ADRIAN
"CEO of Highlands Construction Ryan Saavedra, ousted by board members and shareholders."
Di ko mapigilang mapangiti habang binabasa ang headline ng balita sa TV ngayon. But it does not end there. Marami pa akong binabalak gawin sa Ryan Saavedra na 'yun at kung sa tingin niya ay magiging madali sa kanya ang lahat, nagkakamali siya.
"Huchi.. I want you to make an invitation to a dinner. Send them to Ryan Saavedra and Henry Benitez respectively. You know what to do already." sambit ko sa aking katabi ngayon sa couch ng aking hotel room.
"Yes Boss. I'll do it right away." tugon pa niya sa akin na kinangiti ko naman. This is gonna be so much fun to watch.
"Gather everything that we need. We only got one shot at this and everything is over."
Humithit pa ako sa aking sigarilyo bago ito tuluyang naupos at linagay ko sa ashtray.
Nagring ang aking phone at agad ko namang tiningnan kung sino ang tumatawag sa akin. Napangiti ako dahil alam kong tatawag siya sa akin sa oras na lumabas ang balitang ito.
"Ikaw ba ang may kagagawan nito? Yung Highlands Construction na pag-aari ng mga Saavedra--- Ito ba ang ganti mo para kay Edrian?" tanong ni Janus sa akin sa kabilang linya.
"Yes-- And that's not yet the end. I will send him back to jail and make sure that he will never get out of there. Nakuha ko na lahat ng ebidensiyang magpapatunay kung anong klaseng kademonyohan ang ginawa ni Ryan Saavedra sa kapatid ko."
"But you are taking matters into your hand. Baka kung anong gawin mo sa kanya at ikaw pa ang mapahamak. Are you even thinking about that?"
Alam kong mahirap ipaliwanag kay Janus ang lahat lalo na at pareho sila ng kapatid ko na ayaw sa gulo at pananakit. But I had to do this. For us to be back in our lives. Para matapos na ang paghihirap ng kakambal ko.
"I've done much more worst than this, Janus. I told you how dangerous my world is and Ryan Saavedra is just a tiger cub that I have to deal with."
"Kung ano man ang binabalak mong gawin.. Pakiusap huwag mo nang ituloy. Hayaan mo na ang mga pulis at ang batas ang humatol sa kanya."
Umiling lang ako at kahit na anong pakiusap niya, kahit mahal ko pa siya. Hindi ko babalewalain ang ginawa ni Ryan Saavedra sa kapatid ko.
"The law never given the justice Edrian deserved. Don't worry. I will not kill that bastard. I don't kill. Never did. Sana magtiwala ka sa akin. Ginagawa ko lang 'to para din sa kapatid ko na kaibigan mo."
----------------------------------------------------------------------
The house was perfect for the setting. Huchi did a great job of finding the right place for a special night. Ang gabi na pinakahihintay ko. I have been waiting for this moment to arrive and this just gives me that relief that finally, everything will be settled and I will go back to my normal life again. And give Edrian the peace that he wanted.
I was wearing a nice pair of black suit with a blue neck tie. Inayos ko rin ang aking may kahabaan nang buhok and looked at the large mirror in the living room of the house.
Hindi ineexpect ni Ryan Saavedra at Henry Benitez ang nakaabang sa kanilang dalawa. Sigurado akong kakagat sila sa pain ko dahil pareho silang curious sa kung ano ang kanilang malalaman mula sa akin.
The dining table inside the dining area is full of food and drinks. I want to make it feel like it was really meant for them. Hindi nila alam na may surpresa akong inihanda para sa kanilang dalawa.
Kumuha ako ng sigarilyo at sinindihan ito. Ilang sandali na lang at darating na sila dito. Hindi ko rin alam kung ano ba ang nasa isipan nila pero nakahanda ako.
Nakarinig ako ng doorbell at alam kong isa sa mga bisita ko ang dumating na. Agad kong inutusan si Huchi na nagpapanggap na isang server at agad naman siyang pumunta sa main door ng bahay.
Napalingon ako nang sabihin ni Huchi na dumating na ang bisita. Kita ko ang pagkagulat sa kanyang mata. Alam kong ngayon pa lang ay hindi na niya maintindihan ang nangyayari.
"Ed--Edrian? Akala ko.. I thought you were dead. Sinundan kita noong araw na 'yun pero nagulat nalang ako nang may aksidenteng nangyari sa daan. I saw it with my two eyes, the car crashed into that truck."
"And I survived that. You see how well I am? Parang hindi nga nangyari sa akin ang aksidente na 'yun."
Napapailing siya at hindi niya alam kung lalapit ba siya sa akin o tatakbo palayo.
"Why? Aren't you happy to see me again? Akala ko pa naman you only want me for yourself? Hindi ko naman akalain na ganito mo ako sasalubungin after a long time that we haven't seen each other?"
Napangisi pa ako at linapitan siya. He was disoriented. Malalim ang mga mata niya. Siguro ay hindi siya nakatulog kakaisip sa pagbabalik ni Edrian. Henry is the classic sociopath.
Hinawakan ko ang mukha niya at kita ko ang pananabik niya sa kapatid ko. Napangiti ako at hinawakan ang kamay niya upang ilagay sa mukha ko.
"Edrian.. I'm so sorry. Hindi dapat ginawa 'yun sa'yo. I know I was being selfish. Gusto ko lang naman masiguro na sa akin ka lang at walang makakuha sa'yo. Alam mong kaya kitang ipaglaban sa lahat ng gustong manakit sa'yo. Natakot lang ako. I was scared that I will lose you."
Umiling ako at linapit pa lalo ang mukha ko sa kanya. Kita ko ang kagustuhan niyang halikan ako pero pinigilan ko siya.
"Why don't we have dinner first? Marami tayong catch up na gagawin. Hindi mo manlang ba gusto malaman kung ano nangyari sa akin?"
At muling tumunog ang doorbell na kinalingon din ni Henry sa pintuan. Alam kong narito na rin ang isa ko pang bisita. Sinenyasan ko si Huchi na buksan ang pinto.
Nagmamadaling pumasok sa loob si Ryan na parang isang aso na handang mangagat. Galit ang mga mata niya na halatang nakainom na.
"Mabuti nakarating ka, Ryan.. We were waiting for you." mahinahon kong saad na kinabaling sa akin ni Henry.
"What the fuck do you want from me? Alam kong ikaw ang may gawa ng pagpapatalsik sa akin sa kompanya ko. Sa sarili kong kompanya!" sigaw sa akin ni Ryan.
"Wait.. You setted this up, Edrian?" tanong sa akin ni Henry na gulong gulo pa rin.
"Well, why don't we have a dinner first bago tayo magkalinawan sa mga bagay bagay. Shall we?"
"Shut the fuck up, Edrian. Alam kong hindi mo makakayang gawin ang lahat ng iyon without someone's help. You were whoring yourself to a rich Chinese businessman so you can get everything that you want, right? Alam ko na talaga noon paman na may tinatago kang kakatihan sa katawan. No wonder everyone wants to rape you. Akala mo ba ako lang ang may balak na gahasain ka?"
Napakuyom ako ng aking kamay. This is the first time that I heard these things. Hindi ko alam na noon pa pala maraming gustong magtangka sa kapatid ko.
Linapitan ko siya at mabilis niya akong kwinelyuhan pero hindi ako pumalag. Alam kong wala din naman siyang magagawa sa akin. So I let him say everything that I needed to hear.
"Henry.. Ano? Hindi ka magsasalita? Hindi ba't alam na alam mo ang sinasabi ko?"
Napabaling ako kay Henry na wala papaling paling ng tingin at tila ba nawawala na sa sarili niya.
"Hayop ka, Ryan! Ikaw ang may kagagawan nito. Dahil sa'yo.. Dahil sa'yo hindi ako magawang patawarin ni Edrian. Ikaw ang may kasalanan ng lahat. Ikaw ang nagbalak nito lahat."
Tumawa ng malakas si Ryan at tiningnan ko lang siya at wala akong takot na nararamdaman sa kanila kundi pagkamuhi at galit.
Magkatulong sila sa panloloko sa kapatid ko. Silang dalawa ang dahilan ng paghihirap ng kapatid ko. Sapat na ang mga narinig ko para iparamdam sila ang sakit na pinagdaanan ni Edrian sa kamay nila.
"Huwag kang magmalinis, Henry! Ikaw ang lumapit sa akin noon para mapalapit ka kay Edrian. Hindi ka inosente. You wanted Edrian so much that you were betting against me. Pero tingnan mo? Parehas niyang sinira ang mga buhay natin. Isn't it ironic?"
Sinenyasan ko si Huchi na gawin na ang dapat.
Mabilis niyang kinuha sa bulsa niya ang isang knuckle band at agad itong isinuot sa kamay niya.
Isang malakas na suntok ang nagpaluhod kay Ryan sa harapan ko. Hindi siya agad nakakilos dahil sa shock na naramdaman niya.
Si Henry naman ay nagtangkang tumakbo pero nahawakan ko siya sa kanyang kamay at pinilipit ko ito hanggang sa mapasigaw siya sa sakit at saka lumapit si Huchi para ikabit sa kanya ang posas.
Hindi na nakapalag pa si Henry dahil hawak na siya ngayon ni Huchi.
Narinig ko ang pagtawa ni Ryan. Sinabunot ko ang buhok niya upang mapatingala siya sa akin.
"Was it really fun? Ang paglaruan ang damdamin ng isang tao? Ang gawin sa kanya ang gusto mong gawin? Without even hesitating? Ganun ba talaga kasarap tingnan na nahihirapan ang isang tao?" sunod sunod kong tanong sa kanya habanh tumatawa lang siya na parang baliw.
"Yes.. Because you deserve that. For hurting me. Ano ba kasi ang wala sa akin na hindi mo makita? Ako lang ang taong kayang mahalin ka. Hindi mo ba 'yun alam?"
Napatawa nalang din ako sa kanyang mga sinabi. He has gone insane.
"Alam mo ba kung anong impyerno ang pinagdaanan ng kapatid ko sa kamay mo? Ang mga pananakot na ginawa mo sa kanya na kahit sa pagtulog ay binabangungot siya? Alam mo ba kung gaano kahirap sa kapatid kong mabuhay ng normal dahil sa kagagawan mo?"
Hindi niya maintindihan ang mga sinabi ko. Nawala ang pagtawa niya at napalitan ng pagtataka.
"Oo.. Hindi ako si Edrian. Hindi ka manlang ba nagtaka na kaya kitang harapin ng ganito. I can even hurt you whenever I want to. You don't even deserve to be punished by these hands. You are a filth that is way beyond hell's reach. At dapat ka lang mabulok sa kulungan sa lahat ng mga ginawa mo sa kapatid ko."
"Wala kang ebidensiya. You really think mapapakulong mo pa ulit ako. I will never go back to that rotten place again. I rather die than be in prison again."
Natawa ako sa kanya at kinuha ang phone ko upang iparinig sa kanya ang recording na nasave ni Edrian when Ryan took advantage of him again in his penthouse.
"Did you hear those cry? Ang pagtanggi niya? And you were just laughing at his plead? Ganyang klaseng hayop ka, Ryan. My brother never deserved to be touched by an animal like you. And you still think hindi ka makukulong sa mga ginawa mo?"
He stood up and tried to give a punch at my face pero nakailag ako. Dinamba ko ng suntok ang tagiliran niya dahilan para mapaluhod ulit siya sa harapan ko.
"You will go to jail and rot there for the rest of your life. I would gladly kill you right now but that will be easy for you. Enjoy the rest of your lifetime begging for my brother's forgiveness. You should have messed with another person."
Itinulak ko siya dahilan ng pagkatumba niya at patuloy parin sa pamimilipit sa sakit.
Kinuha ko ang phone ko at agad na tinawag ang kilala kong chief of police upang ipaaresto si Ryan Saavedra.
Gumapang pa siya papalapit sa akin at kita ko ang takot sa kanyang mga mata. Yumukod ako at tiningnan lanh siya sa mata.
"This is the end, Mr. Saavedra."
At di nagtagal ay narinig ko na ang maraming tunog ng sirena na nasa labas ng malaking bahay. I felt relieved. Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Edrian ang lahat ngayong nagawa ko na ang dapat kong gawin.
I was in control of it. I lighted another cigarette and look at Henry and Ryan being taken by the police.
"We already filed the case. It will only be time before he will be judged guilty again and this time, no one will help him anymore. And as for Henry, he will be taken to a mental facility. He is unstable."
Tumango lang ako kay Huchi at sinenyasan ko siyang umalis na sa malaking bahay. The job is done here.
------------------◇◇◇◇◇◇◇◇----------------