Bölüm sonunda açıklama tarzımsı bir şey var,ismini bulamadım:D Okursanız çok seviniriim.
Buket'ten,
Cenker arabayı çalıştıracağı sırada,''Ah,bir dakika.''dedim yüzümü buruşturarak.Haftasonu için hepimiz şehirdışındaki eve gidiyorduk.Kar oynamayacak olsak bile bu sıralar ellerim ısınmak bilmiyordu ve soğuk havalardan dolayı çatlamıştı.Doktorum bu sebeple eldiven kullanmam gerektiğini söylemişti.Ve,evet eldivenlerimi dolapta unutmuştum.''Eldivenlerimi unutmuşum.Hemen gelirim.''
Ulaş,''Sen dur ben alıp gelirim.''dediğinde,''Güzel olurdu ama dolaba koymuştum.Yerini bulamazsın.''dedim.
Ulaş'la kısa bir bulurum bulamazsın tartışmasından sonra sonuç olarak ben kazanmıştım ve arabadan indim.Soğuk hava anında tenimi yalarken adımlarımı büyülttüm ve kapıya geldiğimde cebimden anahtarı çıkardım.Kapıyı açınca kendimi resmen evin içine atmıştım.Anahtarı kapının üzerinden alıp tekrar cebime koyduktan sonra kapıyı kapatarak yatak odamıza çıktım.
Dolabı açıp üst rafa uzanmak için parmaklarımın ucunda yükseldiğimde karnıma hafif bir acı vurmuştu ve yüzümü buruşturarak parmaklarımın üzerine geri indim.Bir nefes alıp tekrar yükseldim ve rafa göz attım.Buraya koyduğumu hatırlıyordum ama yoktu.Diğer raflara da baktım ve sonuç başarısızdı.Ulaş'a bulamazsın demiştim ve şimdi ben bulamıyordum.Sanırım başka bir yere koymuştum ama nereye koyduğumu hatırlamıyordum.Yatağın yanındaki komodine ilerleyip eğildim ve üst çekmeceyi açtım.Karnıma az öncekine göre bu kez daha kötü bir sancı vururken acıyla gözlerimi yummuştum.Ağzımdan ufak bir inilti kaçarken elimi karnıma götürdüm.Bir nefes alıp doğrulmaya çalışacağım sırada karnıma tekrardan vuran sancıyla daha da bükülmüştüm.Bu sancı da nereden çıkmıştı şimdi?
Acıdan nefesim kesilirken kalbim korkuyla çarpmaya başlamıştı.Öne doğru bükülmüş bir şekilde zorlukla duvara yaslandım.Doğrulmaya çalışıyordum ama karnımdaki sancı buna izin vermiyordu.Gözlerime dolan yaşlarla birlikte elimi karnımın üzerine koyarken altımdan bir şeyler aktığını hissettim ve,''Hayır.''dedim panikle.Gözlerim büyürken kapıya ilerlemek için adım atacağım sırada karnımdaki sancı daha da şiddetlenmişti ve birden dizlerim büküldü.Yere uzanıp karnımın büyüklüğünün izin verdiği kadarıyla bükülürken ağzımdan belki de binlerce kez acı dolu inleme dökülmüştü.
Yanağımda hissettiğim sıcaklıkla birlikte,''Ulaş!''diye bağırmaya çalıştım.Dudaklarımdan hıçkırıklar koparken karnımdaki sancı artık en üst noktaya gelmişti ve altımı fazlasıyla ıslak hissediyordum.''Kızım lütfen şimdi olmaz,''diye fısıldarken derin nefesler almaya çalışıyordum ve aldığım derin nefesler karnımdaki acıyı daha da şiddetlendiriyordu.
Dudaklarımdan dökülen acı dolu inlemeler artık çığlıklara dönüşürken içimi büyük bir panik kaplamıştı.Kolumun üzerinde doğrulmaya çalıştığım sırada,''Ah!''diye inleyerek tekrar yere düştüm.''Ulaş,gel.Lütfen.''
Ulaş'tan,
''Buket nerede kaldı?''diyerek kafamı evin kapısına çevirirken içimde değişik bir his oluşmuştu.Bir eldiveni almak bu kadar uzun sürer miydi?
Defne kucağında Bertuğ'u sallarken,''Git bir bak istersen,''dedi.O da telaşlanmış gibiydi.
Kafama girmek için zorlayan kötü düşünceleri kendimden uzaklaştırmaya çalışırken yavaşça kafamı salladım ve arabadan indim.Kapıya geldiğimde kapıyı ittirdim,Buket kapatmıştı.İçimdeki değişik his yerini kötü bir hise bırakırken,''Buket.''diye seslenerek zili çaldım ve daha sonra kulağımı kapıya dayadım.İçerden sesler geliyordu ama ne olduğunu anlayamamıştım.Kaşlarım sorarcasına çatılırken Buket'in çığlığı kulağıma ulaştığında bacaklarımı güçsüzleşmiş hissettim.Hızla silkelenirken kapıyı bir kez daha ittim.Kahretsin!
Koşarak arabaya ilerleyip Defne'nin kapısını açtım.''Defne,evin anahtarını verir misin? Acil.''
Defne'nin gözlerine panik yerleşirken Bertuğ'u tek koluna yaslayarak hızla çantasının içinden çıkardığı anahtarı bana uzattı.''Bir sorun mu var?''
Anahtarı alıp kapıya koşarken Defne'nin söylediği şeyi algılayamamıştım bile.Evden içeriye girdiğimde,''Buket?''diye seslenerek hızla merdivenlere koştum.
Yatak odasına adım atar atmaz karnıma bir yumruk yemiş gibi olurken hızla silkelenip telaşla Buket'in yanına diz çöktüm.''Buket,iyi misin? Neler oluyor?''
''Ulaş geldin,''diye fısıldadı ağzından acı dolu iniltiler dökülürken.''Hastane...Sanırım bebeğimiz geliyor.''
Karnıma bir yumruk daha yerken,''Ne?''dedim bir an donarak.
Biri daha yanımıza diz çöktü ve,''Buket!''dedi panikle.Defne'ydi.''Ulaş,çabuk arabaya götürelim!''
Buket'i kucağıma alırken ağzından kaçan iniltiler canımı acıtıyordu.''Dayan Papatya'm,''diye fısıldadım.Sesim o kadar kötü çıkmıştı ki,bir an bu ses benim mi diye şüpheye düşmüştüm.
***
Buket'i sedyeye yatırırlarken beynimi uyuşmuş hissediyordum.Ağzından dökülmüş olan yüzlerce acı dolu inilti ve bazen iniltinin dönüşmüş olduğu çığlık sürekli kafamın içinde yankılanıyordu.Bedenimin güçsüzleştiğini hissediyordum.
Bayan doktorlardan biri sedyeyi götürmek için hareketlenirken diğer doktorlara,''Anneyi doğuma alıyoruz,''dedi telaşla.
Birden irkilirken anne ve baba sıfatı kulaklarımda yankı yaptı.Cidden kızımız geliyordu,şaka ya da rüya değildi.Bebeğimiz geliyordu.Özlem'imiz.İkimizin Özlem'i.
Bacaklarımı zorla hareket ettirerek yeni hareket ettirilmiş sedyeye yetiştim ve hızla Buket'in elini kavradım.Gözlerimin dolduğunu hissederken alnına öpücük kondurdum ve,''Korkma Papatya,''diye fısıldadım onu sakinleştirmek adına.Buket doğumdan korkuyordu,bunu biliyordum.İçime hücum eden tüm duygular beni ele geçirmeye çalışırken,''Ben yanındayım.''dedim alnından bir kez daha öperek.''Bak kızımız da yanımıza geliyor.Yeni bir papatya.''
''Seni seviyorum,''diye fısıldadı yaşlı gözlerini açmaya çalışarak.
Avucumdaki elini sıkarak,''Ben de seni seviyorum Papatya'm.''diye fısıldadım.
Bayan doktor beni sedyeden uzaklaştırmaya çalışırken Buket'in eline öpücük kondurdum ve,''Buradayız hepimiz.''dedim yanağımda hafif bir ıslaklık hissederken.''Birazdan Emreler de gelecek.Hepimiz buradayız.''
Buket'in eli elimden koparken derin birkaç nefes alarak ellerimi yanaklarıma bastırdım.Sırtımı zorla duvara yaslarken bedenim çökecekmiş gibiydi.Sanki tüm gücüm bedenimden çekiliyordu.Buket'in gözümün önünde sancıdan kıvranması canımı o kadar acıtmıştı ki.Bu şey tarif edilemezdi.Tüm duygularım birbirine karışmış gibiydi.Kızımızın gelecek olmasına seviniyordum ama henüz bu sevinci yaşayamıyordum.
''Kızın doğacak lan bu ne surat?''Kafamı kaldırdığımla Cenker'le karşılaştım.Eliyle omzuma vurarak,''Toparlan biraz.''dedi.
''Abi,''dedim,çökmüş bir şekilde yüzüne bakarken.''Buket çok kötüydü.''
''Doğum sancısı oğlum bu.Kahkaha mı atmalıydı?''Sanki doğum sancısını biliyormuş gibi bir tonla konuşması hafif gülmeme yol açarken olduğum yerde dikleşerek elimi saçlarımdan geçirdim.''Ne bileyim abi işte.İnsan kötü oluyor.''
''Bilirim,''dedi,destek olmak ister gibi omzuma vurarak.''Ama,emin ol Özlem doğunca hepsi geçecek.''
Hafif bir tebessümle karşılık verip kafamı sağ tarafa doğru çevirdiğimde Defne'nin koridorda iki yana yürüdüğünü gördüm.Kucağındaki ağlayan Bertuğ'u susturmaya çalışıyordu.Defne'de panik yapmıştı,yüzündeki kan çekilmişti adeta.Bertuğ'a bakınca yüzüme bir tebessüm yayılırken kızımı kucağımda hayal etmeye çalıştım.Çok güzel bir duygu olmalıydı.Ve,o duyguyu benim de tadacağımı düşündükçe içime bir heyecan yerleşiyordu.
Baba olacaktım.Ben.Ben baba olacaktım.
''Bertuğ'u şimdiden uyar,kızıma yazmasın.''Gülerek söylemiştim.Kafamda Özlem'le ilgili oluşan hayaller beni sakinleştirmeye başlamış gibiydi.Heyecanım elbette silinmiyordu ama en azından daha iyi sayılırdım.
Cenker,''Babasına çekmişse bilemem,''deyip gülerken,''Defne duymasın.''dedim ben de gülerek.
Yüzündeki gülümseme büyürken iç çekerek duvara yaslandı ve sevgiyle Defne'ye baktı.''Bertuğ eğer bana çekmişse gerçek aşkını bulduğunda başka hiçbir kız umurunda olmayacaktır.''
Gülümsedim ve bir süre sessizlik olduğunda,''Defne çok kötü oldu.''dedim.''Yanına gidip onlarla ilgilen.Ben buradayım.''
Tamam dercesine omzuma vurup yanımdan uzaklaştığında iç çekerek kolumdaki saate baktım.Buket doğuma alınalı daha on dakika bile olmamıştı.
Akrep ve yelkovan birbirini kovalarken elimi saçlarımdan geçirerek sürekli iki yana yürüyordum.Sanki zaman geçmek bilmiyordu.Bir an önce sağsalim bir şekilde iki papatyama da kavuşmak istiyordum.
Koridorda sesler duyduğumda geriye döndüm.Doğuş,Emre ve kızlar,Emre'nin arabasıyla yola bizden çok daha önce çıkmışlardı ve doğum haberlerini almaları ve hastaneye varmaları uzun sürmüştü.
Müjde bana doğru koşarak kollarını boynuma doladı.Sevinç gözyaşları yanaklarını ıslatmıştı.''Küçük Özlem'e sonunda kavuşuyoruz,ha?''
''Evet,''dedim içimdeki heyecan daha da artarken.Kollarını ayırdığında,''İkinci kez teyze oluyorum.''dedi sevinç ve heyecanın harmanlandığı sesiyle.
Diğerleriylede sarılma merasimi yaşadıktan sonra doğumhanenin kapısının açılma sesiyle hızla arkaya döndüm.Kalp atışlarımı kulaklarımda hissederken doktora doğru hızla yaklaşmıştım.
''Ulaş Bey,''dedi doktor,derin bir nefes aldıktan sonra.Sesindeki ton içime bir kurt düşürürken gözlerimi kısarak doktora baktım.
''Doktor? Bir sorun mu var?''
Bir nefes aldıktan sonra,''Zor bir doğum oldu.''dedi.Boğazıma bir yumrunun oturduğunu hissederken,''Bir sorun mu var?''diye sordum tekrardan,bu kez sesim yükselmişti.İçime bir panik yerleşirken vücudumun çöktüğünü hissediyordum.Kötü bir şey olmuş gibiydi.Kötü ne olmuş olabilirdi ki?
Dokturun yüzüne hafif bir tebessüm yayıldı ve kafasını yavaşça iki yana salladı.''Zor bir doğum oldu ama şuan anne de bebek de çok iyi.''Sanki vücudum ateşler içinde kalmış ve üzerime birden atılan sular vücudumdaki ateşi söndürmüş gibi bir rahatlama yaşarken nefesimi rahatlamış bir şekilde yavaşça dışarı üfleyerek gözlerimi yumdum.''Tebrik ederim.Allah kızınızı anneli babalı büyütsün.''
''Teşekkürler doktor,''diye fısıldarken yavaşça gözlerimi açtım.Doktorun sesindeki tondan öyle korkmuştum ki,bu anlatılamazdı.
''Anneyi ve bebeği birazdan odaya alacağız.Yarım saat kadar sonra görebilirsiniz.''Doktor tekrar doğumhaneye girerken yüzüme bir tebessüm yayıldı ve şuan en yakınımda olan kişi Doğuş olduğu için sevinçle önce ona sarıldım.
''Tebrik ederim kardeşim,''dedi yavaşça sırtıma vurarak.
''Teşekkür ederim kardeşim.''
Kollarımız ayrıldığında elimi saçlarıma yaslayarak büyük aileme baktım ve,''Baba oldum,''dedim,gözlerimden yaşlar sevinçle yanaklarıma süzülürken.''Baba oldum!''
(Sizlerden birkaç kez herhangi bir sosyal ağıma ulaşamamış olmanıza dair mesaj aldım.Burada özel bir sebepten dolayı kendi kimliğimi kullanmıyordum ama artık o özel sebep ortadan kalktı.Yakında kullanıcı adımı gerçek kimliğime uygun olarak değiştirmeyi düşünüyorum,görünce şaşırmayın diye böyle bir açıklama yapmak istedim.Gözde ismini sevsem de ismin bana ait olmaması bana hitap ettiğinizde garip hissettirmeye başladı.Belki sizde bir süre gerçek ismime alışamayacak olabilirsiniz,sonuçta beni Gözde olarak tanıdınız ve öyle bildiniz.Şuan kendimi çok resmi konuşuyormuşum gibi hissettiiim.Neden bilmiyorum heyecan yaptım,kusura bakmayın.Ve,gerçek ismime gelecek olursak,ismim,Sinem.:)
Bir başka konu olan sosyal ağlarım.Facebook kullanmıyorum,hikaye için grup ya da sayfa da düşünmüyorum arkadaşlar,çünkü inanın vaktim olmuyor.Telefonumda Papatya ve Güneşin Gölgesi'yle ilgili birçok paylaşım birikti ama kitap yazdığımı birkaç arkadaşım dışında bilen olmadığı için paylaşım yapamıyordum ama sanırım artık yapabileceğiim.Eğer bana ulaşmak isterseniz aşağıda iki hesabım da yazıyor:
Twitter:snemimer
Instagram:sinemimerr
Okuduğunuz için çok teşekkür ederiim.Çok çok seviliyorsunuz,öpüldünüüz.)