ ပွေ့ဖက်ပြီး မျက်ရည်ကို တယုတယသုတ်ပေးကာ ပြောလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ.. ကောင်းပြီ.. ကိုယ် အလုပ်နည်းနည်းပါးတာနဲ့ မင်းကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် တခြားနေရာ ခေါ်သွားပေးမယ်နော်.. ခုတော့ ခဏသည်းခံပါဦးကွယ်.. ကိုယ် ကနေ့ အလုပ်ကိစ္စကြီးရှိနေလို့ မင်း ကလေးမွေးပြီး ကလေးတစ်လသားရတဲ့အထိသာ ခဏစောင့်ပေးပါ.. ကလေးတစ်လပြည့်တာနဲ့ အလုပ်ကိုပြန်လာပြီး Project အကြီးကြီးကို ဦးဆောင်ပြလိုက်.. ဒါမှ အဖေက မင်းရဲ့အရည်အချင်းကို မြင်သွားမှာ ဟုတ်ပြီလား.."
ကျွန်မရဲ့အကြံဉာဏ်ကောင်းကို ရှင်သိတာတောင် ဘာကြောင့်ကျွန်မဘက်က ရှင် မရပ်တည်ပေးရတာလဲ..။ ရှုဟိန်က ကျွန်မထက်ကောင်းအောင် ဘယ်လောက်လုပ်နိုင်မှာမို့ Project ကြီးကို သူ့ဆီပေးလိုက်ရတာလဲ။ သူက ကျွန်မထက်ပိုအရေးကြီးလို့လား။
ဒီစကားတွေကို ချင်ယွိကျိုးက စိတ်ထဲမှာပဲမြိုသိပ်ထားပြီး သနားစဖွယ်ပြောလိုက်သည်။
"ယောက်ျား.. ကျွန်မက ဟော်မိသားစုရဲ့ Project ကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး.. ရှောင်ဟိန်လည်း အရွယ်ရောက်လာပြီ.. စီးပွားရေးအတွေ့အကြုံရတာ ပိုကောင်းတာပေါ့.. သူ အောင်မြင်အောင်လုပ်နိုင်တာတွေ့ရုံနဲ့ ကျွန်မ ဝမ်းသာပါပြီ.. ကျွန်မဝမ်းနည်းတာက ကျွန်မအမေကြောင့်ပါ.. အမေက အရမ်းသနားဖို့ကောင်းတယ်.. ဟင့်.. ဟင့်.."
သူမက ငိုကြွေးလိုက်ပြန်သည်။
ယောက္ခမကြီး..? သူ ဘာဖြစ်လို့လဲ..?
ရှုချိန်က အံ့အားသင့်ကာ မျက်ခုံးပင့်သွားသည်။
ချင်ယွိကျိုးက သူမအမျိုးတွေအကြောင်း ရှုအိမ်မှာ ဘယ်တုန်းကမှမပြောဖူးပေ။ သူမဆွေမျိုးများက ဆင်းရဲကာ ငွေညစ်ဖို့ပဲသိသည်၊ စိတ်ပျက်စရာကောင်းလို့ ဆွေပြတ်မျိုးပြတ်နေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ရှုနင်၏အတိတ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ရှုကောင်းက ဘယ်လိုမှသဘောမထားဘဲ ကောင်းကောင်းဆက်ဆံတာသိရတော့ ချင်ယွိကျိုး အကြံရသွားသည်။ သူမယောက်ျား၏ သနားဂရုဏာကိုရဖို့ ဒါကိုအသုံးချရမည်။
ရှုချိန်က လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသူဖြစ်လို့ အရင်မယားကြီးနဲ့လက်ထပ်စဉ်က သူ၏ယောက်ျားဂုဏ်သိက္ခာကို ပြနိုင်ခဲ့မှာမဟုတ်ပေ။ ထိုပထမဇနီးက ဆွေကြီးမျိုးကြီးကလာသူဖြစ်လို့ မာန်မာနကြီးမှာသေချာသည်။ အခုတော့ သူမမိသားစုနောက်ခံကို ဂရုမစိုက်ဘဲလက်ထပ်ခဲ့သည်။
သနားကြင်နာတတ်ပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့သောမိန်းမကို ရှုချိန်က သေချာပေါက် ကာကွယ်နှစ်သိမ့်ပေးချင်မှာ သေချာသည်။ ဒါက ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လွှမ်းမိုးနိုင်သည့်အတ္တကို နှိုးဆွပေးခြင်းတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ချင်ယွိကျိုးက သနားစဖွယ်လေသံနှင့် သူမအမေ၏ ဆေးရုံပေါ်ကအဖြစ်အပျက်ကို စီကာပတ်ကုံးပြောပြလိုက်သည်။
ရှုချိန်က သူမဆွဲသည့်လမ်းကြောင်းအတိုင်း ပါလာခဲ့သည်။ သူက မိဘကိုရိုသေသည့် သားတစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် မိဘကိုစွန့်ပစ်သည့်ကိစ္စရပ်ကို သည်းမခံနိုင်အောင် ဒေါသထွက်ခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် ချင်ယွိကျိုး၏ကိုယ်လေးကိုဖက်ကာ သူ့လက်ထောက်ဆီဖုန်းခေါ်ပြီး ရွာဘက်မှာ မြေကွက်တစ်ကွက်ဝယ်ပြီး ချင်ယွိကျိုး၏အမေအတွက် အုတ်ဂူခမ်းခမ်းနားနားပြုလုပ်ပေးရန် ညွှန်ကြားလိုက်သည်။ ဒါက ချင်ယွိကျိုးကို ထောက်ခံပေးပြီး ယောက္ခမကို လေးစားကြောင်းပြလိုက်တာဖြစ်သည်။
နေ့လည်ကျောင်းကန်တင်းတွင် ထမင်းစားနေခိုက် ဦးလေးထံမှ ဖုန်းဝင်လာခဲ့သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူက တုန်လှုပ်ချောက်ခြားနေပြီး စကားပြောတာ မသဲမကွဲဖြစ်နေသည်။ ကန်တင်းထဲမှာ ဆူညံနေသောကြောင့် ရှုနင်က အပြင်ကိုထွက်လာပြီး သေချာမေးလိုက်ရသည်။
မုန်တိုင်းများကို ခေါ်ဆောင်နိုင်အောင် အစွမ်းထက်သည့် ရှုချိန်လိုလူကိုယ်တိုင်က ဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်ကို ရောက်လာသည့်အပြင် သူတို့ဆောက်လုပ်ရေး company ၏ CEO လူငယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ရောက်ချလာတော့ အေးဆေးရိုးသားသော ချင်ယွိဖူခမျာ သတိမေ့လုနီးပါး လန့်ဖျပ်သွားခဲ့သည်။ ဒီအကြောင်းကို ရှုနင်ကြားတော့ ဘာဖြစ်လာမည်ဆိုတာသိလိုက်လို့ ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။
"ဦးလေး.. ကျွန်တော့်အဖေကို ဖုန်းပေးလိုက်ပါ.."
"အိုး.. ကောင်းပြီ.."
ရိုးသားသည့်ချင်ယွိဖူက ဖုန်းကို တတိယအစ်မ၏ယောက်ျားထံ ရိုသေစွာကမ်းပေးလိုက်သည်။ သည်ယောက်ဖက လက်ဆန့်ပြီးလှမ်းယူတော့ ကြောက်ပြီး ဖုန်းလွတ်ကျလုလု ဖြစ်သွားသေးသည်။ ဒါကိုမြင်တော့ ဘေးမှာရပ်နေသောဖိုမင်က သက်ပြင်းသာမှုတ်ထုတ်လိုက်ချင်သည်။
ဒီကောင် ဒီလောက်တောင် ကြောက်ဖို့လိုလို့လားကွ..
သူ့ယောက်ဖက ဘယ်လိုပုဂ္ဂိုလ်မျိုးဖြစ်လို့ construction site က CEO ကိုယ်တိုင် ကြွလာတာပါလိမ့်..။
ရှုနင်သည် ရှုချိန်၏ ကြင်နာသိမ်မွေ့သောစကားသံကို ကြားတော့ ဝမ်းသာပြီး ရယ်ချမိမတတ်ပင်။
"အဖေ.. ဦးလေးက ကျွန်တော့်အပေါ် တကယ်ကောင်းတယ်.. အခု သူက ဒီဆောက်လုပ်ရေးဆိုဒ်မှာပဲနေရဖို့ တွန်းအားပေးခံနေရတယ်.. ဒီကိစ္စကို ကျွန်တော်မခံနိုင်ဘူး.. ဒါကြောင့် အဖေက ဦးလေးအတွက် အိမ်တစ်လုံးလောက် ဝယ်ပေးပါလားဟင်.. ကျွန်တော့်ကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ခဲ့တာကို ကျေးဇူးပြန်ဆပ်တဲ့အနေနဲ့ပေါ့.. ဦးလေးလည်း အဆင်ပြေသွားမှာပါ.."
မိဘနှင့်လူကြီးသူမများကို ချစ်ခင်သည့်ရှုချိန်က သား၏စိတ်နေစိတ်ထားကြောင့် ပျော်ရွှင်သွားသည်။
"ကောင်းပြီ.. ဆန္ဒအတိုင်း လုပ်ပေးပါ့မယ်.. တခြား ဘာမိန့်ကြားချင်ပါသလဲ ဆရာ.."
ဆရာ.. ဟား.. ဟား.. ဟား.. သူ့အဖေက သူ့ကို ဆရာလို့ခေါ်ပြီး ခုလိုပြောပေးခဲ့တယ်။ ရှုနင်က သူက အဖေ၏အသိအမှတ်ပြုခြင်းကို ခံလိုက်ရလို့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဝင်းပလာခဲ့သည်။
"အား.. ဟင့်အင်း.. ဘာမှမရှိတော့ပါဘူး.."
ရှုချိန်က တစ်ဖက်မှ သားငယ်လေး၏ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြေသံလေးကိုကြားတော့ သဘောကျစွာရယ်မောလိုက်သည်။ ဒီသားလေးက အရမ်းနူးညံ့ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်။
"နင်နင်.. သားစားချင်တာရှိလား.. အဖေ ဒီည အိမ်ကိုဝယ်လာပေးမယ်.."
"အွန်း.."
ရှုနင်က သူအကြိုက်ဆုံးကိတ်မုန့်ဆိုင်ကို ထုတ်ပြောမိမလိုဖြစ်သွားပြီး ပါးစပ်ပိတ်လိုက်ရသည်။ ယခုအချိန် cake ဆိုင်က မဖွင့်သေးပေ။ တော်သေးတယ်၊ အလိမ်ပေါ်တော့မလို့။
"ကိတ်မုန့်.."
"......"
ရှုချိန်က စိတ်မသက်မသာဖြစ်သွားခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် သူ့လေသံက နူးညံ့စွာဖြင့် ဖြေလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ.."
အထက်တန်းလွှာမိသားစုမှ ကလေးတိုင်းက ခုလိုမေးခွန်းကိုကြားလျှင် တန်ဖိုးကြီးပေ့၊ limited ဖြင့်ထုတ်ပေ့ ဆိုသည့် ပစ္စည်းများကို တောင်းမှာဖြစ်ပေမယ့် သူ့သားငယ်လေးက cake လေးပဲတောင်းခဲ့သည်။ ဘယ်လောက်နှိမ်ချတဲ့ကလေးလဲ။ ရှုချိန်က ရှုနင်အကြောင်း ရင်ထဲထိရောက်သွားကာ ဘယ်ကကိတ်ကိုဝယ်သွားရမလဲဆိုတာ လေးလေးနက်နက်စဉ်းစားနေသည်။ သူ့သားအတွက်ကိတ်က အကောင်းဆုံးဖြစ်ရမည်။ အကောင်းဆုံးက အိမ်မှာဖုတ်တဲ့ လတ်ဆတ်တဲ့ကိတ်ပဲပေါ့။
ချင်ယွိကျိုးက construction site မှ CEO နှင့်စကားပြောနေရင်း ဖုန်းပြောနေသောရှုချိန်ကို အကဲခတ်နေသည်။ ရှုချိန်ဖုန်းပြောပြီးတော့ အမြန်လှမ်းနှုတ်ဆက်ကာ စကားနည်းနည်းပြောပြီး သူတို့ပြန်ခဲ့ကြသည်။
အစီးရေအကန့်အသတ်ဖြင့်ထုတ်သော Bentley ကားပေါ်တွင် ရှုချိန်က ချင်ယွိကျိုး၏လက်ကို ယုယစွာဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ယောက်ျား.."
ချင်ယွိကျိုးက ရှုချိန်၏ရင်ခွင်ထဲ အားနွဲ့စွာတိုးဝင်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းအစ်ကိုအတွက် နေစရာမရှိဘူးဆိုတော့ ကိုယ် သူ့အတွက် အိမ်တစ်လုံးဝယ်ပေးမလို့ စီစဉ်နေတယ်.. ကိုယ်တို့ပြန်ရောက်ရင် လက်ထောက်ဆွန်းကို အိမ်နေရာ လိုက်ကြည့်ခိုင်းမှထင်တယ်.. ဒီတစ်ဝိုက်ကို ကိုယ်မကျွမ်းဘူး.."
"သူ့ကိုကြည့်ခိုင်းမယ်.. ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ.. ဒီကိစ္စကို ကျွန်မဘာသာပဲ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်.. အဖေက..."
သူမက စကားကိုမဆက်ဘဲ တန်းလန်းရပ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ပညာရှိတဲ့ရှုချိန်က သူမဆိုလိုချင်တာကို ချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူက နည်းနည်းတော့ အလိုမကျဖြစ်သွားသည်။
"ဒါဆို ဒီကိစ္စ ကိုယ် မင်းကိုပဲ လွှဲထားလိုက်တော့မယ်နော်.."
"အွန်း.. ယောက်ျားက အကောင်းဆုံးပဲ.."
ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူမမောင်အတွက် အိမ်ဝယ်တာကို ရှုချိန်၏ပိုက်ဆံထဲကသုံးဖို့ မဖြစ်တော့ပေ။ ရှုကောင်းသာသိသွားရင် သူမကို ထောက်ကွက်ဖြစ်ကာ နှိမ်တော့မည်။ ဒါကြောင့် ချင်ယွိကျိုးက သူမပိုက်ဆံထဲကထုတ်ပြီး ချင်ယွိဖူအတွက် အိမ်ဝယ်ပေးရတော့မည်ဖြစ်လို့ ကလီစာများအထုတ်ခံရသလို ခံစားလိုက်ရကာ ရင်နာနေတော့သည်။ ချင်ယွိကျိုးက ရှုချိန်သနားဖို့ မျက်ရည်ကိုဖျစ်ညစ်ကာ ထုတ်လိုက်သည်။
ရှုချိန်က သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်သည်။
"မငိုပါနဲ့တော့ကွယ်.. သေသူက ပြန်မှမရှင်နိုင်ပဲ.. မင်းပဲ ပူဆွေးသောကရောက်နေရပါ့မယ်.."
"ဒီနှစ်တွေမှာ ကျွန်မက အမေ့နားမှာမရှိခဲ့ဘူး.. သူမဆုံးတာ အရမ်းမြန်လွန်းတယ်.. သူမရဲ့နောက်ဆုံးခရီးကိုတောင် ကျွန်မ မပို့လိုက်ရဘူး.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်..."
"ဒါက မင်းအမှားမှမဟုတ်ပဲကွယ်.. မင်းက ကိုယ့်ဘေးမှာနေပြီး အလုပ်တွေကူနေရတာကိုး.. ဟို မကောင်းတဲ့မိန်းမနှစ်ယောက်ကြောင့်ပါ.. မင်း ကလေးမမွေးရသေးခင် ရွာထဲမှာသတင်းလွှင့်ခဲ့ပြီး မင်းရွာပြန်ဖို့ အရှက်ရစေတယ်.. ဒါက ကိုယ့်အမှားတွေပါပဲ.. မငိုနဲ့တော့နော်.. ငိုရင် မင်းရဲ့ကျန်းမာရေးကို ထိလိမ့်မယ်.."
ရှုချိန်က ဝမ်းနည်းစွာခံစားလိုက်ရပြီး သူ့ဇနီးကျေနပ်အောင် ချော့လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦး နေ့လည်စာကို ပြင်သစ်ဆိုင်မှာစားခဲ့ပြီး ကိတ်မုန့်ဖုတ်ဖို့ ရှုအိမ်တော်ကိုပဲ ပြန်လာကြသည်။ ချင်ယွိကျိုးက ဖျစ်ညစ်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ယောက်ျားအရူးထတာကို ဘေးမှကူပြီး ကိတ်မုန့်ဖုတ်ပေးနေရသည်။
ရှုနင်က အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ကတိတ်ဆိတ်နေပြီး ဧည့်ခန်းမှာ အိမ်ဖော်တစ်ယောက်ကိုမှ မတွေ့ရသဖြင့် ထူးဆန်းနေသည်။
ရှုနင်က ဒုတိယထပ်ကသူ့အခန်းဆီ လာခဲ့သည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် စားပွဲပေါ်မှာ လှပစွာထုပ်ပိုးခားသော ကိတ်မုန့်ဘူးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အံ့အားသင့်ကာ နောက်ကို တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိသည်။
ဒီကိတ်က အထူးစပယ်ရှယ်ကိတ်..၊ ရှုချိန်တံဆိပ်နှင့် ကိတ်မုန့်ပဲ။ ကိတ်မုန့်က အရမ်းသိပ်မညီပေမယ့် အပေါ်မှာ စတော်ဘယ်ရီ ရဲရဲကြီးကြီး ၃လုံး တင်ထားပေးသည်။ ဒါက သူ့အဖေကိုယ်တိုင် ဖုတ်ပေးသော ကိတ်မုန့်ပါလား..။ စာတစ်စောင်ကိုတွေ့လို့ ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်။
"အဖေ ကိစ္စလေးရှိလို့ အပြင်သွားပြီ.. အဖေ။"
"ဒါကိုကြိုက်သလား.."
ဘုရားရေ.. ကျွန်တော့်ကို သေအောင်ခြောက်မလို့လား..။
အစ်ကိုကြီးက သရဲလိုမျိုး အသံမထွက်ဘဲ ဘယ်လိုသွားနိုင်တာလဲ။ ရှုနင်က ရင်ဘတ်ကိုအသာဖိကာ ပေါ်လာသောအစ်ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။
"အစ်ကိုကြီး.. ပြန်လာပြီလား.."
သူမေးတာကိုမဖြေဘဲ ရှုဟိန်က ကိတ်မုန့်ကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ သူစားချင်နေသည်ကို ရှုနင် သဘောပေါက်သွားသည်။ ဒါကြောင့် ဇွန်းတစ်ချောင်းနှင့် ကိတ်မုန့်လေးကိုဖဲ့ကာ အစ်ကိုကြီးကိုခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။
"အာ.."
ရှုဟိန်က စကားမဆိုနိုင်ဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပေမယ့် ပါးစပ်ဟကာ ကိတ်မုန့်ကိုစားလိုက်သည်။
"ဆီများတယ်.."
"အင်.."
ရှုနင် မျက်တောင်ခတ်လိုက်မိသည်။ အစ်ကိုကြီးက အခန်းထဲကထွက်သွားလေပြီ။ သူ ဘာကိုပြောချင်တာလဲ။ ထူးဆန်းလိုက်တာ။ အိုး.. ငါ အဆိပ်ခတ်ထားမှာ ကြောက်လို့လား..။
ထိုတခဏမှာ ရှုနင် စိတ်ရှုပ်သွားခဲ့သည်။ သူက ကိတ်မုန့်ပန်းကန်လေးကိုကိုင်ကာ အစ်ကိုကြီး၏အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အစ်ကိုကြီးမရှိပေ။ ဒါကြောင့် စာဖတ်ခန်းထဲလာခဲ့တော့ ရှည်သွယ်သောလူရိပ်က စာအုပ်တစ်အုပ်ဖွင့်ကာ ဖတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရှုဟိန်က အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ညီလေးက လက်လေးများကိုဆန့်ကာ သူရှိရာကိုခုန်ဝင်လာခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
==========================